Ειλικρινά, δεν ξέρουμε τι ζητάμε

Διαβάζω, ξαναδιαβάζω τα παραπάνω λόγια του Χριστού. Διαβάζω και βλέπω τα ΜΜΕ. Κοιτάζω δίπλα μου και μακριά και δεν μπορώ να καταλάβω σε ποια χώρα ζω, επειδή τυχαίνει να έχω γυρίσει πολλές χώρες. Και ανεπιφύλακτα ομολογώ ότι χειρότερη από τη δική μας δεν έχω δει.
Λαός και πολιτικοί δεν ξέρουμε τι ζητάμε. Τώρα “ξυπνήσαμε” και για το “Μακεδονικό”, λες κι ήλθε ξαφνικά εξ ουρανού εν μια νυκτί. Αλλα μάς λένε οι κρατούντες, και άλλα βλέπουμε να συμβαίνουν στη δύσμοιρη τούτη χώρα. Μιλάνε για “ανάπτυξη” και βλέπουμε το αντίθετο. Πρώτη χώρα στην Ευρώπη η Ελλάδα στην φτώχεια. Εγκλήματα, ληστείες, απανωτές εκρήξεις σε ΑΤΜ. Κάτι Εξάρχεια, ένα “κρατίδιο” γκέτο στο κέντρο της Αθήνας. Μια χώρα που βασιλεύει η αναρχία.
Διαβάζω σε εφημερίδα του Ηρακλείου τα νέα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ με υπότιτλο: Περικοπές σε τρόφιμα, φάρμακα και με τίτλο: “Οι Ελληνες κόβουν τώρα και το φαγητό”. Κύριο πρωτοσέλιδο που τελειώνει στην 2η σελίδα. Από την άλλη, σελίδα 5, διαβάζω «ο τελάλης του Ρεθυμνιώτικου Καρναβαλιού στο Ηράκλειο». Πήγε ο πραματευτής στο Ηράκλειο να διαλαλήσει τη πραμάτεια του! Εκείνο δε που πράγματι σοκάρει και φουντώνει την αηδία σου είναι αυτό που τονίζει ξεχωριστά: «Γίνε ο καλύτερός σου εαυτός»(!) Το οποίο είναι όπως γράφει «Αυτό είναι το θέμα, το κάλεσμα, το σύνθημα του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού».
Να τρέξουμε, λοιπόν, να καρναβαληθούμε, για να φύγουμε από την κρίση που περνάμε! Και τρέχει κατά κει κόσμος και κοσμάκης. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο μετά το καρναβάλι είναι χειρότερος από τον προηγούμενο!.. Να λοιπόν το “φάρμακο” να καλυτερεύσουμε οι ίδιοι και η ζωή μας! Αφού δεν μάς σώσανε οι πολιτικοί μας, βρήκαμε άλλο “σωτήρα”! Ούτε Θεός, ούτε πίστη, ούτε Πατρίδα, ούτε οικογένεια. Πάνω απ’ όλα το καρναβάλι, με το οποίο θα λυθούνε όλα τα προβλήματά μας και θα μας αναγνωρίσουν ως εθνική υπολήψιμη οντότητα χώρα.
Και λυπάμαι, και είναι πολύ ανησυχητικό, που κανείς δεν διαμαρτύρεται ούτε οι κατ’ ευφημισμόν λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι, και αυτή η Εκκλησία. Θέλουμε να τα έχουμε καλά με όλους. Να αρέσουμε σε όλους και στον μόνο που δεν μάς ενδιαφέρει είναι να αρέσουμε στον Θεό. Θέλουμε να είμαστε δούλοι σε όλους και όχι στον Θεό. Κάποτε, έτσι ζούσε κι ο απόστολος Παύλος, κι όταν μετεστράφη, ομολογούσε «ει γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην» (Γαλ. 1,10).
Εμείς, οι κληρικοί και λαϊκοί, θέλουμε να τα ‘χουμε καλά με όλους. Να αρέσουμε από την εμφάνιση, την αμφίεση, τις λιμουζίνες κ.λπ., σε όλους. Αλλωστε κι είναι πολύ σατανικό αυτό που λένε μερικοί δεν μ’ ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα. Μα, ένας Χριστός ερώτησε τους μαθητές του: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;» (Ματθ. 16,13). Να μας ενδιαφέρει τι λένε για μας οι άνθρωποι. Είναι ο καθρέπτης μας. Είναι ο κριτής μας. Είναι ο σύμβουλός μας. Να έχουμε ταπείνωση να δεχόμαστε τις παρατηρήσεις τους και τους ελέγχους τους. Βεβαίως μάλιστα, όταν έχουν δίκιο. Αλλωστε, άλλο κριτική, και άλλο κατάκρισις.
Ο καλός πλησίον μας θα μας βοηθήσει να μάθουμε τι πρέπει να ζητάμε και πώς πρέπει να αξιοποιούμε αυτό που πετυχαίνουμε. Αλλωστε, για να θυμηθώ τον Δημοσθένη «ουκ έστιν εν’ άνδρα πάντα πράττειν» (Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να πετύχει τα πάντα). Ενας μόνος είναι που μπορεί, ο Τριαδικός Θεός.
Παράκλησις θερμή μέσα από μια ταπεινή ψυχή προς τον φιλάνθρωπο Θεόν: «Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχή μου» (Ψαλμός 142). Ο Θεός, μάς δείχνει τον δρόμο. Μάς καλεί να μας ξεκουράσει από το άγχος και τα ψυχολογικά μας, που ο σύγχρονος άνθρωπος είναι υπερφορτωμένος. Δεν τον ακούτε που μας καλεί; «Δεύτε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς;» (Ματθ. 11,28).
Αυτός  μάς καλεί, αυτό πρέπει να είναι το αίτημά μας. Οταν αυτό συμβεί, τότε πράγματι θα ξέρουμε τι πρέπει να ζητάμε. «Ανω σχώμεν τας καρδίας» και όλα λύνονται.
*Θεολόγος – τ.Λυκειάρχης