Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Ζητείται… καφετζού – Θεσμικά… ερωτηματικά
Πριν λίγες ημέρες, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εξομολογήθηκε πως θα ήθελε το Ταμείο να έχει πιο ανθρώπινο πρόσωπο.
Αυτή την παραδοχή, επέλεξε να την κάνει με ένα ακόμα, ιδιότυπο, mea culpa για την Ελλάδα. Δίνοντας ένα ισχυρό επιχείρημα στους υποστηρικτές της αποχώρησής του Ταμείου, διά στόματος ενός προσώπου όπως η Λαγκάρντ.
Κάπου εδώ, να σημειώσουμε πως η παραδοχή αυτή έρχεται από έναν τεχνοκράτη που θα κάθεται στο τιμόνι του Δ.Ν.Τ. για τα επόμενα πέντε χρόνια. Κι όχι από κάποιον που ετοιμάζεται να αποχωρήσει από τη θέση του και σιγά – σιγά καθαρίζει το… κάρμα του.
Συνδυάζοντας με τη δήλωση του επιτρόπου Οικονομίας της Κομισιόν Πιέρ Μοσκοβισί σχετικά με τις δύσκολες διαπραγματεύσεις που αναμένεται να λάβουν χώρα με το Δ.Ν.Τ. για το ελληνικό χρέος, το παζλ που συμπληρώνεται μοιάζει μαγική εικόνα.
Θα πειστεί το Δ.Ν.Τ. να κάνει εκ νέου τα στραβά μάτια για το μέγεθος του χρέους; Θα περάσει το δικό του για την άλωση των εργασιακών; Θα πειστούν οι Γερμανοί να δεχθούν μία δραστική απομείωσή του; Θα τα βρουν με τα πλεονάσματα; Θα κάνει… η μάνα;
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πάντως, ο μηχανισμός των Ευρωπαίων, ο γνωστός ESM, ίσως και να ζεσταίνει τις μηχανές του. Ισως…
********
Από την Ουάσιγκτον με αγάπη* – *και άλλα… συναισθήματα
Η αναφορά του υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. Τζον Κέρι σε «τούρκικη εισβολή στην Κύπρο» για πρώτη φορά από το 1974 δεν θα πρέπει να περάσει στα ψιλά.
Με τις διεθνείς εξελίξεις να χτυπούν «κόκκινο» χωρίς να γνωρίζει κανείς το σημείο κορύφωσής τους και με τις ισορροπίες να ανατρέπονται από ημέρα σε ημέρα, αναμφίβολα η αμερικάνικη «στροφή» προς τις ελληνοκυπριακές θέσεις έχει ιδιαίτερη αξία.
Τόσο για το μέλλει γενέσθαι στη γειτονιά μας όσο και για το τι… θα περάσει επάνω από τα κεφάλια μας!
********
Hot Spot – Σε σημείο βρασμού
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τόσο τα περιστατικά ρατσιστικής βίας και επιθέσεων σε μετανάστες και κέντρα προσφύγων όσο και οι συμπλοκές και άλλα ευτράπελα εντός των αποκαλούμενων hot spots.
Με τον Ιούλιο να βρίσκεται στο δεύτερο μισό του, η κατάσταση για τους σχεδόν 60.000 ανθρώπους που βρίσκονται στα κέντρα και τα στρατόπεδα φιλοξενίας βελτιώνεται αργοκίνητα και ανεπαίσθητα.
Τέτοια περιστατικά είναι βούτυρο στο ψωμί των πιο αντιδραστικών και ακραίων στοιχείων της κοινωνίας.
Και εάν για την κυβέρνηση δεν αρκεί η συγκίνηση από το δράμα των προσφύγων για να λυθούν άμεσα συγκεκριμένα ζητήματα για την ανθρώπινη διαβίωσή τους, ας αναλογιστούν πόσο μπορεί να χειροτερέψει ανά πάσα ώρα η κατάσταση.
Και ας κάνουν τα πάντα να αποφύγουμε έναν τέτοιο εφιάλτη…
********
Αυτό είναι ο πόλεμος – Η αυγή του σκότους
Όσα ζε σουί, όσες κατάρες και όσες φωτογραφίες-χίλιες λέξεις, αυτό που συνέβη εχτές στη Γαλλία αρκεί από μόνο του για να δώσει ένα μήνυμα που, όπως δείχνει ο δυτικός κόσμος, αδυνατεί να το λάβει.
Οι βόμβες σε αεροδρόμια και γήπεδα, οι αδέσποτες σφαίρες στα καλά καθούμενα, τα τρελά φορτηγά που θερίζουν στη μέση του δρόμου.
Αυτό είναι πόλεμος. Αυτό συμβαίνει τώρα σε αρκετά σημεία της γης, με τις ευθύνες να αιωρούνται επάνω από το δικό μας ημισφαίριο.
Αυτό είναι πόλεμος και παρά τις βεβαιότητες του «πολιτισμένου κόσμου», ποτέ δεν σε αφήνει στο απυρόβλητο.
Κάποτε καλούσαν για βοήθεια και κλείναμε τ’ αυτιά μας. Μας έστελναν τις εικόνες τους κι εμείς κοιτούσαμε αλλού. Μας έστειλαν τους φυγάδες και τους διασωθέντες τους και τους χαρίσαμε τον πάτο του Αιγαίου και ένα μάτσο συρματοπλέγματα.
Τώρα μας χαρίζουν τα παπούτσια τους. Και τη μυρωδιά του καυτού αίματος.
Κι εμείς θα αντιδράσουμε, για μία ακόμα υπερήφανη φορά, με μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις, εντός και εκτός Ευρώπης.
Νομίζουμε οι αφελείς πως έτσι θα ξορκίσουμε την κάθε όχληση της καλοκουρδισμένης σταθερότητάς μας…
*λωτοφάγος