Το να ακούς λόγια μίσους εναντίον των προσφύγων από απλούς ανθρώπους, πιθανόν να δικαιολογείται.
Όχι όμως και να τα ακούς από… άμβωνος, από ανθρώπους που υποτίθεται ότι είναι εκπρόσωποι του Χριστού-του Θεού της «προς τον πλησίον μας» Αγάπης.
Αναφερόμαστε στον Μητροπολίτη Χίου ο οποίος σε πρόσφατο κήρυγμά του ήταν αφοριστικός: «Δεν υπάρχουν πρόσφυγες, είναι όλοι λαθρομετανάστες»!, είπε.
Μα, όταν ένας άνθρωπος παλεύει με τα κύματα ή πνίγεται στη Μεσόγειο για να αποφύγει τα δεινά του πολέμου στη χώρα του (Συρία ή αλλού), πόση φιλοσοφία χρειάζεται για να καταλάβεις αν είναι πρόσφυγας ή μετανάστης;
Και λησμονεί, ο περί ου ο λόγος Μητροπολίτης, το δραματικό γεγονός της ελληνικής προσφυγιάς (1923), μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922);
Και εκείνοι (οι προπαππούδες μας) δεν ήσαν «λαθρομετανάστες» κατά τον ιερωμένο μας;
Αλήθεια, ποιος είναι σύμφωνα με τον σεβαστό Μητροπολίτη Χίου ο ορισμός της προσφυγιάς, όταν «όλοι» τους συλλήβδην θεωρούνται «λαθρομετανάστες»;
Δίχως, ασφαλώς, ν’ αξίζει τον κόπο να αναλύσουμε και τη λέξη/χαρακτηρισμός «λαθραίος» για τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Υπάρχουν λαθραίες ζωές;
Ειδικότερα οι άνθρωποι της Εκκλησίας, θα έπρεπε, αντί να προβαίνουν σε άστοχες ή προκλητικές δηλώσεις, να πράττουν «αγαθά έργα» προς όφελος όλων.
Όπως πράττει η «Αγάπη» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ή οι ομάδες αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα.
