– Σε πείσμα του Μάρτη του «πεντάγνωμου», όλο και ξεφεύγουν κάτι μικρές λιακάδες, πιθανόν ολιγόωρες, αλλά λιακάδες. Για ποιο λόγο λοιπόν να μη βγούν οι συνταξιούχοι «να τα πουν» εκεί στην πλατεία Αγοράς (φωτ. 1); Σε μια πλατεία όπου αδέσποτα σκυλιά λιάζονται, άστεγοι(;) ξαπλωμένοι σε παγκάκι απολαμβάνουν τη θαλπωρή του ήλιου, άλλοι παίρνουν το κoλατσιό τους, μερικοί δίνουν ραντεβού ενώ ταξιδιώτες πηγαινοέρχονται; Μια πλατεία, δηλαδή, που αν μπορούσε να μας μιλήσει, θα μας εξέπληττε με την «ωραία» καθημερινότητά της.
– Το καλό να λέγεται! Έστω και με καθυστέρηση χρόνων, η οδός Κορνάρου, επιτέλους (φωτ. 2) «εξανθρωπίστηκε». Μια κεντρική αρτηρία της πόλης έγινε βατή για ΑμΕΑ, μαμάδες με τα καροτσάκια, γενικότερα για πεζούς που θέλουν από την Αποκορώνου να ανεβούν ή να κατεβούν μέχρι τη Τζανακάκη, χωρίς τον φόβο των αυτοκινήτων. Το θέμα βέβαια είναι πόσο οι οδηγοί θα σεβαστούν τη νέα μορφή της οδού και δεν θα παρκάρουν -παράνομα πια- στα πράγματι άνετα πεζοδρόμια! Ελπίζουμε πως και ο φωτισμός της Κορνάρου δεν θα καθυστερήσει, αλλά και δεν θα δούμε… σύντομα να ξαναπερνάνε σκαπτικά μηχανήματα είτε εταιριών κινητής τηλεφωνίας, είτε για οτιδήποτε άλλο.
Για να δουμε λοιπον ποσο θα ζησουν τα δενδρακια και οι μπαρες των οποιων προφανως η πρωτη αποστολη ειναι να αποτρεπουν τα οχηματα απο τα πεζοδρομια……και βεβαιως το καλο να λεγεται ομως υπαρχουν πολλα να γινουν ακομα.