Έληξε το λαµπερό όσο και ουσιαστικό και τόσο ενδιαφέρον διήµερο, που γέµισε λάµψη, ενηµέρωση και συγκίνηση την επικαιρότητα! ∆εν τα κατάφερα δυστυχώς να παρακολουθήσω κάτι, καθώς τα προβλήµατα υγείας είναι εκείνα που έχουν τον πρώτο λόγο στις κινήσεις όλων µας…
Ωστόσο έµαθα, διάβασα, είδα πλάνα στην TV και το ∆ιαδίκτυο για τα τόσα ενδιαφέροντα που διαδραµατίστηκαν και στον Αποκόρωνα (ΙΕΤ) αλλά και στο Μουσείο Τυπογραφίας. Κι οι δυο χώροι, συντηρούν θύµησες και ”ψιθύρους” από ωραίες, θαυµάσιες δηλαδή εκδηλώσεις, ποικίλου ενδιαφέροντος.
Αρκετά από αυτά τα πλουραλιστικά εγχειρήµατα, έχω ζήσει µε πολλή χαρά και συγκίνηση, ως ακριβές βιωµατικές εµπειρίες, Πολιτισµού και Λαϊκής Γιορτής!
∆ράσεις για τις οποίες εργάστηκαν και εργάζονται άξια πρόσωπα, ταγµένα κι αφοσιωµένα σε σκοπούς ευγενείς!
Ο κύριος Γιάννης Γαρεδάκης κι η σύζυγός του Ελένη ασφαλώς, ζουν ξανά την αγαλλίαση της πραγµάτωσης των οραµάτων τους, έτσι όπως σε διαβάθµιση, αξιολόγηση και… σειρά, τα υποστηρίζουν ολόψυχα και µεθοδικά, µε τόση αγάπη κι έρωτα, για κείνο το σπουδαίο έργο ζωής! ΤΑ ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ.
Την εφηµερίδα, την εφηµερίδα µας, και δεν το λέω εγώ. Ξέρει ο κόσµος στον τόπο µας, στην πατρίδα κι έξω απ’ αυτήν, την Πρωτοπορία, τις ιδέες, τους στόχους που επιτυγχάνονται εν πολλοίς πανηγυρικά!
Στις εργασίες του διηµέρου, εκλεκτοί οµιλητές κύριοι και κυρίες, δηλαδή κυρίες και κύριοι, πρόσωπα µη εξαιρετέα της Επιστήµης και των θεσµών, βρέθηκαν στο βήµα µε φωτισµούς των αντικειµένων τους, που προσέγγιζαν µε γνώση και αγάπη, γι’ αυτό που κάνουν.
Μετά την υποδοχή – χαιρετισµό του ιδρυτή της εφηµερίδας και την παρουσίαση ασφαλώς της Χανιωτόπολης φυσιογνωµικά από τον διευθυντή κ. Παρασκευά Περάκη.
Και τι να πρωτοαναφέρω τώρα µέσα σε τόσο πλούτο, Ιστορίας και Πολιτισµού, Τεχνολογίας και Ιδεολογηµάτων που άνθισαν µε πληροφορίες, εξειδικευµένες γνώσεις προσεγγίσεις και οπτικές.
Πολύ µου άρεσε και το ”ένθετο” που ήταν αφιερωµένο στο βιβλίο.
Τις βιβλιοθήκες ως ”Θησαυροφυλάκια γνώσης” όπως έχει προσφυώς, ο τίτλος της αναφοράς! Χρόνια τις αγαπώ τις βιβλιοθήκες και τα προγράµµατά τους κι έχω συµµετάσχει πολλές φορές σε παράλληλα δρώµενα στον χώρο τους. Κολυµπάρι, Χανιά και στον Φιλολογικό στο Καστέλι.
Αλλά και στην απονοµή λυπήθηκα πολύ που δεν βρέθηκα. Με τις υπέροχες αφίσες, στις οποίες η φαντασία, η ευαισθησία, και η ”ευκρινής προσλαµβάνουσα” της ταυτότητας του καλλιτέχνη, αποτυπώνονται µε ενάργεια, συνέπεια και αφοπλιστική αθωότητα, σε οντότητα εικαστική.
Εγώ… ψηφίζω εκείνο το εµβληµατικό bras de freres, των χεριών… Το λευκό και το µελαψό. Πάντα µε συγκινεί αυτή η ”ιερή µείξη” των χρωµάτων µε τους αντιρατσιστικούς συνειρµούς! Είχα επιλέξει εξάλλου αυτή τη… διελκυστίνδα σε αφιέρωµα πριν από χρόνια στον ∆ήµο, µετά την “οµιλία” των χεριών!
Συγχαρητήρια, ευχαριστήρια για όλους µα όλους, και τους αφανείς, εννοείται.
