Κύριε διευθυντά,
ο ελληνικός λαός χωρίς αντιρρήσεις -ουσιαστικά- αποδέχτηκε τον κατ’ οίκον περιορισμό των 2 τελευταίων μηνών.
Από τότε που επιβλήθηκε ο εγκλεισμός, υπήρχε η εύλογη απορία κατά πόσο όλο αυτό, ήτανε αποτελεσμα επιστημονικής σκέψης ή και αποτέλεσμα αδυναμίας του υγιειονομικού μας συστήματος.
Αναμφίβολα, σήμερα η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις, ειδικά στο ζήτημα της υγείας, που ιδιαίτερα σήμερα χαρακτηρίζεται μείζον, είναι αυταπόδειχτα πια ανεπαρκής και αποτυχημένη.
Με αφορμή την επικίνδυνη σημερινή κατάσταση, η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα ή αυτονόητα επιχειρήματα, προσπαθεί να διασκεδάσει την αφωνία του λαού, συγκρίνοντας την κατάσταση, στη χώρα μας, με μακροσκοπικά δεδομένα, άλλων ανεπτυγμένων χωρών, διορθώνοντας -στα πρόχειρα- τις βασικές ανάγκες του υγειονομικού συστήματος, με ευφυολογήματα και δωρεές, κάνοντας μελέτες στο ποδάρι, ενεργοποιώντας ξεχασμένα κονδύλια, αλλά πάνω από όλα, χρησιμοποιώντας την προσφιλή μέθοδο του πολιτικού αταβισμού, καρότο και μαστίγιο!
Είναι αυταπόδεικτο πως στην συγκεκριμένη περίπτωση, καρότο είναι ο κ. Τσιόδρας και μαστίγιο ο κ. Χαρδαλιάς. Το δε τραγικό της ιστορίας είναι, ότι η κυβερνητική ανεπάρκεια έχει μεταφερθεί στις πλάτες του λαού σαν ατομική ευθύνη με ακατανόητα πισωγυρίσματα και αντιφάσεις κάθε μέρα.
– Αντιληφθήκαμε ότι δεν υπάρχουνε κρούσματα, απλά γιατί δεν κάναμε τεστ.
– Προχθές ακούγαμε ότι τα μικρά παιδιά μολύνονται -βασικά- στο οικογενειακό περιβάλλον και ότι τα σχολεία έκλεισαν λόγω κορωνοϊου.
Μετά μας έλεγαν ότι τα παιδιά έπρεπε να μείνουνε στο σπίτι για να μην συγχρωτίζονται με άλλα παιδιά στο σχολείο και στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες και μεταφέρουνε τον κορωνοϊό στο σπίτι όπου -κατά κανόνα θα υπάρχουνε και ευάλωτες ομάδες.
– Μέχρι προχθές γνωρίζαμε, ότι οι ιδιωτικές δομές υγείας ήτανε οι καλύτερα επιτηρούμενες και ελεγχόμενες, μέχρι που ξεφύτρωσαν και εκεί κρούσματα και νεκροί.
Το ίδιο μας προέκυψε με Ρομά και μετανάστες. Αραγε το κράτος για όλα αυτά δεν έχει ευθύνη; Από προχθές μας προέκυψε η υποχρεωτική χρήση μάσκας.
Ευλογα προκύπτει το ερώτημα.
Ο εργοστασιάρχης -στη Λάρισα- χρειάζεται λαϊκή χρηματοδότηση;
Σήμερα καταλάβαμε ότι σταδιακά πρέπει να αποκτήσουμε την ανοσία της αγέλης. Τι κι αν πεθάνουνε μερικοί υπερήλικοι!
Προφανώς αυτό θα αποτελέσει ένα ακόμα στατιστικό στοιχείο στη φαρέτρα του κ. Τσιόδρα. Αλλο σοβαρό πρόβλημα προκύπτει από την ενημέρωση των 6,00 και στην αναφορά των θανόντων που συνοδεύεται από το γνωστο… οι υπερήλικοι με υποκείμενο νόσημα… Δηλαδή και κοντολογίς, να θεωρείται αυτονόητο ότι οι υπερήλικοι με υποκείμενο νόσημα, στην εποχή του κορωνοιού πεθαινουν!
ΥΠΕΡΗΛΙΚΟΣ ΜΕ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΝΟΣΗΜΑ
– Υπάρχει κάποιος να μας εξηγήσει πώς αξιολογούνται και εκτιμούνται ηλικιακά οι υπερήλικοι;
– Γιατί να θεωρείται το έτος 60, από του στατικολόγους του COVID-19, σαν έτος αναφοράς του υπερήλικου;
– Μπορεί κάποιος νας μας πει, τι είναι το υποκείμενο νόσημα, αν είναι υποκείμενο το νόσημα, όταν ο νοσών παίρνει ανελλιπώς τη θεραπευτική του αγωγή;
– Γιατί η αιτία θανάτου να είναι ο κορωνοϊός όταν το υποκείμενο νόσημα είναι υπό θεραπευτικό έλεγχο;
– Μια σημαντική μελέτη του JOHNS HOPKINS UNIVERSITY SCΗOOL OF MEDICINE αναφέρει ότι μετά τη ηλικία των 75-80 ετών, πέφτει ο ανοσοποιητικός παράγοντας, επειδή -συνήθως- συνδέεται με χρόνιες παθήσεις.
Ακόμη και αν αυτό συμβαίνει, η ιατρική επιστήμη δεν έχει σαν πρωτεύον την αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής;
– Αν κάποιος δεν έχει χρόνια πάθηση ποιος μπορεί με βεβαιότητα να μας πει πόσο θα ζήσει;
– Στις μελέτες και στις θεραπείες δεν ειδικεύονται οι γιατροί, αυτές δεν καλούνται να αντιμετωπίσουνε, εκεί -υποτίθεται- δεν πηγαίνουνε τα χρήματα του δημόσιου αλλά και του ιδωτικού τομέα υγείας;
– Γιατί πρέπει τα υποκείμενα νοσήματα να τα θυμόμαστε σαν ποινή στην κατάληξη του νοσούντα;
Πρόσφατα διαβάσαμε πως στην Ιταλία αλλά και στην Ισπανία οι γιατροί αφαίρεσαν από διασωληνωμένους υπερήλικες τους αναπνευστήρες για να τους χρησημοποιήσουνε σε νεότερους ασθενείς για να σωθούνε.
ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ, θα ομολογήσουμε και εμείς!
Ομως, δεν θα μπορούσανε και αυτοί να είχανε σωθεί αν υπήρχανε αναπνευστήρες σε επάρκεια;
Επομένως το πρόβλημα δεν ήταν οι υπερήλικοι, ήταν η ανεπάρκεια του συστήματος υγείας που δεν είχε φροντίσει να είναι επαρκής ο εξοπλισμός και το αναγκαίο ιατρικό και λοιπό χρειαζούμενο προσωπικό!
– Είναι, γιατί το νεοφιλελευθερο κυρίαρχο σύστημα έχει βάλει το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή, είναι γιατί οι προϋπολογισμοί για την υγεία του λαού διαρκώς συρρικνώνονται, είναι γιατί διαρκώς στρέφονται και χρηματοδοτούν και επιδοτούν υπέρμετρα τον ιδιωτικό τομέα υγείας!
Στους 60 και άνω, λένε έμμεσα, είστε παρείσακτοι.
Αλήθεια, για το κυρίαρχο σύστημα, ο υπερήλικος είναι πρόβλημα.
– Πρόβλημα στο συνταξιοδοτικό, πρόβλημα που δεν είναι παραγωγικά εργαζόμενος, πρόβλημα που θέλει φάρμακα στο σπίτι, πρόβλημα που απαιτεί τα δεδουλευμένα του -εν τέλει- πρόβλημα στους μαθηματικούς τύπους και στις στατιστικές αναλύσεις των… σοφών!
– Ομως, ο υπερήλικος πρέπει να διεκδικεί το αυτονόητο για τη ζωή του, θέλει τη δημόσια και δωρεάν παροχή φροντίδας, τη δημόσια παροχή της υγείας θέλει και διεκδικεί πλήρη στελέχωση και εξοπλισμό στο δημόσιο σύστημα υγείας, θέλει να μην αντιμετωπίζεται σαν παρείσακτος, θέλει να υπάρχουν διαγνωστικά τεστ στις δομές για υπερήλικους (νοσοκομέια – γηροκομεία, προνοιακές δομές κ.λπ.).
Με όλα όσα ακούγονται τελευταία με την πανδημία του κορωνοϊού είναι αλήθεια ότι οι ηλικιωμένοι, οι υπερήλικοι για κάποιους άλλους ή οι παππούδες και γιαγιάδες για κάποιο άλλο μελίχιο κ. Τσιόδρα πρέπει να μην αισθάνονται και τόσο ασφαλείς.
Και δυστυχώς αυτό το συναίσθημα δεν οφείλεται στο κορωνοϊό.
Ισα-ίσα, ο κορωνοϊός ήταν εκείνος που ξύπνησε συναισθήματα φόβου και αγωνίας στους ηλικιωμένους για το τι τους επιφυλάσσουν οι σωτήρες του!
ΛΙΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ!
Μανιάς Ξενοφώντας,
Κατσαντώνης Νίκος
