Τέλος πάντων Έλληνες που πάμε
Σε ποια άβυσσο απύθμενη μας κατρακυλάνε
Σε ποια τάρταρα μας ρίχνουν, μας πετάνε
Σε ποια πρέσα μας διυλίζουν μας ρουφάνε
Σε ποιά μέγγενη μας συνθλίβουν και μας σπάνε
Του Ταντάλου τα μαρτύρια τραβάμε
Του Ιώβ τα βασανιστήρια περνάμε
Στο κολαστήριο της κόλασης μας κατατυραννάνε
Στο χάος της ανυπαρξίας μας βουτάνε
Στο τελευταίο το σκαλί μας οδηγάνε
Το 30% των συνανθρώπων μας πεινάνε
Η ανεργία και η φτώχεια καλπάζουν και βοάνε
Πού πάμε τέλος πάντων Έλληνες πού πάμε
Κι αναρωτιέμαι ειλικρινά ποιοί φταίνε και πονάμε
Αυτοί που μας κυβέρνησαν ή αυτοί που κυβερνάνε
Ή μήπως φταίνε οι ξένοι μας… που μας πολυαγαπάνε
που κάθε τόσο οι άνομοι φαρμάκια μας κερνάνε.
Και τώρα εδώ που φτάσαμε, ένα βήμα πριν το τέλος
ήμαρτον Κύριε ήμαρτον – Ημαρτον και έλεος.
