Χαίρομαι που κρατώ στα χέρια μου και απολαμβάνω το 12ο βιβλίο του αγαπητού και πολυγραφότατου κ. Αθανασίου Δεικτάκη “Οικο-λογίες”.
Γνωστός ο κ. Δεικτάκης για το πολυσχιδές και εύκαρπο έργο του και τη μεγάλη του προσφορά στον πολιτισμό και στην παράδοσή μας.
Πρωτοβουλίες και δραστηριότητες πατώντας πάνω στη μάνα φύση, το όμορφο αυτό δημιούργημα με κορωνίδα και διαχειριστή της τον άνθρωπο! Εναν πεπτωκότα άνθρωπο κακό και πολλάκις βάναυσο καταπατητή της να τη δηλητηριάζει με όσα καταστροφικά μέσα διαθέτει. Καταπάτησε και καταπατεί, περιφρόνησε και περιφρονεί την εντολή του Θεού, τον οποίο ακούει διά του Μωϋσέως: «Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν» (Γένεσις 2, 15).
Πάνω σ’ αυτήν τη φύση έχει ακουμπήσει την ψυχή του ο καταξιωμένος συγγραφέας κ. Δεικτάκης. Εχει γίνει ένα μ’ αυτή και το πιστεύω πως είναι από τους λίγους που δικαιούνται να ομιλούν για οικολογίες και για το περιβάλλον.
Αλλωστε, ο εκλεκτός και πνευματικός φάρος του τόπου μας και όχι μόνο και καύχημά μας φίλτατος κ. Δημήτριος Νικολακάκης, συγγραφέας και πρόεδρος του Συλλόγου Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, στον λίαν επιφραστικό Πρόλογό του, σωστό λογοτεχνικό κόσμημα, θα αναφερθεί στο πρόσωπο και στο έργο γενικότερα και ειδικά στο βιβλίο αυτό του κ. Δεικτάκη. Είναι από τους λίγους που τον έχει ζήσει. Θα τονίσει ξεχωριστά «εφευρίσκει εικόνες, κάνει παραλληλισμούς και παρομοιώσεις τέτοιες, που μόνο ένας πνευματικός άνθρωπος του λογοτεχνικού μεγέθους του Θανάση Δεικτάκη θα μπορούσε να περιγράψει και να αναδείξει». Κάτι που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει.
Στο ευώδες αυτό βιβλίο περιέχονται 120 δημοσιεύματα στην εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” από το 1979 έως το 2009. Κάθε κομμάτι και ένα απόσταγμα της ευαίσθητης ψυχής του κ. Αθανασίου Δεικτάκη, λάτρη και υπέρμαχου της φύσης. Εγκώμια στη φύση, αγάπη στους κατοικούντες αυτήν, μα και καταπέλτης εναντίον εκείνων που ασχημονούν πάνω στη ζωοδότρια σάρκα της.
Ο συγγραφέας αγαπά τον Θεό – Δημιουργό του ανθρώπου, της φύσης και πάντα τα έμψυχα και άψυχα ενυπάρχοντα σ’ αυτήν. Διάχυτη η αγωνία του γι’ αυτήν και ξεχωριστά τον άνθρωπο και γεωγραφικά την Ελλάδα, ιδίως την ύπαιθρο! Και, αντί επιλόγου, διαβάζουμε το κείμενό του με τίτλο “Θα σβήσουμε ως Εθνος;”. Ενα ψυχογράφημα του σύγχρονου Ελληνα. Πώς κατάντησε η σημερινή Ελλάδα που συρρικνώνεται και αλλοιώνεται από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους. Αφανιζόμαστε σιγά – σιγά, μα σταθερά και στο τέλος θα καταλήξουμε σε μια αξιολύπητη μειονότητα. Ενας αφελληνισμός που δεν έγινε επί Τουρκοκρατίας και Γερμανοκρατίας. Θα παραθέσει δε και στατιστικά στοιχεία και θα κάνει σύγκριση με άλλα κράτη που αυξάνονται, βοηθούντος και του κράτους, ενώ το δικό μας όχι μόνο δεν βοηθά την πολυτεκνία, αλλά και τη φορολογεί, αντί να την πριμοδοτεί. Αλλωστε, υπάρχει σχέδιο βραδέως αφανισμού μας. Είχαμε, και έχουμε, ένα κράτος που πολεμεί, και, με πολλά μέσα, γνωστά τοις πάσι, εξαθλιώνει τους πολίτες του, συνανθρώπους μας, φορτώνοντας αυτά τα χάλια στους ξένους…
Δικαίως, ο φιλόπατρης και φιλόθεος συγγραφέας κ. Αθανάσιος Δεικτάκης, μαζί με άλλους εχέφρονες Ελληνες, πονά γι’ αυτά τα χάλια μας, θα στηλιτεύσει τον εκούσιο και ασταμάτητο αφελληνισμό μας, την ακηδία ως Έθνος και ως θρησκεία, λέγοντας σχετικά: «Εμείς θα ξυπνήσουμε από το λήθαργο του ευδαιμονισμού και του εγωισμού; Και η πολιτεία μας;». Μην περιμένουμε τίποτε από την πολιτεία. Ο,τι καλό γίνει, αν γίνει, θα το κάνουμε μόνοι μας.
Από καρδιάς ευχαριστούμε τον κ. Αθανάσιο Δεικτάκη για το πολύχρονο, πολύκαρπο και εύκαρπο έργο του, που θα έπρεπε να το αγκαλιάσουν οι λεγόμενοι «υπεύθυνοι» όποιας εξουσίας. Πολλή η αναγνώριση και η τιμή μας στο πρόσωπο και το έργο του με τα ολόθερμα συγχαρητήριά μας.
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης
