Εικόνες αποσύνθεσης της ύλης, διατήρησης της μνήμης αλλά κυρίως αναστοχασμού του μέλλοντος αναδεικνύονται από την έκθεση “Τοπία Αρχιτεκτονικής Εντροπίας” που εγκαινιάσθηκε το βράδυ της Δευτέρας στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.
Eξαιρετικό φωτογραφικό υλικό από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, το σαπουναριό της ΑΒΕΑ, εγκαταλελειμμένα σχολεία της υπαίθρου όπως το κατέγραψαν τρεις φωτογράφοι παρουσιάζεται στην Πινακοθήκη μέχρι και τις 20 Ιανουαρίου.
Φωτογραφίες από την περίοδο 2014-2017 από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού παρουσιάζει ο Αλέξανδρος Βουτσάς. «Το Ελληνικό ήταν το βασικό αεροδρόμιο της Ελλάδας από τη δεκαετία του ΄60 μέχρι το 2001. Η δική μου προσέγγιση έχει να κάνει με το σεβασμό στο κτήριο που αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό μνημείο του Eero Saarinen. Πάντα με την ελπίδα ότι το κτήριο θα μπορέσει να διατηρηθεί ως αρχιτεκτονικό μνημείο και ότι στα σχέδια που υπάρχουν για τη μετέπειτα αξιοποίηση του χώρου να συμπεριλαμβάνεται και το κτήριο αυτό ως κειμήλιο» είπε μιλώντας στα “Χ.Ν.” ο κ. Βουτσάς.
Ο Χριστόφορος Δουλγέρης αποτυπώνει με το φακό του εγκαταλελειμμένα σχολεία της ελληνικής υπαίθρου πολλά από αυτά στα Χανιά. «Τα κτήρια αυτά κλείνουν μέσα τους μια ιστορία που μας μεγάλωσε, μας καλλιέργησε, μας φώτισε, μας καθοδήγησε, μας έκτισε ως προσωπικότητες», ανέφερε ο κ. Δουλγέρης.
Το Σαπουναριό της ΑΒΕΑ, ένα ιστορικό κτήριο για τα Χανιά, αναδεικνύει μέσα από τις φωτογραφίες του ο Μιχάλης Πολυχρονάκης. «Έχω κάνει μια γενικότερη ενότητα που λέγεται μνημεία βιομηχανικής αρχαιολογίας, η ΑΒΕΑ είναι ένα από αυτά, ένα άλλο τα Ταμπακαριά, ο Τερσανάς, οι παλιές Φάμπρικες. Το γενικότερο project μου έχει να κάνει με το ότι θέλω να αποχαιρετήσω την πόλη που φεύγει κατά μια έννοια για λογαριασμό όλης της κοινωνίας».
Στον χαιρετισμό του ο πρόεδρος της Πινακοθήκης κ. Βαρουδάκης επισήμανε πως «οι τρεις διακεκριμένοι φωτογράφοι γίνονται οι ξεναγοί μας σε ένα υλικό κόσμο που χάνεται» και στάθηκε στους «άρρηκτους δεσμούς των δύο τεχνών, της φωτογραφία και της αρχιτεκτονικής».
«Η φωτογραφία καταγράφει, καταγγέλει, αισθηματοποιεί, δείχνει το τέλος μιας εποχής. Η φθορά και η θνητότητα, το τέλος των ανθρώπινων έργων γίνονται έμπνευση και αρχή στα χέρια της τέχνης και κυρίως αφορμές συζήτησης για τη δυναμική της μνήμης» είπε στο σύντομο λόγο της η αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Βαρβάρα Περάκη.
Στη φυσιογνωμία της έκθεσης αναφέρθηκαν οι επιμελητές της κ. Κ. Πρώϊμος, Γ. Αρχοντάκης και Μ. Ρογκάκος κ.α.
