Τουλάχιστον ένας στους πέντε ηλικιωμένους, ο οποίος πάσχει από πολλαπλές χρόνιες παθήσεις, παίρνει διαφορετικά φάρμακα ταυτόχρονα, τα οποία όμως είναι ανταγωνιστικά μεταξύ τους, με συνέπεια κάποιο φάρμακο που θεραπεύει μία πάθηση, να χειροτερεύει κάποια άλλη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, από τις πρώτες που εστίασε στο συγκεκριμένο πρόβλημα και η οποία έρχεται να επιβεβαιώσει τους φόβους και τις υποψίες πολλών ανθρώπων πάνω στο ζήτημα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Μαίρη Τινέτι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γιέηλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “PLoS One”, μελέτησαν τις περιπτώσεις 5.815 ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών.
Η ανάλυση, που χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, βρήκε ότι το 22,6% των συμμετεχόντων έπαιρναν για κάποιο πρόβλημα υγείας τουλάχιστον ένα φάρμακο που μπορούσε να επιδεινώσει μια άλλη προϋπάρχουσα πάθηση. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε λίγες τέτοιες περιπτώσεις (μόνο στο 16%) «θεραπευτικού ανταγωνισμού» υπήρξε από τους γιατρούς αλλαγή φαρμάκου. Στις περισσότερες περιπτώσεις συνεχίστηκε κανονικά η συνταγογράφηση των «ανταγωνιστικών» φαρμάκων.
Σύμφωνα με την έρευνα, μερικές από τις πιο κοινές περιπτώσεις όπου παρατηρείται αυτός ο φαρμακευτικός ανταγωνισμός μεταξύ παθήσεων, είναι (ανά ζεύγη): η υπέρταση και η οστεοαρθρίτιδα, η υπέρταση και ο διαβήτης, η στεφανιαία νόσος και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η υπέρταση και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, ο διαβήτης και η στεφανιαία νόσος, η υπέρταση και η κατάθλιψη κ.α.
Είναι φανερό ότι μία χρόνια πάθηση που κατ’ εξοχήν εμπλέκεται σε πρόβλημα φαρμακευτικού ανταγωνισμού, είναι η υπέρταση.
Αυτή η τάση να χορηγείται φαρμακευτική θεραπεία για κάθε μια ξεχωριστή ασθένεια, ακόμα και αν το ένα φάρμακο «δουλεύει» εναντίον του άλλου, είναι συχνή στην ιατρική, σύμφωνα με τους ερευνητές, εν μέρει λόγω έλλειψης επαρκούς πληροφόρησης ακόμη και για τους γιατρούς.
«Πολλοί γιατροί έχουν επίγνωση αυτών των ανησυχιών, όμως δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πληροφορίες για το τι να κάνουν», δήλωσε ο επίκουρος καθηγητής φαρμακευτικής Ντέηβιντ Λι του Πανεπιστημίου του Όρεγκον. «Τα φάρμακα τείνουν να εστιάζουν σε μία μόνο αρρώστια κάθε φορά και οι περισσότεροι γιατροί θεραπεύουν τους ασθενείς με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν φορές που θα ήταν καλύτερα να εστιάζουμε μόνο στο πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, παρά να χρησιμοποιούμε ένα ακόμη φάρμακο για να θεραπεύσουμε κάποια άλλη πάθηση, κάτι που όμως μπορεί να επιδεινώσει το πιο σοβαρό πρόβλημα υγείας», πρόσθεσε.
Οι επιστήμονες τόνισαν ότι το ζήτημα χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, ενώ επεσήμαναν πως υπάρχει περιθώριο εκ μέρους των γιατρών να κρίνουν ποιό πρόβλημα είναι το πιο σοβαρό και κατά πόσο θα πρέπει να δώσουν φαρμακευτική θεραπεία ταυτόχρονα για περισσότερα προβλήματα υγείας. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως επεσήμαναν οι ερευνητές, πρέπει να αναζητούνται οπωσδήποτε τρόποι ταυτόχρονης θεραπείας που να μην αλληλοσυγκρούονται.
Εκτός από την πιθανότητα επιδείνωσης κάποιας πάθησης, η χρήση πολλαπλών φαρμάκων μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο για έναν ηλικιωμένο να πέσει, να έχει ζαλάδες, κόπωση ή ανορεξία.
Σύνδεσμος: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση:
http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0089447
