“Ιφιγένεια” ή “Προμηθέας δεσμώτης”;

Εναν χρόνο πριν μονοπωλούσε το πολιτικό ενδιαφέρον η “Λίστα Φαλσιανί”. Εφτασε στ’ αφτιά μας ως “Λίστα Λαγκάρντ”, θεωρηθείσα αρχικώς προϊόν υποκλοπής. Τώρα ξανάρχεται στο προσκήνιο. Ο υπουργός Οικ/κών της κυβέρνησης του πρώτου μνημονίου Γ. Παπανδρέου κ. Παπακωνσταντίνου αντιμετώπισε τη δικαστική εις βάρος του κατηγορία για νόθευση εγγράφου σε βαθμό κακουργήματος, για απιστία περί την υπηρεσίαν και παράβασιν καθήκοντος.
Ο πρώην υπουργός, ο οικονομολόγος και διδάκτωρ του Λόντον Σκουλ οφ Εκόνομιστ, ο αλαζών και ανάλγητος υπουργός Οικονομικών, αντιμετώπισε την Προανακριτική της Βουλής εντελώς μόνος, χωρίς κανείς να υπερασπισθεί τον έχοντα και το γενικό πρόσταγμα στην κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε από τους συναδέλφους του του ΠΑΣΟΚ, ούτε από τους έξω, που τους έκανε τα χατίρια αδιαμαρτύρητα. Ολοι τον απέφευγαν. Δεν ήταν διατεθειμένοι να τον καλύψουν, όπως γινόταν συνήθως, πράγμα που συνεχίζεται ακόμα και τον άφησαν ακάλυπτο, αν και ο ίδιος υποστήριξε ότι επρόκειτο “για μια χοντροκομμένη σκευωρία” και ότι “εγώ δεν θα γίνω Ιφιγένεια”. Αποκάλυψε την παθογένεια του πολιτικού συστήματος, που πάσχει ένεκα κληρονομικών ιδιοτήτων και αγνόησε ότι θα πληρωνόταν με τον ίδιο αλαζονικό τρόπο απ’ αυτούς που το είχαν κατακτήσει σαν δικαίωμα εκτοξευθέντες στην κορυφή μέσα σε μια νύχτα.
Στην Προανακριτική, που έγινε στα γρήγορα με ψήφους της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ., περιορίσθηκαν οι ευθύνες μόνον στον κ. Παπακων/νου, ενώ ο αντικαταστάτης του, συνεχιστής της λίστας κ. Βενιζέλος έμεινε απ’ έξω. Απολογούμενος ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν ενοχοποίησε κανέναν, ανέλαβε μόνος του τους “τραγελαφικούς χειρισμούς” του και δεν έπεισε κανέναν περί την αθωότητά του. Οι δικαιολογίες του θεωρήθηκαν ότι ήταν για μικρά παιδιά. Η σοβαρότης του περίσσευε.
Η απόφαση της Βουλής έπρεπε να εξετασθεί για τη βασιμότητα των κατηγοριών και τον έλεγχο των στοιχείων από ειδική επιτροπή του Α.Π. και επί πλέον εάν έχουν παραγραφεί ή όχι τα αδικήματα. Ο Α.Π. αποφάνθηκε ότι θέμα παραγραφής δεν υφίσταται. Η διχογνωμία, εάν η Βουλή της μιας ημέρας του κ. Πολύδωρα τον Μάιο του ’12 μπορούσε να θεωρηθεί πλήρης κοινοβουλευτική περίοδος απεκλείσθη. Ετσι θα ξεκινήσει η κύρια ανάκριση, που ενδεχομένως να συμπεριλάβει και μη πολιτικά πρόσωπα, κατόπιν θα υπάρξουν απολογίες, θα ακολουθήσει βούλευμα, αν θα πάμε στην τελική φάση του Ειδικού Δικαστηρίου.
Η συγκεκριμένη απόφαση του Α.Π. μπορεί να επηρεάσει και άλλες υποθέσεις, που δεν έχουν εκδηλωθεί, όπως το μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση και το σπάσιμο στα δύο του Τ.Τ. και της Αγροτικής. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές. Πολλές περιπτώσεις δεν έχουν ερευνηθεί και τώρα που οι δικαστές ανέκτησαν το θάρρος τους, θα βρεθούμε προ εκπλήξεων.
Εσπασε το ταμπού της παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο και πιθανόν να ξαναδούμε τα “γουνάκια” στις έδρες. Και τούτο από μια εσκεμμένη επιπολαιότητα. Αντί ο υπουργός Οικονομικών να δώσει τη λίστα στο Σ.Δ.Ο.Ε., έκανε διαλογή ποια ονόματα θα μείνουν και ποια θα σβήσουν. Εδωσε τη δυνατότητα να θεωρηθεί υπεύθυνος αλλοίωσης λίστας των 2.062 ονομάτων χειριζόμενος την υπόθεση με έλλειψη περίσκεψης, αγνοώντας για την έκβαση.
Εφ’ όσον τεκμηριωθούν οι καταγγελίες να πάει ο κ. υπουργός στο Ειδικό Δικαστήριο. Αλλά γιατί μόνο για τη λίστα; Προφανώς γιατί έτσι αποφάσισε η Βουλή. Αν αποφάσιζε αλλέως, πώς θα ’παιρνε μαζί του κι άλλα “φυντάνια”.