Οικονομική εξάρτηση και δράμα των πολιτών

» Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν και οι δεσμεύσεις της χώρας διατηρήθηκαν και επαυξήθηκαν. Η επιστροφή χρημάτων θα γίνει στο ακέραιο και αν μη τι άλλο τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν λαμβάνειν.
Για πόσο καιρό όμως ακόμη; Πώς και με ποιον τρόπο θα εξακολουθεί να εξοικονομείται χρήμα για την επιστροφή του σε Ε.Κ.Τ. και Δ.Ν.Τ.; Ο λαός, λέω, πόσο θα αντέξει ακόμη και δεν θα καταφύγει σε ξέσπασμα οργής;
Προχωράμε πλέον γοργά στο έκτο έτος της ύφεσης και αν μη τι άλλο η κατάσταση επιδεινώνεται σταθερά. Εκτός από την περιχαρή Κριστίν Λαγκάρντ και τον ξύλινο Μάριο Ντράγκι, πίσω από τις γραφικές αυτές φιγούρες που διαφυλάττουν το κύρος ενός απόλυτα εκβιαστικού συστήματος συναλλαγών, κρύβονται πολλοί πρεσβευτές του υποτιθέμενου ευρωπαϊκού οράματος αλλά και ρυθμιστές της παγκοσμιοποιημένης αγοράς.
Όλοι τους έχουν έναν και μοναδικό στόχο: να διαιωνίσουν το σύστημα κυριαρχίας. Το σύστημα αυτό βασίζεται στην επιβάρυνση των πολιτών και την ασταμάτητη αφαίμαξη των οικονομιών τους, με αντάλλαγμα λίγα ψίχουλα που βαφτίζονται  και προβάλλονται τεχνηέντως  ως «πρόοδος».
Που λαμβάνει όμως χώρα αυτή η περίφημη πρόοδος; Αν υπονοούν την Ελλάδα, εδώ το δράμα είναι εξώφθαλμο. Αν, από την άλλη, διακηρύττουν την πάγια θέση τους ότι ο χρόνος είναι ο μόνος κριτής του μνημονιακού προτσές, τότε η αοριστία ζει και βασιλεύει, με δεδομένο ότι τα μνημόνια και τα χρέη δεν λήγουν ποτέ.
Και πρόκειται για μια σοβαρή περίπτωση αοριστίας όταν οι πολίτες δεν γνωρίζουν ακριβώς πότε θα μπορέσουν να βγουν από τον σφιχτό οικονομικό εναγκαλισμό. Τέλος καλό όλα καλά για την διαιώνιση της οικονομική εξάρτησης. Αρχή ενός ακόμη δράματος για ανυπεράσπιστους πολίτες.