Ημέρα λευκού μπαστουνιού

Η 15η Οκτωβρίου αποτελεί τη διεθνή ημέρα λευκού μπαστουνιού. Συνήθως, κάποιες ημέρες πριν καθόμουνα και διάβαζα τα άρθρα των προηγούμενων ετών και έπειτα, έγραφα το καινούριο.

Aρκετές φόρες έκανα και έναν απολογισμό, όπως είναι, αφού τοποθέτησαν οδηγό όδευσης στην τάδε οδό υπάρχει πρόοδος. Αρά, αξίζει να γράψουμε ένα άρθρο και την φετινή χρόνια. Παρ’ αυτού, από τον Μάρτιο του 2020 ζω σε μία άλλη χώρα, στην οποία από την μια πλευρά, οι ελληνικές δυσκολίες έχουν εξαλειφθεί, ίσως και πολλά χρονιά πριν έρθω εγώ, από την άλλη πλευρά, αναγκαστικά το μυαλό μας πήγαινε σε συγκρίσεις. Ακκόμη ανακαλούσα στην μνήμη μου τις πρώτες προσπάθειες περίπου το 2009 και διαπίστωνα, πως μετά από 11 έτη προσπαθειών υπήρξε ένας ελλιποβαρής  απολογισμός εν τέλει, καθώς τοποθετηθήκαν οδηγοί όδευσης σε κάποια πεζοδρόμια, αλλά δεν εγκαταστάθηκε κανένα ηχητικό σήμα σε κανένα φανάρι της πόλης.

Αυτό σημαίνει, πως η πρόοδος ήταν πενιχρή και μια καινούρια συμβολή δεν θα είχε νόημα και αξία. Τελικά, αποφάσισα να συνεισφέρω μια μαρτυρία και ίσως κάποιες προτάσεις, αφού έχουμε την τύχη να διευρύνουμε τους ορίζοντες και τη σκέψη μας.
Η πρώτη παράγραφος αφιερώθηκε στα κλασικά: Ορισμός λευκού μπαστουνιού και άλλες σχετικές πληροφορίες. Αντιθέτως, η δεύτερη παράγραφος περιέχει διαπιστώσεις και συγκρίσεις, οι οποίες καταλήγουν σε προτάσεις.

Λευκό μπαστούνι ονομάζεται το μπαστούνι από κράματα αλουμίνιου, το οποίο καθοδήγει τυφλούς και μερικός βλέποντες. Αυτό κατασκευάζεται από ελαφρύ μείγμα μετάλλων, ώστε να μην δυσκολεύει τον χρήστη του, είτε στην χρονική διάρκεια χρήσης, είτε στον τρόπο χειρισμού.

Παλαιότερα, χρησιμοποιούσαν επεξεργασμένους κορμούς δέντρων ή φυτών ως βοηθητικό εργαλείο ανίχνευσης του χώρου από τους ανθρώπους με πρόβλημα όρασης. Η λογοτεχνία βρίθει σκηνών, όπου ακούγεται ο ήχος του μπαστουνιού κάποιου τυφλού.
Επιπροσθέτως, θα ήταν σοβαρότατη παράληψη, εάν δεν αναφέραμε, πως το συγκεκριμένο βοήθημα έχει χρώμα λευκό, για να διακρίνεται στο σκοτάδι από οχήματα, πεζούς, ποδήλατα και μοτοσικλέτες. Με το παραπάνω μέσο ο χρήστης του δύναται να μετάβει οπουδήποτε και να κάνει οτιδήποτε χωρίς κάποιον περιορισμό.

Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνει να χειρίζεται και να χρησιμοποιεί το λευκό μπαστούνι κάποιος, που το έχει ανάγκη από μικρή ηλικία, ούτως ώστε να αποκτήσει, αφενός σε νεαρότερη ηλικία ανεξαρτησία, ελευθερία και αυτονομία, αλλά και αφετέρου, με σκοπό να επέλθει γρηγορότερα η ωριμότητα χειρισμού, έχοντας κερδηθεί η απαιτούμενη εμπειρία. Ομως, τούτο δεν καθίσταται απαγορευτικό, καθότι σημαντικότερο είναι η όρεξη για εκμάθηση και χρησιμοποίηση παρά η ηλικία.

Τέλος, θεωρούμε πολύ σημαντικό η οικογένεια να επικροτήσει και να συνδράμει ψυχολογικά το μέλος της, το οποίο διδάσκεται ή χρησιμοποιεί το λευκό μπαστούνι, γιατί εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, είναι μονόδρομος για την ανεξαρτησία, ελευθερία και αυτονομία η καθοδήγηση του λευκού μπαστουνιού, το οποίο αποτελεί το υποκατάστατο της όρασης.
Τα ελληνικά πεζοδρόμια είναι γεμάτα εμπόδια, δέντρα, διάφορες κολώνες, μικρά σε πλάτος, ανόμοια, δηλαδή κάθε πεζοδρόμιο έχει διαφορετικό ύψος από τον δρόμο και πολλές φόρες υπάρχουν σκαλοπάτια πάνω στο πεζοδρόμιο. Στις πόλεις της Γερμανίας και Ελβετίας, που είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω και να ζήσω αυτήν την χρόνια, δηλαδή Konstanz, Κrefeld, Romanshorn, Ζυρίχη διαπίστωσα, πως όλα τα πεζοδρομία απέχουν το ίδιο ύψος από τον δρόμο. Στα πεζοδρόμια δεν υπάρχουν δέντρα ή μεγάλες κολώνες καμία φόρα ίσως να υπάρξει κάποιο σήμα της τροχαίας, αν δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε άλλη λειτουργική θέση. Υπάρχουν παρτέρια με γκαζόν ή αλλά φυτά, οπού οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Αυτό σημαίνει, πως υφίσταται ο χώρος για πεζοδρόμιο, ποδηλατοδρόμο και πράσινο.
Επιπλέον, τα πεζοδρόμια δεν περιέχουν πλάκες, που γλιστρούν μετά από κάποια έτη χρήσης, εξαιτίας ίσως και των καιρικών συνθήκων τα πεζοδρόμια είναι λιτά, λειτουργικά και η νοοτροπία των πολίτων και της πολιτείας τα κρατά καθαρά, δηλαδή χωρίς ή με ελάχιστα εμπόδια.

Επίσης, τα πεζοδρόμια είναι αρκετά πλατιά και συνήθως διαθέτουν και ποδηλατοδρόμο. Ίσως και για αυτό το λόγο να μην διαθέτουν οδηγούς όδευσης, αλλά όταν το πεζοδρόμιο εμπνέει εμπιστοσύνη και εξασφαλίζει μια ασφαλή μετακίνηση η τοποθέτηση οδηγών δεν συνεισφέρει κάπου ουσιωδώς.

Οδηγοί οδεύσεις υπάρχουν στους σταθμούς των τρένων. Η χρήση τους είναι αναγκαία, για να δείχνουν στον επιβάτη, πως πλησιάζει κοντά στις ράγες
Πιθανόν, η τοποθέτηση οδηγών όδευσης να ήταν χρήσιμη σε κάποιον άπειρο χειρίστη του λευκού μπαστουνιού.

Αξιομνημόνευτο είναι, πως ηχητικά σήματα περιέχουν ίσως και όλα τα φανάρια της Konstanz, η οποία σημειωτέον πληθυσμιακά είναι μικρότερη από τα Χανιά.
Δεν θεωρώ, πως αξίζει να συγκρίνουμε διαφορετικά πράγματα, όπως είναι η πόλη μας με πληθυσμιακά μεγαλύτερες πόλεις, οι οποίες διαθέτουν διαφορετικές δυνατότητες, προοπτικές και υποχρεώσεις, όπως είναι η Ζυρίχη.

Μήπως θα έπρεπε να επικεντρωθούμε στην τοποθέτηση ηχητικών σημάτων στα φανάρια της πόλης μας και στη διάπλαση και κατασκευή λειτουργικών και πλατιών πεζοδρομίων χωρίς δέντρα, κολώνες και αλλά άσκοπα εμπόδια;  Μήπως οφείλουμε να αφήσουμε μια καλύτερη πόλη στις επόμενες γενιές;

Συμπερασματικά, το λευκό μπαστούνι βοηθάει τους τυφλούς και όλους όσους έχουν κάποιο ζήτημα με την όραση τους. Είναι απαραίτητο για την αυτονομία, την ανεξαρτησία και την ελευθερία των συγκεκριμένων ανθρώπων.

Παράλληλα, οφείλει η πολιτεία να διαμορφώσει ένα καλύτερο περιβάλλον από το σημερινό για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των χειριστών του λευκού μπαστουνιού. Εκτός από ηθική υποχρέωση είναι και νομική κατά τις συνταγματικές διατάξεις άρθρα 4 παράγραφος 1, 5 παράγραφος 1, 21 παράγραφος 6. Εν κατακλείδι, αν φτάσω να γράφω μετά από μια δεκαετία άρθρο για το λευκό μπαστούνι ελπίζω να μην εξακολουθώ να αναφέρω τα ίδια προβλήματα.