Ταξιδεύοντας σε μια χώρα… μαγεμένη από την αριστεία, χειμαζόμενοι
στη γαλέρα των αμνημόνων και των αναπτυξιακών οδοστρωτήρων
Οι… έτοιμοι
Κυβέρνηση ήξεις – αφίξεις
Τα νέα αστυνομικά επεισόδια της εβδομάδας που πέρασε δεν ήταν τα πρώτα, και κατά τα φαινόμενα, δεν πρόκειται να είναι τα τελευταία. Οι εξηγήσεις «ήξεις – αφίξεις» θαρρείς πως παραμένουν μότο της ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ανακοινώνει κάτι, και μετά τις αποκαλύψεις, παραδέχεται, χωρίς ποτέ να απολογείται. Κάτι σαν τη συμπεριφορά της υπόλοιπης κυβέρνησης με λίγα λόγια.
Σε διάστημα λίγων εβδομάδων, έχουμε δει την κυβέρνηση να αναγκάζεται να… παραιτήσει έναν υφυπουργό της με προβλήματα στα πτυχία και τις επαγγελματικές του επιλογές, νομοσχέδια όπως για τον αιγιαλό να αποσύρονται άρον άρον, σχέδια για τη μετονομασία του Μετρό Ευαγγελισμού στην Αθήνα να μένουν σχέδια, άλλα σχέδια για την επαναφορά της βλασφημίας να επιστρέφονται, πολιτευτές και ημέτερους να διορίζονται, και κάποιοι από αυτούς να αναγκάζονται σε αποχώρηση. Για να μη θυμηθούμε τα ξερονήσια για μετανάστες που μοιάζουν να επιστρέφουν ως ιδέες…
Ένα από τα τελευταία, αναμφίβολα ένα ζήτημα που αγγίζει και εμάς εδώ στα Χ.Ν., το σύνολο του επαρχιακού Τύπου, αλλά και τις ζωές χιλιάδων συμπολιτών. Διότι, η κατακραυγή του περασμένου Σαββατοκύριακου για την επιδότηση -μεταξύ άλλων- σε εφημερίδες όπως το Μακελειό, είχε ως αποτέλεσμα μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά.
Σίγουρα, το να κάνει ένα λάθος μία κυβέρνηση και να το διορθώνει είναι δείγμα θετικό. Όταν, τουλάχιστον, το κάνει ειλικρινά, και -κυρίως- όταν δεν το διορθώνει απλώς για να καλύψει άλλα μεγαλύτερα.
Όμως κάποια στιγμή, σε πεδία που αφορούν ανθρώπινες ζωές, θέσεις εργασίας και τον προγραμματισμό καλών και συνεπών επαγγελματιών, καλό θα ήταν να επανέλθει μία σοβαρότητα. Και στην προκειμένη περίπτωση, αυτή απουσιάζει εντελώς.
Λένε πως από τότε που ανακαλύφθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο. Όταν δε δεν υπάρχει «συγγνώμη», το φιλότιμο παραμένει κενό νοήματος.
*********
Το νέο δόγμα
Εκδορές και χειροπέδες
Συμβαίνει εδώ και εβδομάδες, όμως κυρίως λόγω του αθηνοκεντρικού -μέχρι στιγμής- του πράγματος, η στήλη έχει αποφύγει να το σχολιάσει ειδικότερα. Η έξαρση της αστυνομικής αυθαιρεσίας, της βιαιότητας και της χονδροειδούς συμπεριφοράς αστυνομικών οργάνων έχει πλέον φτάσει σε ακρότατα σημεία, χωρίς τίποτα να διασφαλίζει πως… έπιασε τοίχο.
Η ιστορία της οικογένειας Ινδαρέ και η βία που έχουν υποστεί από την αστυνομία, και μάλιστα με τις αρχές να εμφανίζονται ακόμα αμετανόητες, δεν μπορεί να αφήσει κανέναν πολίτη ασυγκίνητο. Και δεν τον αφήνει. Ένας άνθρωπος με πολύ καλή έξωθεν μαρτυρία, αστός και αποδεκτός από την πλειοψηφία του συστήματος, που σήμερα παρουσιάζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως τρανός κακοποιός, επειδή και μόνο έτυχε να γειτνιάζει με μία από τις καταλήψεις (στέγασης και μόρφωσης, σημειοτέον) που έχουν μπει στο στόχαστρο της αστυνομίας.
Οι εικόνες που από τα μέσα της εβδομάδας προβάλλονται σε όλα τα τηλεοπτικά και κοινωνικά δίκτυα, δεν συνοδεύονται από τις ίδιες λεζάντες. Από τη μία, ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης και υπεράσπισης που σοκάρεται από την αφήγηση της αστυνομίας και των ΜΜΕ, και από την άλλη, πλήθος κόσμου του θεάματος, των γραμμάτων αλλά και απλών πολιτών που καταλαβαίνουν πως η αλήθεια είναι μακριά από την κυβερνητική ενημέρωση.
Στο διά ταύτα, βρισκόμαστε σήμερα σε ένα σημείο το οποίο θα θυμόμαστε για καιρό ανάμεσα στις… επιτυχίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει βάλει πλώρη για ακόμα πιο «εντυπωσιακές» επιτυχίες.
Ο νόμος και η τάξη, θα πρέπει να ξέρουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, ισχύουν για όλους τους πολίτες της χώρας. Σε όποιο μέρος και εάν βρίσκονται, ότι ώρα και να είναι και υπό οποιοδήποτε καθεστώς. Η περίπτωση Ινδαρέ ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ένα ποτήρι που περιέχει μέσα την εισβολή αστυνομικών σε σινεμάδες, σε μαγαζιά διασκέδασης και πανεπιστήμια, έχει καταγγελίες για παρακολουθήσεις και παράτυπες «προσαγωγές υπόπτων»,
Εκτός εάν έχει αλλάξει κάτι, και τα ανθρώπινα, τα δημοκρατικά και τα πολιτικά δικαιώματά μας έχουν μπει στον πάγο. Ή ακόμα και… στον γύψο, οπότε καλό θα ήταν να το μάθουμε επισήμως.
