“Ικέτες”

Απετράπη ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, ίσως και ο θάνατός τους, που αυτομόλησαν στη χώρα μας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν, ο οποίος ζήτησε την έκδοσή τους. Ο Άρειος Πάγος τον Ιαν. 2017 εκφράζοντας επιφυλάξεις για την τύχη τους απ’ το τουρκικό καθεστώς, εξέδωσε απόφαση, που είναι και αμετάκλητη, για τη μη έκδοσή τους. Έτσι η ελληνική Δικαιοσύνη, έδωσε λύση στο διπλωματικό αδιέξοδο, που δημιουργήθηκε και στάθηκε στο ύψος της, μην ξεχνώντας, ότι η χώρα μας ως μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει υποχρέωση να υπερασπίζεται και ως θεματοφύλακας τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι Τούρκοι αξιωματικοί ζήτησαν απ’ τις ελληνικές Αρχές να τους χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, η δε Επιτροπή Ασύλου, που είναι Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή υπαγόμενη στο Υπ. Εσωτερικών, χορήγησε άσυλο σε έναν απ’ τους οκτώ. Αμέσως η κυβέρνηση έκανε έφεση κατά της απόφασης της Επιτροπής Ασύλου προς το Διοικητικό Εφετείο, το οποίο θα αποφασίσει αν καλώς ή κακώς εδόθη το άσυλο, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι το θέμα τίθεται σε περίοδο κρίσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σημειωτέων ότι άλλο είναι η έκδοση ενός “φυγά” και άλλο η χορήγηση ασύλου.
Στο ζήτημα αυτό η κυβέρνηση δεν θέλει να δώσει πολιτική λύση, αλλά ν’ αφήσει τη Δικαιοσύνη ν’ αποφασίσει κατά τον νόμο και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Αν τελικά η κυβέρνηση χάσει αυτή την προσφυγή στο Διοικητικό Εφετείο, τότε τον λόγο θα τον έχει ο τελευταίος βαθμός κρίσεως, που είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Εκ μέρους της αντιπολίτευσης κατηγορήθηκε η κυβέρνηση ότι παρενέβη στη Δικαιοσύνη. Λάθος έκφραση ή σκοπίμως παραπληροφόρηση, διότι άλλο πράγμα είναι η μη έκδοση και άλλο το θέμα χορήγησης ασύλου. Είναι δυο διαφορετικές περιπτώσεις. Η μία, η μη έκδοση έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης και η άλλη, το άσυλο, έχει να κάνει με άσκηση πολιτικής και διπλωματία. Υπάρχει και απόφαση του ΣτΕ που έχει απορρίψει την αίτηση της Τουρκίας να της παραδοθούν οι οκτώ “ικέτες”.
Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης έχει να κάνει με μια χώρα, που παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όμως ο Ερντογάν, ανεξάρτητα αν μας αρέσει ή όχι, δεν παύει κατά το Δ. Δίκαιο να είναι ένας εκλεγμένος πρόεδρος. Άλλο ο Α. Πάγος να λέει, δεν δίνω τους οκτώ διότι θα τους εξοντώσεις, εν αντιθέσει με την κυβέρνηση να αποδέχεται την χορήγηση πολιτικού ασύλου. Είναι σαν να περιθάλπει τους πραξικοπηματίες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν αποδεχόταν την απόφαση των Διοικητικών Δικαστηρίων και δεν αντιδρούσε στη χορήγηση του ασύλου θα επικροτούσε το πραξικόπημα και θα παραβίαζε τους Διεθνείς κανόνες Δικαίου.
Το θέμα είναι λεπτό ως προς την εξεύρεση ισορροπιών στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Η ελληνική Πολιτεία διαχειρίζεται επί του ασφαλούς τη ζωή κάποιων ανθρώπων, που δεν πρόκειται να γυρίσουν στην Τουρκία, αν δεν εκλείψει ο Ερντογάν. Η κυβέρνηση δεν περιθάλπει τους “πραξικοπηματίες” γιατί θα έδειχνε την αναγκαιότητα του πραξικοπήματος, αφού ό,τι έγινε στην Τουρκία το χαρακτήρισε δημοσίως ως πραξικόπημα.