Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Ετοίμαζαν πραξικόπημα. Αν ο Τσίπρας δεν έκανε το όχι ναι, θα είχαμε πραξικόπημα Τσίπρα-Βαρουφάκη. Με τον τρόπο που ειρωνεύεσαι τους ανθρώπους του ναι ( “περιβόητο μένουμε Ευρώπη”), που ακριβώς ένα τέτοιο πραξικόπημα φοβόταν ( η κάθε έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη θα ήταν πραξικόπημα, γιατί ο λαός δεν είχε εξουσιοδοτήσει κανέναν για μια τέτοια έξοδο) και που ήξεραν πως το όχι σήμαινε έξοδο από την Ευρώπη ( όπως αποδείχτηκε μετά με τον πιο κατηγοριματικό τρόπο από την στροφή του ίδιου του Τσίπρα) δείχνεις πως δεν τα πας καλά με την Δημοκρατία. Παρακαλώ αντις να γκρινιάζεις συνέχεια αερολογόντας, πες μας ποιος είναι ο άλλος δρόμος που μπορούσε, και μπορεί, η Ελλάδα να πάει- πάντα εντός ευρώ, Αν πάλι θέλεις την Ελλάδα εκτός ευρώ, πες το αυτό ξεκάθαρα και εξηγησε μας πως θα βλέπεις σε μια τέτοια περίπτωση το μέλλον της Ελλάδας εκτος Ευρώπης. Κύριε Μηνά, πέρα από τις αερολογίες αρχίζουν τα δύσκολα για τον ανθρώπινο νου, εσύ ποτέ δεν το έκανες αυτό το βήμα, απλά βολεύεσαι στο να αναμασάς πράγματα που ο τελευταίος χρόνος τα έριξε όλα στον κάδο των αχρήστων. Βλέπεις, αυτοί του όχι που τώρα παραδέχονται πως κινδυνέψαμε, έμαθαν κάτι από τα γεγονότα, αυτό τους τιμά ιδιαίτερα. Πράγματι, οι καιροί άλλαξαν και είσαι από τους λίγους που δεν το πήραν χαμπάρι.

Κύριε Γιώργο,
αν και το σχόλιο σας υπονοεί πως με παρακολουθείτε, τα όσα αναφέρετε για έξοδο από το ευρώ με κάνουν να πιστεύω πως μάλλον σχολιάζετε κρίνοντας με αποσπασματικά. Σε κάθε περίπτωση, προφανώς και δεν είμαι ικανοποιημένος με την εφαρμογή προγραμμάτων που εν πολλοίς, μέχρι τώρα, έχουν κριθεί αποτυχημένα, τόσο από θεσμικούς όσο και από άλλους παράγοντες, όσο και από την εκτόξευση της ανεργίας, του ποσοστού φτώχειας, της μαύρης εργασίας, της αύξησης του κόστους ζωής και μία σειρά άλλους δείκτες της οικονομίας. Όπως δεν είναι ικανοποιημένοι και αρκετοί συμπολίτες μας.
Προφανώς, επίσης, και η κυβέρνηση αυτή είχε ξεκάθαρη εντολή να διαπραγματευτεί με τους δανειστές. Εξ ου και ο κίνδυνος, ο οποίος με τη σειρά του ήταν και ο λόγος ύπαρξης σχεδίου αντίδρασης σε περίπτωση που οι δανειστές έσπρωχναν τα πράγματα ακόμα περισσότερο στα άκρα. Αυτό δεν σημαίνει σχέδιο πραξικοπήματος. Εξ όσων γνωρίζω, το πολίτευμά μας είναι Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική Δημοκρατία και δεν αναφέρεται πουθενά το κοινό νόμισμα.
Τέλος, είναι δικαίωμά σας να θεωρείτε τις απόψεις και την κριτική μου αερολογίες και γκρίνια. Όπως είναι και δικό μου δικαίωμα να θεωρώ την πίστη σε προγράμματα γραμμένα από οικονομικούς δολοφόνους και επιβεβλημένα με το δίκιο του ισχυρού, ανώφελη και καταστροφική για την γενιά μου και των παιδιών μου. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.

Κύριε Μηνά, κουράστηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια, γι’ αυτό μόνο λίγα λόγια: Αν είχε διαπραγματευτεί σωστά η κυβέρνηση Τσίπρα, δεν θα βλέπαμε τώρα αυτήν την κυβέρνηση να γλείφει εκεί που πριν τις διαπραγματεύσεις έφτυνε. Η ήττα της στις διαπραγματεύσεις ήταν απόλυτη- απόλυτα σωστά την είχαν προβλέψει και οι άνθρωποι που είχαν καταλάβει πως όλη η διαπραγματευτική τακτική των Τσίπρα-Βαρουφάκη βασιζόταν στον εκβιασμό εκ μέρους τους να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ. Αυτοί οι δύο τράβηξαν ως τα άκρα αυτήν την τακτική. Έκαναν ένα δημοψήφισμα ξέροντας πως δεν είχαν εξασφαλίσει την χρηματοδότηση της χώρας και πως επίσης οι άνθρωποι θα έπαιρναν τα χρήματα τους από τις τράπεζες- διέπραξαν δηλαδή ένα έγκλημα εις βάρος της χώρας και των ανθρώπων της, Εγώ έκλαψα όταν είδα την μητέρα μου, 84 χρονών, να στέκεται στην ουρά στα ATM για να πάρει λίγο από την σύνταξη της, για την οποία εργάστηκε 30 χρόνια στα εργοστάσια της Γερμανίας. Και όχι μόνο έκλαψα, αλλά μίσησα πρώτη φορά στην ζωή μου ανθρώπους, αυτούς τους ελεεινούς που έπαιζαν, και παίζουν, παιχνίδια εξουσίας προς αποκλειστικά προσωπικό τους όφελος, και διαλύουν πλέον την χώρα μας- δεν σας σοκάρει που κλείνουν τα κανάλια;; δεν είναι ελεεινοί που βάζουν 16 χρονών παιδιά στο βρόμικο τους πολιτικό παιχνίδι; Κύριε Μηνά, λέτε πως έχετε παιδιά ( σας ζηλεύω σε αυτό, γιατί εγώ δυστυχώς δεν έχω), να χαίρεστε που δεν είμαστε μόνοι με αυτό το φασιστοειδές τσούρμο, αν δεν είμαστε μέλος της Ε.Ε., αυτοί θα προκαλούσαν εμφύλιο πόλεμο στην πατρίδα μας, δεν θα άφηναν την εξουσία χωρίς να χυθεί αίμα, και η Ελλάδα σε κάθε περίπτωση θα ζούσε εφιαλτικά χρόνια- που μπροστά σε αυτά, τα παιδιά σας στην, αχ τόσο κακή Ευρώπη, θα ζουν σε ένα παράδεισο. Η Ευρώπη ήταν μετά τον μεγάλο πόλεμο πολύ καλή για τους λαούς. Δεν μπορεί ξαφνικά να έγινε εχθρός τους. Τα προβλήματα που ζούμε τώρα δεν τα παράγει η Ευρώπη, αλλά η παγκοσμιοποίηση. Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο στην οποία η ανθρωπότητα πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτήν την πραγματικότητα, στην οποία τα εθνικά κράτη θα δίνουν όλο και περισσότερο από την κυριαρχία τους σε μεγαλύτερες ενότητες, αυτό μας παραξενεύει, αλλά τι να κάνουμε; η ζωή αλλάζει χωρίς να κοιτάζει την δικιά σου μελαγχολία ( που λέει και το τραγούδι).