» Mια όαση στην έρηµo
Λένε πως αν πας µια φορά, κάτι σε τραβάει για να επιστρέψεις πίσω…
Η Μονή Αββά Γερασίµου Ιορδανίτη είναι ένα από τα παλαιότερα Ορθόδοξα µοναστήρια της Παλαιστίνης και ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύµων.
Η έρηµος του Ιορδάνη είναι ένα κοµµάτι της Ιουδαϊκής ερήµου, νοτιοανατολικά της Ιεριχούς. Εκτός από τον Ιορδάνη ποταµό, υπάρχουν τέσσερις ακόµα πηγές ύδατος στην έρηµο. Η µεγαλύτερη και πιο κοντινή πηγή στη Μονή ονοµάζεται Ein Hajla (Έιν Χάζλα), που σηµαίνει Άνοιξη της πέρδικας. Η περιοχή στην οποία βρίσκεται η Μονή ονοµάζεται ΑΙ- Maghtas (Αλ Μαγκτάς) και είναι η παραδοσιακή τοποθεσία όπου βαφτίστηκε ο Ιησούς. Η σηµερινή ονοµασία της Μονής ως Μονή του Οσίου Γερασίµου Ιορδανίτη, οφείλεται στον ιδρυτή και ηγούµενο της Μονής, ο οποίος έζησε εκεί κατά τον 4ο µε 5ο αιώνα.
Ο Όσιος Γεράσιµος
Ο Όσιος Γεράσιµος γεννήθηκε µεταξύ 376 και 391 µ.Χ. στα Μύρα της Λυκίας, περιοχή στη νοτιοανατολική Μικρά Ασία, κοντά στη σηµερινή Τούρκικη πόλη της Αττάλειας. Μεγάλωσε µε ανατροφή Χριστιανική, σύµφωνα µε τα διδάγµατα της Ορθόδοξης εκκλησίας, φροντίζοντας και ο ίδιος για την ψυχή του και την καλλιέργεια των αρετών του, βιώνοντας από µικρός τα αγαθά της µοναχικής ζωής. Επέλεξε αρχικά τη ζωή σε κοινόβιο µοναστήρι αλλά στη συνέχεια και µε την ευχή του γέροντά του, ασκήτεψε στην έρηµο της Λυκίας, ασκούµενος ιδιαίτερα σε θέµατα προσευχής, νηστείας και αγρυπνίας.
Το 451 µ.Χ. καταφθάνει για προσκύνηµα στους Αγίους Τόπους, όπου και παραµένει, ασκητεύοντας σκληρά στην έρηµο του Ιορδάνη, όπου και ίδρυσε µετά από πολλά χρόνια τη Μονή, Γύρω από τη Μονή, ίδρυσε Λαύρα αποτελούµενη από σπηλιές στις οποίες ασκήτευαν οι µεγαλύτεροι και πιο έµπειροι µοναχοί, γνωστοί και ως αναχωρητές. Ο Αββάς Γεράσιµος έγινε πρότυπο για πολλούς µοναχούς και ασκητές και ένας από τους µεγαλύτερους δασκάλους της ερήµου.
Το ύψος της αρετής και της πνευµατικής του καλλιέργειας αποδεικνύει η παράδοση: τον υπάκουαν ακόµα και τα θηρία. Στο εσωτερικό της Μονής απεικονίζεται σε αγιογραφίες µε τον Όσιο αλλά και σε µορφή αγάλµατος στην είσοδο της Μονής, ένα λιοντάρι. Σύµφωνα µε την παράδοση λοιπόν, µια µέρα κι ενώ ο Όσιος βρισκόταν στην όχθη του Ιορδάνη, αντίκρισε ένα πληγωµένο λιοντάρι. Αµέσως φρόντισε την πληγή του και το λιοντάρι δείχνοντας την ευγνωµοσύνη του, τον ακολούθησε και έµεινε µαζί του για το υπόλοιπο της ζωής του. Ήταν τέτοια η αφοσίωση και η υπακοή του στον Όσιο, ώστε όταν ο Όσιος κοιµήθηκε, το λιοντάρι βρυχιόταν απαρηγόρητο. Έπειτα, έβαλε µετάνοια στον τάφο του Οσίου και ξεψύχησε δίπλα του.
Το Μοναστήρι
Μετά από τη σύντοµη αυτή αναφορά στο βίο του Οσίου Γερασίµου, ας περάσουµε να γνωρίσουµε και τη Μονή.
Στην Αραβική γλώσσα ονοµάζεται Deir Hajla (Ντέϊρου Χάζλα) που σηµαίνει το Μοναστήρι της πέρδικας. (= περδικα για την Παναγία πέρασε από εδώ, µε τον µωρό.)
Η Μονή βρίσκεται στη ∆υτική όχθη, ανατολικά της Ιεριχούς, 6 περίπου χιλιόµετρα βόρεια από τη Νεκρά θάλασσα και 3,5 περίπου χιλιόµετρα δυτικά από τον Ιορδάνη ποταµό. Η περιοχή που βρίσκεται η Μονή, 400 περίπου µέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας της Μεσογείου, είναι µια πραγµατική όαση µέσα στην απέραντη έκταση της ερήµου του Ιορδάνη.
Το µοναστήρι χτίστηκε από τον Όσιο, το 450 µ.Χ. Βρίσκεται όπως είπαµε κοντά στην Ιεριχώ, η οποία κατοικείται από Παλαιστινίους. Σε µικρή απόσταση βρίσκεται και το µοναστήρι του Τιµίου Προδρόµου, κοντά στο οποίο είναι και το ακριβές σηµείο του ποταµού Ιορδάνη όπου βαφτίστηκε ο Ιησούς. Μερικά χιλιόµετρα πιο κάτω από το µοναστήρι του Οσίου Γερασίµου, βρίσκεται και η Νεκρά Θάλασσα όπου βρισκόταν οι πόλεις Σόδοµα και Γόµορρα.
Η Μονή περιβάλλεται από ψηλά τείχη και µία εντυπωσιακή σιδερένια είσοδο.
Καθώς εισέρχεται κανείς στο χώρο του µοναστηριού, στα αριστερά βλέπει τη µικρή εκκλησία – σπηλιά, η οποία είναι αφιερωµένη στην Αγία Οικογένεια. Σε αυτή τη σπηλιά, σύµφωνα µε την παράδοση, πιστεύεται ότι η Παναγία, µε τον Ιωσήφ και το Χριστό βρέφος, έµειναν για ένα βράδυ, όταν κατέφυγαν στην Αίγυπτο, για να κρυφτούν και να αποφύγουν τη σφαγή που είχε διατάξει ο Ηρώδης. Η σπηλιά αυτή ήταν ληµέρι ενός αρχιληστή, ο οποίος προστάτευσε την Αγία Οικογένεια. Εκείνο το βράδυ, η Παναγία έλουσε το Χριστό µε λίγο νερό και όσο περίσσεψε το χρησιµοποίησε η γυναίκα του ληστή, για να λούσει το παιδί της που ήταν βαριά άρρωστο. Το παιδί αυτό αµέσως θεραπεύτηκε.
Εικάζεται πως το συγκεκριµένο αγόρι ήταν ο ληστής που σταυρώθηκε δεξιά από το Χριστό. Στο βάθος της σπηλιάς, απεικονίζεται η εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας. Όπως έχει κατ’ επανάληψη πει σε συνεντεύξεις του, ο ηγούµενος της Μονής γέροντας Χρυσόστοµος, χιλιάδες είναι οι γυναίκες απ’ όλο τον κόσµο, Ορθόδοξες, αλλά και Εβραίες, Άραβες, ακόµα και Μουσουλµάνες, που φέρνουν τάµατα στην εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας για να τις βοηθήσει να κάνουν παιδιά. Πάνω από τη µικρή αυτή σπηλιά, είναι χτισµένο το καθολικό της Μονής, το οποίο είναι µία τρίκλιτη Εκκλησία. Το κάθε κλίτος – παρεκκλήσι είναι αφιερωµένο σε έναν Άγιο και κοσµείται από τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, τα οποία είναι όλα κατασκευασµένα από τους µοναχούς στο εργαστήριο ψηφιδωτών της Μονής.
Το κεντρικό κλίτος είναι αφιερωµένο στη µνήµη του Αγίου Γερασίµου. Στην είσοδο της Εκκλησίας, υπάρχει ένα τµήµα ψηφιδωτού δαπέδου, το οποίο απεικονίζει τη σκηνή µε το λιοντάρι που βοηθούσε τον Άγιο.
Το δεξιό κλίτος τιµάται στη µνήµη του Αγίου Ευθυµίου, ενός από τους µεγαλύτερους δασκάλους της Ορθοδοξίας που ασκήτεψε στην έρηµο. Η έρηµος η οποία ασκήτευε ονοµάζεται Ρουβά και βρίσκεται κοντά σε αυτή του Ιορδάνη.
Το αριστερό κλίτος τιµά τον Άγιο Ζωσιµά και την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Ο Άγιος Ζωσιµάς ήταν αναχωρητής µοναχός και εξοµολόγησε, κοινώνησε και ενταφίασε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Έζησε ως ασκητής στην έρηµο του Ιορδάνη και εικάζεται πως για έναν ορισµένο χρόνο έµεινε στην Μονή Καλαµώνος.
Η Οσία Μαρία Αιγυπτία όπως γνωρίζουµε, ήταν µια γυναίκα µε καταγωγή από την Αίγυπτο, γεννηµένη τον 60 αιώνα. Έζησε άσωτη ζωή κατά τα νεανικά της χρόνια. Η απόφασή της όµως να επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους της άλλαξε τη ζωή. Προσπαθώντας να µπει στο ναό της Αναστάσεως, µία αόρατη δύναµη την εµπόδιζε διαρκώς. Τότε, υποσχόµενη στην Παναγία πως αν καταφέρει να προσκυνήσει θα αλλάξει τη ζωή της, κατάφερε πράγµατι να προσκυνήσει και εγκατέλειψε την κοσµική ζωή, Ασκήτεψε 47 χρόνια στην έρηµο, σε σπηλιές που βρίσκονται κοντά στο µοναστήρι του Αγίου Γερασίµου και πέθανε µόλις την εξοµολόγησε και την κοινώνησε ο Άγιος Ζωσιµάς. Η διαδροµή από τη Μονή µέχρι τις σπηλιές αυτές είναι περίπου 45 λεπτά µε 1 ώρα περπάτηµα στην έρηµο και ο γέροντας Χρυσόστοµος δίνει ευλογία να τις επισκεφτούν και να προσκυνήσουν µόνο οι προσκυνητές που διαµένουν στη Μονή και πάντοτε µε τη συνοδεία κάποιου µοναχού.
Στο Καθολικό επίσης χαρακτηριστικό είναι το τέµπλο του, το οποίο σε όλη την κάτω µεριά έχει εικόνες – αγιογραφίες µόνο από την Παλαιά ∆ιαθήκη.
Στο ισόγειο του µοναστηριού, εκτός από τη µικρή σπηλιά εκκλησία, βρίσκεται επίσης η σχετικά µικρή τραπεζαρία καθώς και µια µικρή έκθεση, όπου πωλούνται διαφόρων ειδών εργόχειρα. Στην αυλή του ισογείου υπάρχουν πολλά δέντρα, λουλούδια και στην είσοδο της Μονής το άγαλµα του λιονταριού, του πιστού υπηρέτη του Αγίου Γερασίµου. Στον πρώτο όροφο, εκτός από την τρίκλιτη εκκλησία του Αγίου Γερασίµου, βρίσκονται τα κελιά των µοναχών, το αρχονταρίκι και η κουζίνα. Ο δεύτερος όροφος αποτελείται από το κελί του Ηγουµένου και τρία ακόµη δωµάτια, Στο καµπαναριό του ναού ανεµίζουν η Ελληνική σηµαία και η σηµαία του Πανάγιου Τάφου. Χαρακτηριστικό είναι το έθιµο κατά την επίσκεψη προσκυνητών και µόλις τα πούλµαν φτάσουν στον περιβάλλοντα χώρο του µοναστηριού και οι προσκυνητές εξέλθουν, να χτυπούν οι καµπάνες της Μονής χαρµόσυνα ως καλωσόρισµα. Το ίδιο συµβαίνει και κατά την αναχώρησή τους.
Ηγούµενος της Μονής είναι εδώ και 50 χρόνια ο αρχιµανδρίτης Χρυσόστοµος Ταβουλαρέας, µε καταγωγή από τη Μάνη.
Το 1974 επισκέφτηκε ως διάκος ακόµα αλλά και επισκέπτης συνάµα, το εγκαταλελειµµένο τότε ησυχαστήριο και έκτοτε δεν εγκατέλειψε ποτέ τον άγονο µα και τόσο ευλογηµένο αυτόν τόπο. Η Μονή του Οσίου Γερασίµου αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες προσκυνητές της Αγίας Γης και ο ακρίτας Αγιοταφίτης γέροντας Χρυσόστοµος, επιµένει να κρατά ψηλά τα λάβαρα του Ελληνισµού και της Ορθοδοξίας σε πείσµα των καιρών που θέλουν τις παραδόσεις να ξεθωριάζουν. Λέει ο ίδιος σε µια από τις πολλές συνεντεύξεις που έχει δώσει σε τηλεοπτικά µέσα που έχουν επισκεφτεί τη Μονή:
«Όταν ήρθα εδώ για πρώτη φορά και για περίπου δώδεκα χρόνια ζούσα ολοµόναχος, δίχως ρεύµα, δίχως νερό, δίχως κάποιο µέσο επικοινωνίας, δίχως δρόµο. Εκείνη την εποχή, συνεχίζει στη συνέντευξή του, ήµουν διάκος στη Βηθλεέµ και επειδή είχα εµπλακεί σε επεισόδιο µε Παπικούς, το Πατριαρχείο Ιεροσολύµων αποφάσισε να µε στείλει για τιµωρία 6 µηνών στη Μονή του Αγίου Σάββα. Τότε, ένας γέροντας ηγούµενος πρότεινε στον 92χρονο Πατριάρχη Βενέδικτο να µε στείλει στη Μονή του Οσίου Γερασίµου που ήταν εγκαταλελειµµένη, σε µια πολύ επικίνδυνη περιοχή, στην οποία φυσικά δεν ήθελε να πάει κανείς. Ήρθαµε να δούµε από κοντά το µοναστήρι, µε τον διάκο του Πατριάρχη, περπατώντας σε χωµατόδροµους, καλοκαίρι και µε τη θερµοκρασία να είναι 50 βαθµούς Κελσίου. Όταν φτάσαµε εδώ και παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε ούτε ένα πράσινο φύλλο, αποφάσισα αµέσως πώς εδώ θα έµενα για πάντα. Ρίζωσε κατ’ ευθείαν στην καρδιά µου! Όταν επέστρεψα στον Πατριάρχη και του ανακοίνωσα την απόφασή µου να παραµείνω στη Μονή του Οσίου Γερασίµου, όχι για 6 µήνες αλλά για πάντα, εκείνος δεν το πίστευε. Σηκώθηκε τότε όρθιος, άνοιξε τα χέρια του και µου έδωσε ευλογία και ευχή να γίνει το µοναστήρι µια όαση στην έρηµο». Το παραπάνω απόσπασµα είναι από αφιέρωµα που έκανε για τη Μονή η εκποµπή «24 ώρες» της Κυπριακής τηλεόρασης.
Για πολλά χρόνια ο γέροντας πάλεψε µόνος του. Το µοναστήρι του Οσίου Γερασίµου ήταν από τα πιο φτωχά. Ψυχή δεν πέρναγε να ανάψει ούτε ένα κερί. Χάρη στην υποµονή και το µεράκι του γέροντα Χρυσοστόµου, η Μονή µε τα χρόνια µεγάλωσε, εξελίχθηκε σε µια πραγµατική όαση που προσελκύει χιλιάδες προσκυνητές, ενώ έχει πλέον να επιδείξει και ένα πολύ σηµαντικό φιλανθρωπικό έργο.
Στο παρελθόν, στο µοναστήρι έµειναν αρκετοί µοναχοί από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γερµανία και τη Ρουµανία. Χαρακτηριστικές οι µορφές της µοναχής Χριστοδούλης η οποία έζησε για κάποια χρόνια σ’ ένα µικρό δωµάτιο και κοιµήθηκε σε ηλικία 104 ετών και της µοναχής Σοφίας, η οποία κοιµήθηκε πριν δύο περίπου χρόνια και έµενε για πολλά χρόνια σ’ ένα δωµατιάκι έξω από τη Μονή, κοντά στους ξενώνες και η οποία είχε υποβάλει τον εαυτό της σε σχεδόν µόνιµη αλαλία και στάση µετάνοιας (ήταν δηλαδή συνέχεια σκυφτή, δεν κοίταζε και δεν µιλούσε σε κανέναν) Σήµερα στο µοναστήρι διαµένουν 3 µοναχοί και ο γέροντας. Ο πατέρας Ιωάννης από τη Ρουµανία, ένας δόκιµος από την Ελλάδα ο οποίος µένει στο µοναστήρι τα τελευταία 2 περίπου χρόνια και ο πατέρας Κυριακός από την Κύπρο, ο οποίος µε θαυµαστό τρόπο άφησε πριν από 20 χρόνια περίπου την κοσµική ζωή που έκανε στην Κύπρο και βρέθηκε µοναχός στον Όσιο Γεράσιµο.
* Λέει ο γέροντας Χρυσόστοµος στο αφιέρωµα για τη Μονή της εκποµπής «24 Ώρες» της Κυπριακής τηλεόρασης:
«…..και παρακαλούσα τον Άγιο Γεράσιµο και προσευχόµουν καθηµερινά και έλεγα, γιατί το αγάπησα αυτό το µοναστήρι, το ερωτεύθηκα, γιατί δεν είχε τίποτα πράσινο, λέω Άγιε µου Γεράσιµε, λίγο νερό, γιατί δεν υπήρχε και πήγαινα µε το γάιδαρο στην Ιεριχώ να κουβαλήσω λίγα µπιτόνια νερό για να πίνω, λέω Άγιε µου, νερό κι έναν άνθρωπο. Κι ο Θεός έδωσε, και νερό βρήκα και έχω, και άνθρωπο µου έστειλε από την Κύπρο µας που την υπεραγαπώ, τον πατέρα Κυριακό. Ο πατέρας Κυριακός δεν γνώρισε πατέρα… Ο πατέρας του χάθηκε στην εισβολή… Και η µητέρα του όταν γεννήθηκε του έδωσε το όνοµα του χαµένου πατέρα του, Κυριάκος…. Και ήρθε όπως ήρθε εδώ και όταν ήρθε ο καιρός της κουράς και της χειροτονίας, ζήτησα από τον τότε Πατριάρχη Ειρηναίο, να κρατήσει το όνοµα αυτό, Κυριακός, όπως και έγινε… Ο Θεός και ο Άγιος Γεράσιµος, ότι ζήτησα µου το έδωσαν και µε το παραπάνω… Και κάτι ακόµα, που δεν γνωρίζετε… Ποιο ήταν το κοσµικό µου όνοµα, πριν γίνω µοναχός; Ήταν… Κυριάκος….»
* Ο ίδιος ο πατέρας Κυριακός εξοµολογείται:
«… ούτε εγώ ο ίδιος δεν ξέρω πώς ήρθα εδώ… Προσκυνητής ήρθα, έχοντας ακούσει για ένα θαύµα που έκανε ο Άγιος Γεράσιµος, που είχε γιατρέψει ένα παιδάκι, µε τον πατέρα του οποίου ήµασταν φίλοι και ενθουσιάστηκα… Ήρθα εδώ µε τον πατέρα του παιδιού… Η πρώτη εντύπωση από τον γέροντα ήταν αρνητική… Ξυπόλυτος, µ’ ένα αντερί παλιό και σκισµένο… Άλλη εντύπωση είχα για το µοναχισµό… Μείναµε τρεις µέρες, αλλά δεν έβλεπα την ώρα να φύγουµε… Μόλις µε είδε ο γέροντας, χωρίς να µε γνωρίζει καθόλου, µου λέει: «εσύ θα γίνεις µοναχός… σε διάλεξε ο Άγιος και θα έρθεις εδώ….» Παραξενεύτηκα, γιατί µέχρι τότε η ζωή µου δεν είχε καµία σχέση µε το Θεό… Μηχανές, σκουλαρίκια, µαλλιά µακριά µέχρι τη µέση, ασωτία…
Πριν να φύγουµε, ο γέροντας µε κάλεσε στο κελί του… Εκεί συγκλονίστηκα πραγµατικά… Μου είπε πράγµατα που µόνο εγώ ήξερα και κανένας άλλος… Τότε άρχισα να βλέπω τον γέροντα διαφορετικά… Γύρισα στην Κύπρο τρελαµένος… Το µυαλό µου είχε µείνει στο µοναστήρι… ∆εν µπορούσα να δουλέψω…Είχα ξυλουργείο… Πήγαινα, αλλά δεν µπορούσα ούτε ένα ξύλο να κόψω… Το µυαλό µου ήταν στον Άγιο Γεράσιµο και στο γέροντα… Στο επόµενο διάστηµα επέστρεψα στο µοναστήρι τέσσερις φορές… Στη δεύτερη φορά, πήρα και την απόφαση να µονάσω στον Άγιο Γεράσιµο… Ήταν πριν 21 χρόνια… το 2003…»
Το µοναστήρι σήµερα όπως είπαµε έχει µεγαλώσει και εξελιχθεί, µε τη βοήθεια του Θεού και του Οσίου Γερασίµου και χάρη στην υποµονή και τις υπεράνθρωπες πολλές φορές προσπάθειες του γέροντα αλλά και όλων των µοναχών που πέρασαν από εκεί, καθώς και τη βοήθεια πολλών πιστών οι οποίοι επισκέπτονται κάθε χρόνο για µεγάλα χρονικά διαστήµατα τη Μονή, µένουν εκεί και διακονούν, αλλά και τη στηρίζουν οικονοµικά.
Έτσι ο γέροντας κατόρθωσε σιγά σιγά και έφερε στο µοναστήρι νερό, από απόσταση µεγαλύτερη των 3 χιλιοµέτρων, καθώς και ηλεκτρικό ρεύµα. Κάλυψε εξωτερικά και περιµετρικά της Μονής µια έκταση µεγαλύτερη από 200 στρέµµατα µε δέντρα, λουλούδια, φοίνικες, κήπους, περιβόλια και µποστάνια, ενώ έχει δηµιουργήσει έκταση όπου εκτρέφει ζώα και πουλιά.
Στο νότιο µέρος της Μονής έχουν δηµιουργηθεί τρεις µεγάλοι ξενώνες οι οποίοι µπορούν να φιλοξενήσουν περίπου 400 – 500 άτοµα, προσκυνητές που έρχονται και µένουν στη Μονή ιδιαίτερα την περίοδο του Πάσχα, από την Ελλάδα, την Κύπρο αλλά και οµογενείς από τη Γερµανία. Στη Μονή λειτουργεί εργαστήριο ψηφιδωτών στο οποίο δουλεύουν κατά διαστήµατα τεχνίτες από την Ελλάδα αλλά και Παλαιστίνιοι και στο οποίο έχουν κατασκευαστεί όλα τα ψηφιδωτά που υπάρχουν στη Μονή (στο Καθολικό, στο αµφιθέατρο, κλπ) µε χρήση φυσικής πέτρας και ως επί το πλείστον γρανίτη.
Υπάρχει εργαστήριο παραγωγής µοσχοθυµιάµατος µε επεξεργασία φυσικού λιβανιού, εργαστήριο κατασκευής ξύλινων εικόνων το οποίο δηµιούργησε και εργάζεται καθηµερινά σε αυτό λόγω και της επαγγελµατικής του εµπειρίας ο πατέρας Κυριακός και εργαστήριο κατασκευής κεριών, η παραγωγή του οποίου καλύπτει ένα µεγάλο µέρος των αναγκών σε κερί, της Αγιοταφίτικης αδελφότητας. Επίσης λειτουργεί πλέον και µεγάλος εκθεσιακός χώρος όπου οι προσκυνητές µπορούν να αγοράσουν διάφορα αναµνηστικά δώρα, εικόνες, κλπ.
Εξωτερικά της Μονής έχει επίσης κατασκευαστεί νέο κτίριο ως τράπεζα φαγητού για να καλύψει τις αυξηµένες ανάγκες από τη φιλοξενία πολυάριθµων προσκυνητών, εξωτερικά της οποίας έχει διαµορφωθεί και χώρος µε τραπεζάκια και κυλικείο, όπου τα γκρουπ των προσκυνητών που διέρχονται καθηµερινά από τη Μονή, µπορούν να ξαποστάσουν και να δροσιστούν. ∆ίπλα στο χώρο αυτό έχει κατασκευαστεί αµφιθέατρο µε το άγαλµα του Μ. Αλεξάνδρου και ένα τεράστιος ψηφιδωτός χάρτης της Παλαιστίνης, ο οποίος περιλαµβάνει και τα µέρη που πέρασε και κατέκτησε ο Μ. Αλέξανδρος. Είναι ένα από τα µεγαλύτερα ψηφιδωτά το οποίο διεκδικεί την είσοδό του στο βιβλίο Γκίνες. ∆ίπλα από το αµφιθέατρο ξεκινά το µονοπάτι που σε οδηγεί στην έρηµο και στις σπηλιές που ασκήτεψε η Οσία Μαρία η Αιγυπτία.
Το φιλανθρωπικό έργο του γέροντα Χρυσοστόµου, ο οποίος είναι ιδιαίτερα αγαπητός από τους Παλαιστινίους της Ιεριχούς, είναι τεράστιο. Πέραν των ευκαιριών για εργασία που τους έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια σε διάφορα έργα που έχουν γίνει στη Μονή και εξακολουθεί να δίνει µέχρι σήµερα, έχει βοηθήσει ποικιλοτρόπως και συνεχίζει να βοηθά φτωχές οικογένειες, στηρίζοντας τις οικονοµικά και βοηθώντας ακόµα και για σπουδές των παιδιών τους στο εξωτερικό. Επίσης έχει διαµορφώσει έναν µεγάλο εξωτερικό χώρο δίπλα στο αµφιθέατρο, µε στέγαστρα, καθίσµατα, λίµνες τεχνητές µε ψάρια, πράσινο, όπου οι Παλαιστίνιοι µπορούν να πηγαίνουν µε τις οικογένειές τους και να περνούν τις εορτές τους.
Άνθρωποι απ’ όλα τα µήκη και πλάτη της γης, συρρέουν όλο το χρόνο, εδώ στη Μονή του Οσίου Γερασίµου του Ιορδανίτη στην έρηµο της Ιεριχούς… Άλλοι για να εκπληρώσουν ένα τάµα… Και άλλοι για να προσκυνήσουν στη χάρη του Οσίου…
Όσοι πάντως ταξίδεψαν µέχρι την έρηµο του Ιορδάνη στο µοναστήρι του Αββά Γερασίµου, έφυγαν και ξαναγύρισαν πολλές φορές… Οι περισσότεροι άφησαν ένα κοµµάτι του εαυτού τους εκεί… Ένα κοµµάτι της ψυχής τους… Ο γέροντας Χρυσόστοµος έχει πάντα την πόρτα της Μονής ανοιχτή και ξέρεις ότι θα σε περιµένει…
Σηµ. Το κείµενο αυτό βασίστηκε σε στοιχεία από αφιερώµατα για το Μοναστήρι του Αββά Γερασίµου, της τηλεοπτικής εκποµπής «24 Ώρες» της Κυπριακής τηλεόρασης, καθώς και σε µαρτυρίες και και προσωπικές εµπειρίες φίλου της εκποµπής «Κάθε τόπος και µία Ιστορία» του Ρ/Σ Μαρτυρία, Χανιά, παραγωγός ραδιοφ. Μανώλης Χατζηδάκης, ο οποίος επισκέφτηκε ως προσκυνητής τη Μονή και έµεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της Μ. Εβδοµάδας και το Πάσχα του 2018.
