Εικόνες της πόλης και όχι μόνο

– Τα φωτινά, ηλιόλουστα ακόμη γεναριάτικα πρωινά είναι πανέμορφα. Ειδικά όταν ανοίγεις την μπαλκονόπορτα και αντικρίζεις στο βάθος τις Μαδάρες (φωτ. 1), χαίρεσαι το θείο δώρο της ζωής. Περήφανες, χιονισμένες και απαστράπτουσες οι μαδάρες δηλώνουν πως είναι πάντα εδώ: φρουροί της κρητικής ιστορίας και της παράδοσης. Αλλά και εμπνεύστριες της μαντινάδας και του τραγουδιού, όπως αυτό του Βασίλη Σκουλά που το ακούω από το 1980:
«… Μαδάρες μου χανιώτικες/
κορφή του Ψηλορείτη
και Λασηθιώτικα βουνά/
Γεια σου παντέρμη Κρήτη»
Δεν νομίζω, ως συγκάτοικοι σ’ αυτόν τον τόπο, τη μέρα του βουνού, να τιμάμε το «βουνό μας», όπως του πρέπει. Κι ας έχει τόσα να μας πει από όσα έχει δει και βιώσει στις πλάτες του…
– Eχετε προσέξει πόσο η γλώσσα μας “πλουτίζεται” με νέους συνδυασμούς λέξεων; Λέμε, δικτυακός δανεισμός, δικτυακές επαναστάσεις, δικτυακές πρωτοβουλίες πολιτών, δικτυακός εκφοβισμός, δικτυακή επιχειρηματικότητα, δικτυακό σεξ, δικτυακός εθελοντισμός κ.λπ. Χωρίς καλά καλά να το αντιληφθούμε, μια νέα κοινωνική πραγματικότητα αναδύεται από το Διαδίκτυο (Internet). Πόσο θετική ή ανατρεπτική για τη ζωή μας θα είναι αυτή, θα φανεί στο μέλλον. Για την ώρα όλα τείνουν να γίνονται “διαδικτυακά” και η πραγματική μας ύπαρξη κατάντησε μια αδειανή τσέπη με μπόλικα ανεκπλήρωτα όνειρα.