Είμαι εγώ

«Δεν δίνω δεκάρα για το τι σκέφτεται ο κόσμος. Γεννήθηκα μια σκύλα. Γεννήθηκα ζωγράφος. Γεννήθηκα άτυχη. Αλλά ήμουν ευτυχισμένη με τον τρόπο μου. Δεν καταλάβατε αυτό που είμαι. Εγώ είμαι η αγάπη. Είμαι χαρά, είμαι ουσία, είμαι ηλίθια, είμαι αλκοολική, είμαι επίμονη. Απλά είμαι…»
Αυτά είναι κάποια από τα λόγια της Φρίντα Κάλο, αυτής της θρυλικής ζωγράφου, η οποία είναι κυρίως γνωστή για τα αυτοπορτρέτα της που όπως η ίδια λέει τα ζωγράφιζε γιατί ήταν συχνά μόνη και η ίδια ήταν το αντικείμενο που γνώριζε καλύτερα. Σαν σήμερα, λοιπόν, το 1907, γεννήθηκε η Κάλο στο Μεξικό.
Αντισυμβατική, παθιασμένη με τη ζωγραφική και με τον Ριβέρα – τον άντρα της -, φεμινίστρια και εντελώς σεξουαλικά απελευθερωμένη. Η Κάλο στη βάση της ήταν μία γενναία γυναίκα. Πάλεψε με την πολιομυελίτιδα από πολύ μικρή, επιβίωσε ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος και των 30 χειρουργείων που ακολούθησαν μετά από αυτό, έμεινε σε γύψο για μήνες – τον οποίο και ζωγράφισε! -, έχασε το δεξί της πόδι λόγω της ασθένειάς της, αλλά φρόντισε το τεχνητό της πόδι να είναι πιο εντυπωσιακό από το κανονικό και υπέφερε με υπομονή χρόνια ολόκληρα τους φρικτούς πόνους. Και μέσα σε όλα αυτά ζωγράφιζε…
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο στη Φρίντα. Νομίζω ότι είναι η φράση της «Απλά είμαι…». Πόσο δυσκολευόμαστε όχι να αγαπήσουμε αλλά να αποδεχτούμε τον εαυτό μας; Και η Φρίντα απλά είναι… Πόσο καυχόμαστε για τα μικρά, τα ελάχιστα που καταφέρνουμε και τα σέρνουμε από βιογραφικό σε βιογραφικό και τα διατυμπανίζουμε; Και η Φρίντα απλά είναι… Πόσο τιμωρούμε τον εαυτό μας για όλα αυτά που δεν είναι; Και η Φρίντα απλά είναι…
Βέβαια μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι η Φρίντα ήταν όντως κάτι και μάλιστα κάτι σπουδαίο…ιδιόρρυθμο αλλά σπουδαίο. Όμως οι παραπάνω λέξεις και σκέψεις της δεν πιστεύω ότι προήλθαν από μία έντεχνη δημόσια ένδειξη ταπεινοφροσύνης και αυτογνωσίας. Ήταν ένα βίωμα και μία πνευματική κατάσταση που την ακολουθούσε και την καθοδηγούσε.
Αυτή η προσωπική σταθερότητα νιώθω ότι χάνετε ολοένα και περισσότερο, μέρα με τη μέρα. Τόση πληροφορία και όλη με ένα συμπυκνωμένο και ίδιο μήνυμα. «Δεν είσαι καλά έτσι όπως είσαι». Κάνε αυτό, άλλαξε το άλλο, ντύσου έτσι, πήγαινε εκεί, αγόρασε, απόκτησε, επωφελήσου, γίνε, πέτυχε… Όλα για να μας απομακρύνουν από αυτά που πραγματικά εμείς ποθούμε, από αυτά που έχουμε γεννηθεί να κάνουμε.
Δυστυχώς είναι η εποχή του «Τα κάνω όλα και συμφέρω»…Που χώρος για ένα «Απλά είμαι»; Και είναι τόσο όμορφο…
Τις καλύτερες ευχές μου!