Στα προσεχώς – Καλοκαίρι 2015… tribute
Οι βουτιές στη θερινή ραστώνη, άμα τη εμφανίσει του Αυγούστου, μετατρέπονται σιγά – σιγά σε μακροβούτια. Και μιας και τέτοιες ημέρες ενδείκνυνται για την ανάγνωση εύπεπτων διηγημάτων, τα σενάρια περί εκλογών έρχονται εν μέσω θέρους να σκανδαλίσουν τη φαντασία.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως ο πρωθυπουργός μπορεί να έχει στο μυαλό του μία επανάληψη του περσινού σκηνικού, χωρίς την υπογραφή νέου μνημονίου πλέον, χωρίς την ανάγκη ψήφισης νέων μέτρων και με αρκετά φιλολαϊκά χαρτιά στα χέρια του.
Υπό αυτό το πρίσμα και με βάση τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από τις παραδοχές του Δ.Ν.Τ. για τα «λάθη» του πρόσφατου παρελθόντος, ακόμα και η επικείμενη αξιολόγηση φαντάζει «εύκολη» για πολλούς.
Ωστόσο, η καθημερινότητα είναι τόσο αδυσώπητη και ο Σεπτέμβριος έχει ήδη πάρει τη θέση του στην άκρη της προβλήτας περιμένοντας την επιστροφή, που κανένας δεν ενδιαφέρεται για το… τρέιλερ μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.
Ευτυχώς, υπάρχει ακόμα ο μήνας που τρέχει για να προσφέρει μερικές ανάσες ξεκούρασης και ηρεμίας, πριν αρχίσει ξανά ο μαραθώνιος του φθινοπώρου…
********
Τα (όχι και τόσο) αυτονόητα – Δικαιοσύνη
Η εξέλιξη της υπόθεσης του πρώην προέδρου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που παραπέμπεται τελικά για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης σχετικά με το ύψος του ελλείμματος του 2009, δεν μπορεί παρά να φέρει αυθόρμητα χαμόγελα, ακόμα και αμηχανίας.
Η εν λόγω υπόθεση έτεινε να λάβει διαστάσεις αστικού μύθου, αλλά και μίας ακόμη ιστορίας ελληνικής «τρέλας», με έντονα ερωτηματικά και σκιές συγκάλυψης. Προηγήθηκαν το τελευταίο διάστημα και άλλες υποθέσεις όπου το χέρι της… τυφλής Δικαιοσύνης αποφάσισε να ανακαλέσει από το αρχείο και να φέρει στο φως.
Το γεγονός πως η Δικαιοσύνη δείχνει σήμερα αντανακλαστικά και αποφασιστικότητα, ώστε να μην αφήσει υποθέσεις τόσο μεγάλες όπως αυτή του κ. Γεωργίου να δηλητηριάζουν τη δημόσια σφαίρα, αναμφίβολα προκαλεί έκπληξη.
Για να μην παρεξηγηθώ, σε οποιαδήποτε ευνομούμενη δημοκρατική χώρα, κανένας δικαστικός δεν θα χρειαζόταν να δεχθεί οποιαδήποτε αναγνώριση για την άρτια τέλεση των καθηκόντων του, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Άλλωστε, αρκετά είναι τα δικαστήρια του εξωτερικού που έχουν εκπλήξει το ελληνικό κοινό με τα… μεγάλα ψάρια που έχουν τιμωρήσει. Εικόνα εκ διαμέτρου αντίθετη με την ελληνική. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον.
Σήμερα, που σειρά υποθέσεων διαφθοράς ανοίγουν, ενώ συχνά, των κραυγαλέων αποφάσεων με άρωμα συγκάλυψης διαδέχονται πρωτοβουλίες επανόρθωσης από τη Δικαιοσύνη.
Είθε, τα ψήγματα νέων ηθών που διακρίνονται το τελευταίο διάστημα από τον χώρο της Δικαιοσύνης, να προοιωνίζονται ένα μέλλον όπου σχόλια σαν το παραπάνω θα περισσεύουν ως αυτονόητα…
********
Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης – «Θάβεται» η Ιστορία;
Διάβασα το σχόλιο από αξιοσέβαστο διαδικτυακό φίλο που δραστηριοποιείται έντονα στον χώρο της αλληλεγγύης. Κοινώς, φροντίζει αρκετά συχνά ώστε να ταΐζονται εκατοντάδες παιδικά και μη στόματα προσφύγων, από εκείνα που στοιβάζονται στα κέντρα μεταναστών περιμένοντας…
«Τα περισσότερα κτήρια που βρίσκονται υπό κατάληψη, δεν έχουν την παραμικρή ιστορική αναφορά. Δεν είναι υπερβολή, το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός που θα έχουν φιλοξενήσει στο μέλλον, θα είναι πως κάποτε παρείχαν στέγη σε ανθρώπους κυνηγημένους» έγραψε ένας άνθρωπος που καθημερινά κινητοποιεί δεκάδες κόσμου δίχως την υποστήριξη οποιασδήποτε Μ.Κ.Ο.
Παρά το πλούσιο της ελληνικής γλώσσας, σε πολλές περιπτώσεις, κυρίως δημοσίου διαλόγου, η ίδια αποδεικνύεται φτωχή, ίσως και άτιμη.
Έτσι, «κατάληψη» χαρακτηρίζεται η σύληση, η δολιοφθορά ή ό,τι άλλο έχουμε συνηθίσει από τα διάφορα δελτία ειδήσεων «των Πολυτεχνείων», «κατάληψη» ονομάζεται και η χρησιμοποίηση εγκαταλελειμμένων δημοσίων κτηρίων για τη στέγαση ανθρώπων όπως οι πρόσφυγες, οι άστεγοι και άλλοι άνθρωποι που έχουν ανάγκη.
Οι κρατικές και λοιπές θεσμικές αρχές, δεδομένης της έκτασης του προσφυγικού ζητήματος και της ανεκτίμητης προσφοράς των αλληλέγγυων ανθρώπων και συλλογικοτήτων στην αντιμετώπισή του, το λιγότερο που μπορούν να κάνουν είναι να στέκονται δίπλα στις πρωτοβουλίες αυτές. Και να αναζητούν τρόπους ώστε να προσφέρουν στο έργο τους.
Και όχι να τις δαιμονοποιήσουν, να τις κατασυκοφαντούν, να τις διαπομπεύουν και στο τέλος να τις ποινικοποιούν κι από πάνω…
*λωτοφάγος
