Ηγέτης ή δικτάτορας… ήρωας ή προδότης!

«-Ο Φιντέλ Κάστρο, ήταν ένας δικτάτορας, που οδήγησε τον λαό του στην εξαθλίωση..!!
– Είσαι ένας ανόητος ακροδεξιός φασίστας, για να αποκαλείς έτσι τον μεγάλο ηγέτη Φιντέλ Κάστρο…!».
Άκουγα αυτή την αντιπαράθεση στην τηλεόραση, μεταξύ δύο “πατέρων του Έθνους” (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ) και σκεφτόμουν ότι, η ελληνική κοινωνία, φαίνεται ότι δεν έχει άλλα σοβαρά προβλήματα, ειδικά αυτές τις μέρες και έτσι ασχολείται με το σημαντικό θέμα «αν ο Φιντέλ Κάστρο, είναι Ηγέτης ή Δικτάτορας»! Βρήκε δηλαδή, ακόμα ένα λόγο για να διχαστεί! Απέδειξε και πάλι, ότι η άποψη του ενός, είναι ανάθεμα για τον άλλον και ότι… δεν μπορεί να συζητά, να διαλέγεται με νηφαλιότητα και επιχειρήματα!
Με τη βοήθεια του Θεού, έχω “ηγηθεί” στον επαγγελματικό μου χώρο, όπως και πολλοί άλλοι, στον ίδιο και σε άλλους χώρους, ο καθένας στο επίπεδο του και στην κλίμακα που του αναλογούσε. Εχω κάνει την αυτοκριτική μου, κρίθηκα και έκρινα αντίστοιχα άλλους. Έτσι λοιπόν, για μένα, το ζήτημα «ποιος και τι είναι ο Ηγέτης», είναι ένας διαρκής προβληματισμός, μια συνεχής μελέτη.
Εχουν γραφεί εκατοντάδες βιβλία, από την εποχή του Σουν Τσου (600π.Χ.), του Θουκυδίδη (455π.Χ.) και αργότερα από τον Κλαούσεβιτς (1780μ.Χ.) και πολλούς άλλους! Ολοι τους, περιγράφουν τι προσόντα πρέπει να έχει ο Ηγέτης και πώς πρέπει να ενεργεί! Ομως, κανένας τους δεν περιγράφει.,, «πώς και από ποιους, κρίνεται ο Ηγέτης»!
Ετσι λοιπόν, έχουμε Ηγέτες, που δοξάστηκαν στο πεδίο της μάχης και αργότερα κρεμάστηκαν, ως προδότες, από τους λαούς τους!! Αλλους, που κρυβόντουσαν φοβισμένοι σε εκκλησίες και καταφύγια, ενώ έξω πολεμούσαν οι στρατηγοί τους και στο τέλος, είναι αυτοί που δοξάστηκαν ως Ηγέτες-νικητές! Κάποιοι, που επαναστάτησαν και πολέμησαν για τις ιδέες τους επί δεκαετίες, νίκησαν και δοξάστηκαν και αργότερα κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν, από τον ίδιο τον λαό τους. Ορισμένοι μάλιστα, σε καταστάσεις δύσκολες και ιδιόμορφες, κατέλαβαν βίαια την εξουσία και ανέλαβαν την ευθύνη διακυβέρνησης, με επαναστάσεις και πραξικοπήματα, για να κατηγορηθούν αργότερα… και «εκ του ασφαλούς», είτε ως Ηγέτες επαναστάτες, είτε ως προδότες Δικτάτορες!
Λέμε σήμερα, ότι ο Φιντέλ Κάστρο, «πολέμησε για τις ιδέες του»! Πολύ σωστά και όλοι πρέπει να υποκλινόμαστε με σεβασμό, μπροστά στην προσήλωση, στην αυταπάρνηση και στη θυσία του, για τα ιδανικά και τα πιστεύω του, τους αγώνες και τη στάση ζωής αυτού του ανθρώπου.
Το ίδιο όμως ισχυρίστηκαν και τόσοι άλλοι Ηγέτες, που «έγραψαν Ιστορία» και τελικά, κρίθηκαν το ίδιο ή διαφορετικά… ανάλογα με τα πιστεύω, των κριτών τους!
Ας κοιτάξουμε λοιπόν πίσω, στην Ιστορία (σύγχρονη και παλαιότερη) και ο καθένας μας, ας προσπαθήσει να απαριθμήσει, ποιους θεωρεί Ηγέτες και ποιους θυμάται, ως Ηγέτες!
Μόνο τότε, θα αντιληφθεί το μεγάλο παιχνίδι και την προπαγάνδα που έχει στηθεί μεθοδικά, επί δεκαετίες, με το θέμα αυτό!!
Ας διερωτηθούμε:
• Ηγέτης, είναι αυτός που νικάει ή που τολμά και αναλαμβάνει το πηδάλιο, τις δύσκολες ώρες; Αυτός που μπαίνει μπροστά, την ώρα της μάχης ή που παρακολουθεί τις εξελίξεις;
• Απ’ την άλλη μεριά, είναι άραγε Ηγέτης, αυτός που με επανάσταση, με ανταρσία ή πραξικόπημα, καταλαμβάνει την εξουσία και οδηγεί το σκάφος στα βράχια και τον λαό του, στην απομόνωση και στην εξαθλίωση;
• Πόσο Ηγέτης είναι κάποιος, που εμπνέει τον λαό του με πύρινους λόγους, για να επαναστατήσει ενάντια σε κάποιο διεφθαρμένο καθεστώς και μετά την επικράτησή του, εγκαθιστά και ο ίδιος, ένα ανάλογο καθεστώς διαφθοράς και εξαθλίωσης, χωρίς ποτέ να κάνει εκλογές και να ζητήσει, τη βούληση και τη συναίνεση του λαού του, χωρίς ποτέ να κριθεί και να επιβραβευτεί ή να λογοδοτήσει για τις πράξεις;
• Πόσο Ηγέτης είναι κάποιος, που υπόσχεται και εμπνέει έναν λαό, εκμεταλλευόμενος τις στερήσεις και τη δυστυχία του, για να τον παραπλανήσει και να τον οδηγήσει αργότερα, σε χειρότερες καταστάσεις; Που πούλησε την πίστη και την ελπίδα του λαού του και που αντάλλαξε τις αρχές και τα πιστεύω του, για την προσωπική καταξίωση και τα συμφέροντα του;
Και τέλος:
• Ξέρετε κανέναν Ηγέτη, που τη δύσκολη ώρα, εκλέχθηκε δημοκρατικά και να “έγραψε Ιστορία”, αλλά λέμε, ιστορία πράξεων και όχι ιστορία προθέσεων, ευχών και διαγγελμάτων;
– Ξέρετε κανέναν Ηγέτη, που να μην έβαψε με αίμα τα χέρια του, που να μην έδειξε σκληράδα, να μην προέβηκε σε διώξεις και περιορισμούς;
– Ξέρετε κανένα Ηγέτη, που την ώρα των κρίσιμων αποφάσεών του, να τον ένοιαζε και να σκέφτονταν… τι θα πουν γι’ αυτόν και τι απογίνει αργότερα;
Αν ποτέ καταφέρετε να φτιάξετε, αυτή τη λίστα με του Ηγέτες που θυμάστε και αν προσπαθήσετε έπειτα να τους κρίνετε, με τα παραπάνω ερωτήματα, τότε είναι βέβαιο, ότι όλους… δικτάτορες και προδότες θα τους βγάλετε!
Και αυτό διότι, εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς (εν όρμω, όπως λέμε εμείς του Ναυτικού), θα τους κρίνετε με ιδεολογικά κριτήρια και όχι με τα κριτήρια “Ηγεσίας”, όπως τα προδιέγραψαν οι μεγάλοι Στρατηγιστές της Ιστορίας μας!
Αν θέλουμε λοιπόν, να δώσουμε έναν “λαϊκό” ορισμό, θα πούμε ότι:
«Ηγέτης, είναι αυτός που αναδεικνύεται… μόνο στο πεδίο της μάχης και κρίνεται… μόνο την ώρα της μάχης και…  μόνο απ’ αυτούς, που έλαβαν μέρος στη μάχη (εχθρούς και φίλους)»!
Ο Θεός ας αναπαύσει τον Ηγέτη Φιντέλ Κάστρο και ας τον κρίνει ανάλογα!!