Ηλικιωμένοι

Λέχθηκε και ακούγεται μακαύριο, ότι ο κορωνοϊός προσβάλλει ναι μεν και τους ηλικιωμένους, αλλά ωφελείται το κράτος, διότι παύει να πληρώνει… συντάξεις!!
Δηλαδή εδώ ισχύει το «ουδέν κακόν αμοιγές καλού». Ημαρτον! Δυσανασχετεί κανείς όταν βλέπει τους άλλους να ταυτίζονται στην προκειμένη περίπτωση μ’ αυτή τη φράση. Μόνο ο κ. Τσιόδρας εκφράστηκε με ευλάβεια για τους ηλικιωμένους, που επιβάλλεται, να γίνεται «παράταση της ποιοτικής επιβίωσης αυτών των ατόμων, πολλοί απ’ τους οποίους είναι μανάδες και πατεράδες και δεν μπορούμε, να υπάρχουμε, ούτε να ‘χουμε ταυτότητα χωρίς αυτούς…».
Εχει επικρατήσει η γνώμη από διάφορους στατιστικολόγους, ότι ενώ το προσδόκιμο όριο ζωής αυξάνεται, ο πληθυσμός των συνταξιούχων μειώνεται, παρά του ότι νέοι συνταξιούχοι προστίθενται. Ενδεικτικά ένω το 2013 είχαμε 2.715.000 συνταξιούχους, τον Ιούνιο 2020 κατέβηκαν στα 2.495.000, δηλαδή μειώθηκαν κατά 230.000.
Το ερώτημα τίθεται, αν προϊόντος του χρόνου θα μειώνεται και ο αριθμός των συνταξιούχων μ’ αυτό τον ρυθμό. Αν π.χ. λόγω αύξησης των ορίων ηλικίας οι μελλοντικοί συνταξιούχοι θα μπορούν, να συμπληρώνουν τα απαιτούμενα ένσημα μέχρι τα 62 ή τα 67 τους χρόνια για να πάρουν μειωμένη σύνταξη από 15 έως 40 χρόνια εργασίας.
Οπως έχουν ρυθμιστεί τα εργασιακά, χιλιάδες εργαζόμενοι αποφεύγουν τις ασφαλιστικές εισφορές για να έχουν περισσότερα χρήματα στα χέρια τους, κάτι που συμφέρει πολλούς παρανομούντες εργοδότες. Ετσι οι εργαζόμενοι χάνουν ασφαλιστικές ημέρες εργασίας, μειώνεται ο αριθμός των ενσήμων, διαταράσσεται η προοπτική ικανοποιητικής συνταξιοδότησης και κατά συνέπεια ελαττώνονται οι συνταξιούχοι.
Ομως οι άνθρωποι τρίτης ηλικίας δεν θα πάψουν να έχουν αυξημένες βασικές ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και οι κίνδυνοι της υγείας τους θα μεγαλώνουν.
Ο πληθυσμός του πλανήτη γερνάει. Σε 30 χρόνια οι άνθρωποι άνω των 60 προβλέπεται να διπλασιασθούν. Οι νέοι δεν μπορούν να διανοηθούν από τώρα, πώς θα είναι όταν βρεθούν στην τρίτη ηλικία. Το παίρνουν αψήφιστα και δεν βλέπουν, ότι σταδιακά οι κοινωνίες επιβαρύνονται και αδυνατούν να φροντίσουν τους ηλικιωμένους. Το ότι αυξάνονται οι άνω των 60 ετών είναι ένας λόγος να συνειδητοποιηθεί, ότι όλο και λιγότεροι νέοι άνθρωποι πεθαίνουν από ασθένειες.
Οι ηλικιωμένοι, που παραμένουν στη ζωή περισσότερα χρόνια, έχουν αποκτήσει πολύτιμες εμπειρίες και γνώσεις, τις οποίες οι νεότεροι πρέπει να τις χρησιμοποιήσουν παράλληλα με τη βοήθεια των συσκευών της τεχνολογίας στο περιβάλλον που ζουν. Οι νέοι οφείλουν να ενθαρρύνουν τους παλαιότερους και να τους κάνουν να νοιώθουν χρήσιμοι, για να είναι κι αυτοί κερδισμένοι. Να θυμηθούμε το ευφυολόγημα των Σπαρτιατών, που στις γιορτές οι νεανίες οταν χόρευαν τελευταίοι τραγουδούσαν «αμες δε γεσόμεθα πολλώ καρρόνες», τουτ’ έστιν, «εμείς υποσχόμεθα να κάνουμε περισσότερα από σας!».