Μα τι ωραίο πρόγραμμα!
Σε ταξιδεύει παντού.
Οπου αξιοθέατα, αξιόλογα, αξιομνημόνευτα στοιχεία του κόσμου, της Γης, της υφηλίου, και με λόγο εύληπτο, σύντομο, δωρικό και σαφή, σε ενημερώνει με σύμμαχο την εικόνα…
Οπωσδήποτε σου μένει κάτι στη μνήμη, οπωσδήποτε σε συνδέει με κείνο που έχει περάσει μέσα σου, και ως γνώση, και ως συναίσθημα.
Ενδιαφέροντα ωραία πράγματα, για τα οποία αξίζει, κάτι να γνωρίζεις, κάτι να θυμάσαι. Αυτά τα θέματα Πολιτισμού, ξεκουράζουν τη σκέψη από τη ρεαλιστική σκληρότητα που συντηρούν τα προβλήματα, τα αδιέξοδα και οι αγωνίες… Είναι μια καλή, μικρή, ανέξοδη “θεραπεία”…
…Κρατικό κανάλι, 20/8.
Ημερολόγια Γης… και Σαντορίνη.
Και τα είπαν, όλα, σύντομα, λιτά και ωραία…
Και θυμηθήκαμε, όσοι έχουμε επισκεφτεί το νησί, το πανέμορφο εκείνο φτερωτό, πάνω στο γιαλό. Εγώ, πριν από πάρα πολλά χρόνια το γνώρισα.
Κείνη λοιπόν η… φτερούγα μεσ’ το αρχιπέλαγος, σαν χαϊδεμένη του Ηλιου ασπροφορεμένη και ζεστή – ζεστή, δημιουργήθηκε όπως είναι γνωστό, από μία έκρηξη του ηφαιστείου.
Κι από τότε, άντεξε δυνατή και πεισμευμένη, να ζήσει, όμορφη και θρυλούμενη όπως τη θέλησε ο καιρός που ακολούθησε, έντεκα (!) εκρήξεις ακόμη, καθώς λένε.
Το χώμα της εύφορο, πολύ εύφορο, πλουσιότατο σε σίδηρο και στοιχεία θρέψης, φιλοξενεί στο 65% της καλλιεργήσιμης επιφάνειάς του, αμπελώνες!
Αμπελώνες, για κείνο το ξανθό κρασάκι το γλυκόπιοτο και αρωματικό, για τους… νυχτερινούς οινόφλυγες, ξένους και ντόπιους, που λατρεύουν το νησί!
Γραφικό, πεντακάθαρο το άσπρο νησί σαν τραπεζομάντηλο “λευκαμένο” φιλοξενεί ανθούς, σκαλοπάτια που τους… αρέσει, η ανηφοριά στις γειτονιές και στα ξωκκλήσια και στα τουριστικά στέκια.
Ακόμη, την καλντέρα του, το μεγάλο κοίλωμα γης, από τις μεγαλύτερες του κόσμου και πιο εντυπωσιακές, σπιτάκια το ένα δίπλα στ’ άλλο αγκαλιασμένα, και, και τριακόσιες εξήντα πέντε εκκλησίες!!
Εντάξει, όλη η νησιωτική μας Ελλάδα, έχει πολλά πάρα πολλά εκκλησάκια, όλα τα νησιά, μετρούν εκατοντάδες, από τις προσευχές και τα τάματα των θαλασσινών.
Η Σαντορίνη λέει, έχει τόσα, όσες και οι μέρες του χρόνου! Χρώμα στη δομή της, θα συναντήσουμε και σε άλλες περιοχές της, αλλά πλεονάζει η αγάπη στον ασβέστη!
Οι άνθρωποί της, ψυχογραφούνται, από τους ξένους, χαλαροί, ζεστοί, που τους αρέσει η ζωή, στο ωραιότερο, ίσως νησί μας, δίχως να χάνουν το κέφι και το γέλιο τους.
Το ηλιοβασίλεμα του νησιού είναι τόσο κουβεντιασμένο και διάσημο, ώστε πολλές φορές, είναι λόγος για να ταξιδέψουν οι περιηγητές και ν’ αποθαυμάσουν την κινούμενη, φλεγόμενη και ολόλαμπρη πορφύρα τ’ ουρανού!
Ο Ηλιος δύων, αγέρωχος υπερόπτης, και πανέμορφος. Με τις “κοκκινάδες” του, θα ’λεγε και ο Μαγιακόφσκι. Τον έχω δει σ’ αυτόν τον “λευκοπαράδεισο” τέλη δεκαετίας του ογδόντα, ακούγοντας τα επιφωνήματα των ξένων, σκαρφαλωμένων στις ανηφοριές το δειλινό, να, να… αγγίξουν! τον Ηλιο, που τις… ακουμπούσε…
Πιστεύω βέβαια, πως το “φλέγον κάλλος” του Βασιλιά, είναι ίδιο παντού, πανέμορφο και εκτυφλωτικό, όμως στη Σαντορίνη, έχει ιδιαίτερα επαινεθεί. Είναι αλήθεια!
…Στην ίδια εκπομπή, ανεφέρθη επίσης το μέγα δέντρο το ιερό στο Ελ Τουλέ, οι πεταλούδες που φτάνουν πετώντας από τις Η.Π.Α. στο Μεξικό, το έξοχο μνημείο, ισπανικό σύμβολο “Σαγράδα Φαμίλια” και οι ιππικοί αγώνες στο Θιβέτ, με έπαθλο τα κάτασπρα μαντήλια…
Σ’ αυτό το μεταξωτό “φετίχ” κρύβουν τις δυνάμεις του καλού για τον άνθρωπο.
Ολα καλά και ωραία, αλλά εγώ… μεροληπτικά, ήθελα να δώσω έμφαση, στο Σαντορινιό θαύμα. Το δικό μας!