Ταξιδεύοντας στη χώρα του ανασφαλούς Ασφαλιστικού, χειμαζόμενοι στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
2016… μείον πέντε
Παπαδήμο… αγάπη μου
Μετά από μία, μικρή, ανάπαυλα για τις χειμερινές εορτές, η καθημερινότητα λαχανιασμένη συνεχίζει τον ανηφορικό μαραθώνιό της. Την ώρα που το Ασφαλιστικό έρχεται με φόρα, οι συζητήσεις περί οικουμενικών και όχι μόνο, κυβερνήσεων, καλά κρατούν. Παρά τις διαβεβαιώσεις, ο λαός γνωρίζει πως καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει. Αλλωστε, είναι γνωστό πως στην περίπτωση που οι δεσμεύσεις των εταίρων μας, Ευρωπαίων και Αμερικάνων, τηρηθούν, η μόνη οδός για την ελάφρυνση του χρέους περνά πάνω από μία ευρεία κυβερνητική συμφωνία. Οι μνήμες από το PSI της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι ακόμη νωπές… Συνεπώς, μέχρι να φτάσει η ώρα και του συγκεκριμένου… επώδυνου συμβιβασμού, θα βιώνουμε καθημερινά τον προηγούμενο, που φέτος είναι φορτωμένος με πλούσια “δώρα” φόρους, χαράτσια, περικοπές και άλλα μνημονιακά αγαπημένα. Το τρενάκι του… ρεαλισμού συνεχίζει και σφυρίζει αδιάκοπα.
********
Αν έχεις τείχη… διάβαινε;
Ο διαμελισμός της Ευρώπης
Η προσφυγική κρίση σοβεί στη Γηραιά Ηπειρο, χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν καθημερινά το ταξίδι τους για μια καλύτερη ζωή και η αναλγησία των θεσμών επιβεβαιώνεται ημέρα με την ημέρα. Μετά το τείχος των Σκοπίων στην Ειδομένη, οι εταίροι μας στον Βορρά φαίνεται πως ζήλεψαν και υψώνουν τα δικά τους. Ολο και περισσότερες χώρες ατσαλώνουν την ξενοφοβική τους στάση, προσπαθώντας να αποφύγουν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες στη πρωτοφανή προσφυγική κρίση. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις πριν λίγο καιρό, η Δανία πλήρωνε διαφημίσεις στον αραβικό Τύπο που απευθυνόταν σε επίδοξους μετανάστες, καλώντας τους να μην επιλέξουν την σκανδιναβική χώρα ως προορισμό τους επειδή «είναι κακή επιλογή». Το 2016, τουλάχιστον όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι βέβαιο πως θα είναι μία χρονιά επιστροφής στο παρελθόν. Αυτή η κατηφόρα δεν σταματάει με ευχολόγια και δηλώσεις. Ειδικά, όταν το… όχημα σπρώχνουν φασιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής (μόνον κατ’ όνομα) Ενωσης…
********
Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες
Η μόνη οδός…
«Αν ο καθένας από μας ήταν πρόθυμος να μιλήσει με κάποιον πρόσφυγα, θα καταλάβαινε καλύτερα τον κόσμο όπου ζούμε» έγραψε πρόσφατα ο Περικλής Κοροβέσης. Μία επίσκεψη σε ένα από τα νησιά που υποδέχονται καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους θα μπορούσε να πείσει τον καθένα και την καθεμία. Οι κάτοικοι εκεί γνωρίζουν καλά, όπως και οι χιλιάδες αλληλέγγυοι πολίτες, Ελληνες και ξένοι, που σπεύδουν για να βοηθήσουν. Το Νόμπελ Ειρήνης ανήκει δικαιωματικά σε αυτούς τους ανθρώπους. Οχι μόνο ως αναγνώριση της υπεράνθρωπης προσπάθειας που γίνεται για να αντιμετωπιστούν οι προσφυγικές ροές. Αλλά γιατί ένα τέτοιο παράδειγμα θα πρέπει να αναδειχθεί, απέναντι στη… μόδα της αποκτήνωσης και της μισαλλοδοξίας που προωθείται διεθνώς…
********
Χριστιανικός… φονταμενταλισμός
Κήρυγμα μίσους… για το καλό της νέας χρονιάς
Η συνέντευξη του μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ, έγινε και πάλι viral σε ολόκληρο τον ηλεκτρονικό Τύπο. Αρκετά από τα σημεία των λόγων του δεν χρήζουν σχολιασμού καθώς για ακόμα μία φορά, αρκεί η δημοσίευσή τους για την έκθεση του ίδιου και όσων υπερασπίζονται τις θέσεις του. Ωστόσο, ο κληρικός δεν δίστασε να φέρει ως παράδειγμα το γεγονός πως επί 4.000 χρόνια, η ομοφυλοφιλία διωκόταν ως κακούργημα. Και ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε την επαναφορά του νόμου που αντιμετώπιζε έτσι αυτούς τους ανθρώπους. Παράλληλα, επεκτάθηκε ακόμα και στα… ιατρικά πεδία, αποδίδοντας τον καρκίνο του στόματος σε σεξουαλικές πράξεις. Είναι προφανές πως ο καθένας σε μία δημοκρατία έχει δικαίωμα να εκφέρει γνώμη για ο,τιδήποτε. Και ακολούθως, να κρίνεται γι’ αυτή. Είναι κρίμα όμως, εν έτει 2016 πλέον, να συνεχίζουν να εκσφενδονίζονται τόσο μισαλλόδοξες, ρατσιστικές και παρωχημένες απόψεις, και μάλιστα από άμβωνος. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για την κυβέρνηση. Μετά τη θέσπιση του Συμφώνου Συμβίωσης, να προχωρήσει επιτέλους στον περιβόητο διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους.
********
Η αλήθεια κρύβεται…
εκεί έξω Χίλαρι… go home
«Θα πω την αλήθεια για τους εξωγήινους αν εκλεγώ πρόεδρος των Η.Π.Α.». Τάδε έφη Χίλαρι Κλίντον. Και η δήλωση θα ήταν αστεία, εάν το γενικότερο σκηνικό στην κούρσα για τις επόμενες αμερικάνικες εκλογές δεν αποτελούσε πλέον μνημείο γελοιότητας. Βέβαια θα πει κάποιος, εφόσον αντίπαλός της είναι ένας άνθρωπος σαν τον Ντόναλντ Τραμπ, θα πρέπει να πέσει στο δικό του επίπεδο για να μπορέσει να τον χτυπήσει. Μόνο που όταν πέφτεις στις λάσπες με τα γουρούνια, σύντομα οι διαφορές δεν γίνονται εύκολα διακριτές…
Υ.Γ. Καλή χρονιά σε όλους και όλες, φωτεινή, ελπιδοφόρα και γεμάτη ευχάριστες ανατροπές, με υγεία, αγάπη και χαμογελαστά πρόσωπα οι ευχές από τη στήλη. Καλή δύναμη και γερό στομάχι σε όλους μας.
* λωτοφάγος
