∆ιήγημα: Από το ντιβάνι στην κουζίνα

Γνωρίστηκαν στην κουζίνα ενός πολυτελούς εστιατορίου.
Ο Κωνσταντίνος φτασµένος σεφ και η Σούζαν µια ξένη από τόπους αλαργινούς.
Στη Σούζαν άρεσαν πολύ οι πρώτες ύλες που χρησιµοποιούµε, γι’ αυτό πήρε την απόφαση να ασχοληθεί επαγγελµατικά µε την κουζίνα.
Κάθε φορά που την έβλεπε στη δουλειά ο Κωνσταντίνος κάτι του έκαιγε τον ουρανίσκο.
«Από την τσίκνα θα είναι…», τον πείραζαν οι φίλοι του.
Και όµως τη λάτρεψε, επειδή του έκαιγε τον ουρανίσκο, σαν το ρούµι.
Ποτέ µετά τη δουλειά δεν της ζήταγε να βγουν παρέα, αν και του άρεσε πολύ.
Του έφτανε που πέρναγαν τόσες ώρες µαζί, που της µάθαινε τα µυστικά της κουζίνας.
Ο Κωνσταντίνος είχε πολύ ανεπτυγµένη συνείδηση για την επαγγελµατική του αποστολή.
Και αυτό προσπαθούσε να το µεταλαµπαδεύσει στη Σούζαν.
Ο έρωτας όµως, έρωτας!
Έκανε διάφορες σκέψεις γι’ αυτήν.
Ήθελε να πάνε στον δρόµο µε τα πεύκα.
Να µυρίζουν και οι δύο, όλο πεύκο.
Ήταν κάτι το συναρπαστικό αυτό.
Αλλά τα πεύκα τα είχαν κάψει.
Όλο έφτιαχνε ιστορίες µε το µυαλό του τη Σούζαν να µυρίζει όλο πεύκο.
«Είναι η πευκοβελόνα µου, το φυλαχτό µου» µονολογούσε.
Άλλες φορές ήθελε να της κάνει δώρο ένα µικρό καράβι να φύγουν µακριά.
Να ταξιδέψουν σε τόπους αλαργινούς, σε νησιά εξωτικά κοντά στην πατρίδα της, να φοράνε χαϊµαλιά, να µαγειρεύει η Σούζαν και να µυρίζει το σώµα της όλο πεύκο.
«Πότε γυρίσαµε και απ’ αυτό το ταξίδι, ούτε που το καταλάβαµε», έλεγε στον ύπνο του και στον ξύπνιο του.
Μα τις πιο πολλές φορές ήθελε να πάνε σε ένα καµπαρέ στο Παρίσι να τη ζωγραφίσει µε κόκκινα µαλλιά και να φορά µόνο µια ρόµπα.
Αυτό ήθελε πολύ να το ζήσει µαζί της.
Μέσα στο καµπαρέ να ζωγραφίζει τη Σούζαν µε κόκκινα, πυρόξανθα µαλλιά σαν ένα ηφαίστειο έτοιµο να εκραγεί.
Τόσο πολύ τη λάτρεψε κι ας ήταν από τόπους µακρινούς και ήλθε µε ένα βαπόρι µε σηµαία ξένη.
Ήταν απίστευτο, πόσο τρελό ακουγόταν να ζωγραφίσει τη Σούζαν µε κόκκινα µαλλιά.
∆εν µπορούσε να το οµολογήσει ούτε στον καλύτερό του φίλο που δεν ήταν άλλος από τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου.
Αυτό µε τη ζωγραφιά µέσα στο καµπαρέ, τον έκανε να αισθανθεί πολύ άντρας.
Τα ‘χει αυτά ο φλογερός έρωτας.
Την πρώτη τους συνάντηση, όταν έπιασε δουλειά η Σούζαν, έτυχε και την κάνανε έξω από το µεγάλο ψυγείο στην κουζίνα.
Αµέσως κάηκε ο ουρανίσκος του και σκέφτηκε το καµπαρέ και τη Σούζαν µε βαµµένα, κόκκινα µαλλιά.
Αυτό θα ‘ναι που λένε “έρωτας µε την πρώτη µατιά”.
Γιατί, αν δεν είναι αυτό, τι άλλο µπορεί να είναι;
Η Σούζαν µιλούσε αρκετά καλά τη γλώσσα µας.
Αυτό διευκόλυνε τον Κωνσταντίνο.
Μπορούσε να τη φλερτάρει µε µεγαλύτερη άνεση.
Αλλά ποτέ δεν της ζήτησε να βγουν µαζί µετά τη δουλειά.
Όλο δίσταζε…
Περίµενε σαν τρελός να ξεκινήσει το ωράριό τους, για να τη δει στη δουλειά, στη µαγική του κουζίνα, στο βασίλειο του.
Όταν έφτανε στο εστιατόριο, αισθανόταν πολύ ευτυχισµένος.
Απλά θα έβλεπε τη Σούζαν και θα µύριζε το πεύκο της Σούζαν.
Τα λόγια του Jim Morrison όριζαν τη Σούζαν.
«Αγαπώ τους ανθρώπους που φοράνε την ψυχή τους στο πρόσωπο τους».
Αυτή η πρόταση ήταν η Σούζαν.
Πάντα γυρόφερνε στο µυαλό του µια βραδιά µαζί της σε ένα καµπαρέ στο Παρίσι.
Και ο δρόµος µε τα πεύκα το δειλινό.
Και η µυρουδιά από το πεύκο.
Και µετά η κουζίνα, οι λιχουδιές, οι σπεσιαλιτέ, το ένα πιάτο που διαδεχόταν το άλλο.
Σίγουρα ήταν η καλύτερη περίοδος στη ζωή του Κωνσταντίνου.
Το παραδέχτηκε και ο καλύτερός του φίλος, ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου.
«Ο έρωτας σε απογείωσε στην κουζίνα», του είπε ένα βράδυ χαµογελώντας.
Η Σούζαν ήταν η πρώτη βοηθός του.
Αχ, και να µπορούσε να βάψει τα µαλλιά της κόκκινα…
Ένα ταξίδι στο Παρίσι στο καµπαρέ θα ήταν η µεγάλη της ανταµοιβή.
Το εστιατόριο είχε γίνει γνωστό σε όλη την πρωτεύουσα.
Όλοι µιλούσαν για τις γεύσεις του.
«Θα φταίει το καµπαρέ…», σκέφτηκε.
Η Σούζαν είχε καταλάβει ότι άρεσε πολύ, αλλά δεν το εκµεταλλευόταν. Της αρκούσε που ήταν η βασίλισσα της κουζίνας.
Τόσο πολύ είχε ενστερνιστεί τον ρόλο της.
Και είχε έλθει… µε βαπόρι µε σηµαία ξένη.
Ένα βράδυ την ώρα που τελείωνε η δουλειά, ο ιδιοκτήτης της άφησε κάποιους χυδαίους υπαινιγµούς.
Η Σούζαν δεν υπέκυψε και παραιτήθηκε.
Σηκώθηκε και έφυγε από το εστιατόριο.
Τότε ο ιδιοκτήτης προτείνει στον Κωνσταντίνο να µείνει µε διπλό µισθό, να µην την ακολουθήσει.
Και ο Κωνσταντίνος δέχτηκε, γιατί µύριζε όλο πεύκο.