Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Η Ευρώπη θερίζει θύελλες… …και ετοιμάζεται για τη νέα σπορά
Στον κύκλο του δράματος που τα τελευταία χρόνια εκτείνεται από τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Δύση, προστέθηκε την Τρίτη ακόμα ένα επεισόδιο. Οι νεκροί των Βρυξελλών επιβεβαιώνουν για μία ακόμη φορά εκείνο που ο πολιτισμός της Δύσης μοιάζει ανίκανος να καταλάβει.
Στον πόλεμο, δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ των θυμάτων. Αντίθετα, εκείνο που μετρά είναι μόνο ο θάνατος.
Αυτός, έχει κυριεύσει τη δημόσια σφαίρα πολύ πριν από τα τρομοκρατικά χτυπήματα των τελευταίων μηνών. Δυστυχώς, όμως, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε πολλούς ακόμα παρόμοιους κύκλους αίματος μέχρι να καταλάβουμε πως ο θάνατος νικιέται μόνο από τη ζωή.
Και όχι από ακόμα πιο δυναμικές πολεμικές επιχειρήσεις.
********
Πάμε πόλεμο… …με το Δ.Ν.Τ.;
Η επίθεση της κυβέρνησης κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έρχεται να καταδείξει κάτι, που έτσι κι αλλιώς, συμβαίνει εδώ και χρόνια.
Το Ταμείο, πρωτίστως έχει αποδειχθεί πως δεν ενδιαφέρεται ούτε για το άμεσο μέλλον της οικονομίας ούτε για την προστασία της ούτε και για την εφαρμογή του προγράμματος.
Το σίριαλ της αξιολόγησης δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Αυτό το γεγονός, πράγματι έχει ως αποτέλεσμα μία καταστροφική αβεβαιότητα για την ελληνική οικονομία.
Βέβαια, καταστροφική αβεβαιότητα βιώνει σήμερα η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, μεταξύ σεναρίων για νέους φόρους, ακόμα πιο νέα μέτρα και… μεταρρυθμίσεις. Και δυστυχώς, αυτή η αβεβαιότητα δεν θα εξαλειφθεί ούτε όταν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το Ταμείο έχει δικαίωμα να ζητά συνεχώς περισσότερα. Ακόμη και εάν οι προηγούμενες κυβερνήσεις το έχουν κακομάθει τόσο.
********
Συμφωνία… …απόπατη και ανάρμοστη
Η ανακοίνωση αποχώρησης, τουλάχιστον προς το παρόν, αρκετών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων από τους τόπους συγκέντρωσης των προσφύγων, δεν ήρθε ξαφνικά.
Η Υπατη Αρμοστία του Ο.Η.Ε. μίλησε πολύ νωρίς για τα όσα εγκληματικά περιλαμβάνει η συμφωνία της Ευρώπης με την Τουρκία.
Είναι προφανές πώς, εάν η Ευρώπη έχει αποφασίσει να απεμπολήσει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά της και τον σεβασμό της στα κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, σε αυτό δεν είναι υποχρεωμένος να συρθεί κανένας διεθνής Οργανισμός. Και ειδικά οργανισμοί που στρατεύονται την προστασία αυτών των ιδίων δικαιωμάτων.
Κανονικά, για την ελληνική κυβέρνηση που εκκινεί από την Αριστερά, αυτές οι αιτιάσεις θα έπρεπε να γίνουν σημαία για μία καλύτερη λύση.
Και όχι να στοχοποιούνται όσοι ασκούν κριτική επάνω στο πεδίο του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα ασύλου.
* λωτοφάγος