– ΜΙΑ παλιά εντυπωσιακή, αρχοντική μονοκατοικία επί της Σφακιανάκη (φωτ. 1). Εστω και υποστηλωμένη, κρατά τα αρχιτεκτονικά στοιχεία ενός αλλοτινού καιρού στον οποίο η ομορφιά των σπιτιών είχε νόημα και περιεχόμενο και όχι το απρόσωπο και πολλές απάνθρωπο των σημερινών διαμερισμάτων των πολυκατοικιών. Σίγουρα ο Σπύρος Βασιλείου, ο μεγάλος ζωγράφος της ελληνικής υπαίθρου, θα αιχμαλώτιζε έναν τέτοιο θησαυρό σε κάποιον πίνακά του, αν τον συναντούσε. Τώρα, βέβαια, εκτεθειμένη η κατοικία αυτή σε καιρούς και οικονομικές κρίσεις, μάλλον περιμένει την απόφαση του ιδιοκτήτη της για επισκευή και αξιοποίηση ή πώληση.
– ΤΙ ΘΑ πει κι αν έχουμε παρατεταμένη κρίση! Κι ο έρωτας παραμένει παρατεταμένος, αφού αυτός δεν γνωρίζει κρίσεις και αλλαγές κυβερνήσεων, αλλά φωνάζει παντού την ύπαρξή του (φωτ. 2). Εξάλλου το λέει και το τραγούδι πως οι «κυβερνήσεις πέφτουνε» (είμαστε στην έβδομη), μα «η αγάπη μένει». Και μένει γραμμένη εδώ κι ένα χρόνο σε κάποιον χανιώτικο τοίχο για να θυμίζει σε όλους μας πως τα συναισθήματα ούτε “φορολογούνται” ούτε είναι “ανασφάλιστα”. Ζουν σε δικούς τους κόσμους, με δικούς τους νόμους. Κι εδώ έγκειται η ομορφιά τους.
