Η ημέρα της ζωής μου

Ηταν Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 6.30 το βράδυ. Εχουν δει τα μάτια μου πολλά, έχω ακούσει πολλά και έχω γράψει όχι και τόσο αρκετά όσο θα έπρεπε στα 64 χρόνια που έζησα εκτός Χανίων στην Αθήνα και είμαι σχετικά ευχαριστημένος.
Τα τελευταία όμως 7 χρόνια από το 2008 που ζω και κατοικώ μόνιμα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στα ωραία μας Χανιά, η ζωή μου άλλαξε ριζικά και τελείως διαφορετικά ασφαλώς προς το καλύτερο όσον αφορά την πλευρά της βελτιώσεως της μορφώσεως και το αίτιο είναι ποιο άλλο παρά η μεγάλη βελτίωση που παρατηρώ σχεδόν καθημερινά και που ήταν και είναι η περαιτέρω μόρφωσή μου στο Ανοικτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο όπου και τελείωσα και με το πρώτο βραβείο.
Οπως επίσης έχω βελτιώσει υπεραρκετά με τις δυνάμεις που διατηρώ ακόμα στα 95 μου χρόνια σήμερα και συνεχίζω εφόσον το θέλει ο μεγάλος μας Θεός και ασχολούμαι και με το ευχάριστο και δημοφιλές αυτό επάγγελμα του δημοσιογράφου. Αυτό το πέτυχα με την απεριόριστη θέλησή μου πρώτον και δεύτερο την ασύγκριτη θέληση και αγάπη της λαοφιλούς ημερήσιας εφημερίδας της πόλεως των Χανίων “Χανιώτικα νέα”.
Νομίζω ότι δεν τα μεγαλοποιώ, δεν τα μεγεθύνω τα πράγματα, λέγω την πραγματικότητα ως έχει.
Και τώρα αρκετά αυτά σαν πρόλογος τι λέτε;
Και ας καταπιαστώ με το κυρίως θέμα μου και θα σταθώ φίλες και φίλοι μου σε μια ημερομηνία που είναι η 3η Νοεμβρίου έτους 2014, ημέρα Δευτέρα και ώρα 5.30 έως 9.30 μ.μ. στο Κ.Α.Μ. ή Μεγάλο Αρσενάλι. Αυτή η ημέρα ήταν που σημάδεψε τη ζωή μου, ήταν η αξιολογότερη ή πλέον σοβαρή που με έκαμε να νιώσω τον κόσμο τελείως διαφορετικό, πιο δίκαιο, πιο σωστό, πιο καθαρό, όπως επίσης πιο τυχερό από κάθε άλλη φορά για μένα ειδικά. Ευχαριστώ τον μεγάλο μας Θεό.
Ημουν λογικά το πρόσωπο της ημέρας στο Κ.Α.Μ. Πώς μπορούσα να μην είμαι ευχαριστημένος βλέποντας το όνομά μου “Κανάκης Γιακουμινάκης” με κεφαλαία γράμματα γραμμένο στο υψηλότερο σημείο της τεράστιας αυλαίας της σκηνής στην πρώτη γραμμή, όπως και στα προγράμματα παντού εδέσποζε το όνομά μου στην τεράστια αίθουσα του Κ.Α.Μ.
Απειρα είναι τα ευχαριστήριά μου και χιλιάδες τα φιλιά μου στη διεύθυνση του Α.Λ.Π. κυρία Αικατερίνη Κουνελάκη και τους συνεργάτες της· θα τους είμαι ευγνώμων σε όλη μου τη ζωή. Αυτήν που θέλει ο μεγάλος μας Θεός να μου χαρίσει από δω και πέρα και μετά τα 95 μου χρόνια.
Η ανταμοιβή μου ήταν αυτή μια πορεία 6 ετών παρακολούθησης των σεμιναριακών μαθημάτων στο Α.Λ.Π. Χανίων. Την ευχαριστώ και πάλι από τα βάθη της καρδιάς μου, με αντάμειψε με ό,τι καλύτερο, το ευγενέστερο που είχε να επιδείξει ένα ανώτατο ελληνικό εκπαιδευτικό ίδρυμα όπως το Α.Λ.Π. της πόλεως των Χανίων. Τιμή και δόξα σε όλα τα μέλη της Διοικήσεώς του. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους καθηγητές που αψηφώντας την ταλαιπωρία που ακόμα και από την Κύπρο ήρθαν και από όλη την Ελλάδα για να μας παιδαγωγήσουν με τα καλύτερα και σοβαρότερα μαθήματα της πανεπιστημιακής μορφώσεως. Επίσης ευχαριστώ τα μέγιστα τη Δημοτική Αρχή για τη βοήθεια και τη συμπαράστασή της που διέθετε ακόμα και την ωραιοτάτη της αίθουσα για να μας εξυπηρετήσει. Τους ευχαριστώ όλους για μια ακόμα φορά που φέραμε εις πέρας το θεάρεστο  αυτό έργο.
Να ευχαριστήσω ακόμα και τα οικήματα δημόσια και μη τα οποία μας φιλοξένησαν σε όλα αυτά τα χρόνια.
Να ευχαριστήσω επίσης πάρα πολύ και την εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” για τη στήριξη την οποία μας παρείχε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα.  Επίσης να ευχαριστήσω και τον δήμαρχο κ. Τάσο Βάμβουκα.