Ταξιδεύοντας σε μια χώρα που καλείται να αποφασίσει, αποκαθηλώνοντας τη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
Η Δημοκρατία δείχνει τον δρόμο – Ποιος φοβάται τη λαϊκή βούληση;
Oπως ήταν αναμενόμενο, η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για να απαντήσει στις προτάσεις των δανειστών, έσπειρε πανικό σε αγορές και ανώτατους αξιωματούχους σε όλο τον κόσμο.
Ο ένας μετά τον άλλο, αξιωματούχοι και ηγέτες κρατών, επιχειρούν να συνδέσουν το δημοψήφισμα με την παραμονή στο ευρώ. Συνδέοντας αφελώς (;) τη λιτότητα με το κοινό νόμισμα.
Την ίδια ώρα, το εγχώριο «ευρωπαϊκό τόξο» προχωρά ένα βήμα παραπέρα τον συλλογισμό, συνδέοντας το δημοψήφισμα με την παραμονή της χώρας στον πυρήνα της Ευρώπης.
Η αλήθεια όμως είναι μία και δεν αμφισβητείται.
Είναι η πρώτη φορά στα τελευταία πέντε χρόνια, που ελληνική κυβέρνηση καλεί τον λαό να πάρει ευθέως θέση στην πορεία της χώρας. Με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα.
O,τι αποτέλεσμα και να βγάλει η κάλπη την επόμενη του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση θα έχει το πιο δυνατό χαρτί στα χέρια της.
Την απόφαση της πλειοψηφίας του λαού, την οποία δεν μπορεί να παραχαράξει κανείς. Είτε μιλά ελληνικά, είτε όχι.
********
Ευρωπαϊκές… ερμηνείες – Ποιος θέτει το ερώτημα στο δημοψήφισμα;
Το ερώτημα που θέτει η κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει μια συνολική απάντηση στην προσέγγιση των δανειστών. Λέμε ναι στη λογική της μόνιμης περιστολής δαπανών και δικαιωμάτων ή ήρθε η ώρα να αναστραφεί αυτή η πορεία;
Η προσπάθεια των εταίρων να διαστρέψουν το ερώτημα, στοχεύει ευθέως στηN παραπληροφόρηση και την τρομοκράτηση του κόσμου.
Η αγωνιώδης προσπάθεια των εταίρων και δανειστών να ρίξουν εκ νέου γέφυρες από τη στιγμή της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος, αποδεικνύει πόσο απεχθάνονται την ουσία της εγρήγορσης στην οποία μπαίνει το εκλογικό σώμα.
Γι’ αυτό και η προσπάθεια γίνεται με στόχο τον ελληνικό λαό, και ουχί με την κυβέρνηση που αυτός επέλεξε.
Eφτασε στο σημείο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, να μιλήσει στα ελληνικά στο διάγγελμα που αποφάσισε να κάνει προς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Eτσι ερμηνεύουν οι εταίροι μας την πολιτική ενοποίηση της Eνωσης;
********
Και αντιευρωπαϊκές επιδιώξεις… – Διαπραγματευτική συσκότιση
Από τις βελτιωμένες προτάσεις των δανειστών προκύπτει πως προτίθενται να βρουν ακόμα και λύση για το χρέος καθώς και για τη χρηματοδότηση της χώρας. Απόφαση που πήραν μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Ή τουλάχιστον, τότε επέλεξαν να τη δημοσιοποιήσουν.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως τις αιτιάσεις τους διέψευσαν ακόμα και ανταποκριτές ξένου Tύπου, που σημείωσαν πως τα μέτρα που καταγγέλλει η κυβέρνηση πως ζητούν οι δανειστές, ήταν όντως στην ατζέντα των συζητήσεων.
Ορθώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αρκέστηκε να ζητήσει “ειλικρίνεια” απ’ όλες τις πλευρές.
Oμως, η απορία που σήμερα και στο μακρινό μέλλον θα πλανάται, είναι μία.
Hταν αρκετός ένας Σόιμπλε για να μην αποδεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης; Hταν τόσο μακριά από αυτά που σήμερα παρουσιάζονται έτοιμοι να δεχτούν;
Ή μήπως εντός της Ευρώπης (και της Eυρωζώνης) υπάρχουν δυνάμεις που εξυπηρετούν ξένα ως προς την Ευρώπη συμφέροντα;
********
Δυνατό ξυπνητήρι 30 Ιουνίου
Για να μη ξεχνιόμαστε, σήμερα λήγει και η προθεσμία καταβολής της δόσης της ελληνικής κυβέρνησης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Hδη, αρκετοί διεθνεις οικονομικοί κύκλοι έχουν συμφωνήσει πως η μη καταβολή της δόσης δεν συντελεί χρεοκοπία. Μαζί τους έχει συμφωνήσει και το Δ.Ν.Τ.
Ωστόσο, μία τέτοια περίπτωση δεν θα απασχολούσε μόνο την Ελλάδα. Eνα πιστωτικό γεγονός θα “λέρωνε” το ίδιο το ευρώ και την Eυρωζώνη.
Γι’ αυτό, αξίζει να παρακολουθήσουμε τη στάση που θα κρατήσουν οι εταίροι μας απέναντι στις εξελίξεις. Ιδίως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
********
Ψυχραιμία – Οι στιγμές είναι δύσκολες
Είναι γεγονός πως οι καταστάσεις υπό τις οποίες διεξάγεται η παραπάνω διαδικασία είναι πρωτοφανής για την Ελλάδα.
Οι τράπεζες παραμένουν κλειστές, κόσμος συνωστίζεται σε ουρές σε ΑΤΜ, σούπερ μάρκετ και βενζινάδικα και η αγωνία για την επόμενη ημέρα είναι έκδηλη.
Η έλλειψη ενημέρωσης είναι κακός σύμβουλος, όπως και ο γενικευμένος φόβος.
Με καθαρό μυαλό, ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, θα πρέπει όλοι να αποφασίσουμε με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Το δικό μας, αλλά κυρίως των παιδιών μας.
* λωτοφάγος
