Βασίλισσα είσαι του νου, της σκέψης μου, υφάντρα,
Ανασαιμιά του είναι μου και φίλη μου για πάντα.
Υπέροχη, μοναδική, πολύτιμη, σπουδαία,
Αγνή, αριστοκράτισσα, σ’ έχω γλυκιά παρέα.
Οταν πονώ και δάκρυα βρέχουν το πρόσωπό μου,
Ερχεσαι, μπαίνεις στο μυαλό και διώχνεις τον καημό μου.
Σ’ όλα μου τα προβλήματα σ’ έχω συμπαραστάτη,
Μα είσ’ εδώ κι όταν γελώ κ’ είμαι χαρά γεμάτη.
Τη σκέψη μου ταξιδευτή κάνεις με μαεστρία,
Σε μέρη πάει άγνωστα, που δίνεις τους αξία.
Υφαίνεις με χρυσές κλωστές τ’ ονείρου τα κιλίμια
Και με τυλίγουν τρυφερά στ’ ατέρμονα ταξίδια.
Είσαι Κυρία ξακουστή, το λέω με καμάρι
Κ’ αισθάνομαι περήφανη, που σ’ έχω για μπροστάρη.
Το λατρεμένο σ’ όνομα το νου μου ξεσμιλυώνει,
Οταν η αύρα που σκορπάς το δίχτυ της απλώνει,
Βαθιά στα μύχια της ψυχής κι ευθύς τη γαληνεύει,
Βάσανα, πάθη, στεναγμούς, ξέρει να τιθασεύει.
Γι’ αυτό φίλη μου ποίηση, πάντα να ’σαι κοντά μου,
Να με συντρέχεις στις χαρές και στα προβλήματά μου!!
