∆ηµοσκοπήσεις κάνουν βόλτες, τα κόµµατα και η θέση τους στο πολιτικό σκηνικό ανεβοκατεβαίνουν, η τιµή σε ρεύµα, σε καύσιµα και πρόστιµα όπως ανασφάλιστα οχήµατα, µη ΚΤΕΟ, νέος ΚΟΚ και αυτά ανεβοκατεβαίνουν, διατηρώντας δρόµο παράλληλο µε τη διάθεση του Έλληνα που κι αυτή σε καθηµερινή βάση ανεβοκατεβαίνει, βουλοπλέει και αγκοµαχεί.
Η λύση δεν υπάρχει που να αφορά στο σήµερα, το εδώ και τώρα… Αυτό το ξεχνάµε µια κι έξω. Υπάρχουν όµως τρόποι να απαλύνουµε τις προσωπικές εξάρσεις άγχους, τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση.
Ένας από τους τρόπους είναι η συµµετοχή, σε όλα όσα συµβαίνουν είτε για εµάς τους ίδιους, είτε για άλλους έστω κι αν είναι πολύ, πολύ µακριά από εµάς. Συνηθίσαµε τις σειρήνες, ασθενοφόρων, πυροσβεστικών, περιπολικών, συνηθίσαµε τις διεξαγωγές εκλογών κάθε επιπέδου, συνηθίσαµε κάθε αρνητισµό που εκπέµπουν στα δελτία ειδήσεων οι ειδησεοκράτορες, συνηθίσαµε κάθε βία από τον κάθε ένα προς κάθε άλλον.
Ο τρόπος λοιπόν για να ξεφύγουµε από τα δόντια των εχθρών των ανθρώπων και των ψυχών τους, είναι η συµµετοχή σε ό,τι κι αν υπάρχει στη γειτονιά µας, στην ενορία µας, στην Τοπική µας Κοινότητα, στο χωριό ή στην πόλη. Θες χορό χόρεψε, θες θέατρο, παίξε συµµετείχε, θες φεστιβάλ πάρε ζακέτα και όρµα, θες οµιλία, ηµερίδα, ανοιχτή συζήτηση, βάλε κολόνια, στρώσε µαλλί και όρµα µαζί µε τους άλλους παρέα.
Όσο δεν υπάρχουµε ανάµεσα στους άλλους, τόσο ερηµιά θα υπάρχει στις γειτονιές, στην πόλη, στο χωριό, στις ψυχές και τις ζωές µας. Και τότε, µαµ κακά και νάνι, µέχρι να απογίνουµε λιχουδιά του τέρατος που λέγεται Υπσα (Υποταγή Συνειδήσεων και Αισθήσεων). Γκέγκε; Γκέγκε…
