» Ταξιδεύοντας σε μία χώρα καψαλισμένη χειμαζόμενοι στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
O,τι κι αν πάρεις θα το πληρώσεις
Οι δοσατζήδες
Μετά από ένα σήριαλ που κρατά από τα τέλη του περασμένου έτους, το τυπικό μέρος της αξιολόγησης και της εκταμίευσης της δόσης ολοκληρώνεται. Παρά τις προθέσεις των δανειστών να προετοιμαστούν για το βρετανικό δημοψήφισμα, μας έφτασαν κυριολεκτικά στο παραένα για να δώσουν τα χρήματα. Βέβαια, μαζί με τα χρήματα έρχεται στη χώρα και ένα… μνημονιάκι, για να μην ξεχνιόμαστε. Το “συμπληρωματικό” μνημόνιο, φέρει μαζί του ομαδικές απολύσεις, πρόσθετα μέτρα, την πώληση των μετοχών του ΑΔΜΗΕ και άλλων ιδιωτικοποιήσεων. «Ανανέωση στόχων» το λένε στην κυβέρνηση. O,τι όνομα και να λάβει, ένα είναι το σίγουρο. Το τίμημα γι’ αυτά τα λεφτά που αναμένεται να πέσουν στην ελληνική οικονομία είναι βαρύ. Και δεν είναι καν το τελευταίο. Γιατί, μπορεί τώρα να ήρθε “φρέσκο” χρήμα για δανειστές και πληρωμές του Δημοσίου, όμως μία ματιά στις επερχόμενες δόσεις που θα πρέπει να καταβάλει η χώρα μας σε δάνεια, θα πείσει και τους πιο αισιόδοξους πως σύντομα θα θέλουμε και δεύτερο… χέρι για να μετράμε μνημόνια. Πώς τραγουδούσαν στην παλιά ελληνική ταινία ο Βέγγος με τον Σταυρίδη; «Οχι με δόσεις, όχι με δόσεις, ό,τι κι αν πάρεις, θα το πληρώσεις»…
********
Χαμένη μέρα
Ημέρα χωρίς εμπρηστική δήλωση κυβερνητικού.
Για μία ακόμη φορά ο υφυπουργός Υγείας κατάφερε να κάνει παραδοσιακά και νέα Μέσα να ασχολούνται μαζί του. Τι είπε; «Υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με τη Δικαιοσύνη, σ’ ένα πολύ μεγάλο μέρος των δικαστών, πρέπει να μπει νέο αίμα σε αυτό το Σώμα, για να το πω κομψά έχει δεσμεύσεις ή για να το πω λιγότερο κομψά είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα του παρελθόντος ή του παρόντος». Είπε κάτι που ακούγεται συχνά – πυκνά στην Ελλάδα. Πώς είναι όμως δυνατόν μέλος της κυβέρνησης να κάνει τέτοιες δηλώσεις χωρίς την ίδια ώρα να έχει συγκεκριμένα στοιχεία δικά του ή της Δικαιοσύνης, να προσκομίσει ως επιχειρήματα. Το ότι ανασκεύασε, χωρίς να μετανοήσει, λίγο αργότερα, αποκαλύπτει δυστυχώς, την ελαφρότητα της προσέγγισής του στα πράγματα. Και δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Ενάμιση χρόνος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ακόμα κάποιοι αδυνατούν να καταλάβουν τη διαφορά του ρόλου του πολίτη και του σχολιαστή, από εκείνη του υπουργού, υφυπουργού ή τέλος πάντων, μέλους της κυβέρνησης. Αφελείς ή… καμικάζι;
********
Καθαρές, βρετανικές κουβέντες
Χωρίς φόβο και πάθος
Στη Βρετανία λίγο πριν από το δημοψήφισμα που όλο και περισσότερο κλίνει στο Brexit, η δολοφονία βουλευτού των Εργατικών υποστηρίκτριας της παραμονής από χέρι νεοναζί υπέρμαχου της εξόδου την Ένωση, αλλάζει τα δεδομένα. Δεν είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία που μία δολοφονία κινεί τις μάζες. Και δεν θα είναι και η τελευταία. Δείτε τα θύματα του Ορλάντο και με τι… μαγικό τρόπο εντάχθηκαν στη φαρέτρα του ημίτρελου, Ντόναλντ Τραμπ. Το ζήτημα είναι πως ο δημόσιος διάλογος βρίσκεται ακόμα σε τόσο ενοχικό στάδιο, που η οποιαδήποτε σύνδεση συγγενών γεγονότων για τη “μελέτη” έστω, της πραγματικότητας, εντάσσεται ακόμα στις «θεωρίες συνομωσίας». Για τις οποίες, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου επιφυλάσσει μόνο απαξίωση. Ωστόσο, αυτό που η ταπεινή αφεντιά μου έχει μάθει είναι πως που υπάρχουν κοινά συμφέροντα υπάρχει και συνομωσία. Οι παγκόσμιοι ηγέτες, πολιτικοί και οικονομικοί δεν προχώρησαν ποτέ με τον σταυρό στο χέρι…
********
Ιατρικές καμπάνες
Γροθιά στο στομάχι της υποκρισίας της Ε.Ε.
Η άρνηση των Γιατρών χωρίς Σύνορα να δεχθούν την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσφυγικό περιγράφει με καθαρό τρόπο την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί με την ευρωπαϊκή πολιτική. «Η κίνηση αυτή γίνεται ακριβώς λόγω της ντροπιαστικής για την Ευρώπη πολιτικής στο προσφυγικό» λένε οι γιατροί στην ανακοίνωσή τους. Την ώρα που η ίδια η έννοια του πρόσφυγα παραχαράσσεται, πόση υποκρισία έχει ακόμη να δείξει η συμμορία των Βρυξελλών; *λωτοφάγος
