Οικονομική ασφυξία και κοινωνικός πλούτος

Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας έχουν διεμβολίσει κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης όπως αυτή αναπτύχθηκε πριν από αρκετά χρόνια από τους ρομαντικούς της αστικής δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους.
Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πλέον μία ενότητα των λαών, αλλά αντιθέτως μία χαλαρή ένωση όπου μία χώρα προσπαθεί να επιβληθεί σε όλες τις υπόλοιπες. Οι θεσμοί της Ευρώπης έχουν πλέον μετατραπεί σε ισχυρούς βραχίονες της εξωτερικής πολιτικής της γερμανικής ηγεμονίας.  Η οικονομική ασφυξία, την οποία επιβάλλει σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Ελλάδα, είναι πολιτική ενέργεια. Θέλουν οι δανειστές -και κυρίως η άρχουσα γερμανική ελίτ- να επιβάλουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Επιδιώκουν, κυρίως, να υφαρπάξουν τους τελευταίους ισχυρούς πυλώνες κοινωνικού πλούτου της χώρας, που είναι η ενέργεια και οι πύλες εισόδου της τουριστικής βιομηχανίας, δηλαδή τα περιφερειακά αεροδρόμια. Στην παρούσα φάση τα υπόλοιπα είναι δευτερευούσης σημασίας για τους Γερμανούς.
Η διαπραγμάτευση θα εξαρτηθεί από το τι τελικά θα πράξει η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας ως προς το θέμα της δημόσιας περιουσίας, η οποία έχει περιοριστεί στους τομείς της ενέργειας και του τουρισμού.
Θα δεχτεί την παραχωρήσει του τελευταίου κοινωνικού πλούτου στη γερμανική ηγεμονία ή θα αρνηθεί με ό,τι αυτό συνεπάγεται;