Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Κοκορομαχίες – Ελα να πάμε στα καμένα
Ομολογουμένως μέσα στην ησυχία του Αυγούστου, η αντιπαράθεση της κυβέρνησης με την αξιωματική αντιπολίτευση προσφέρει ένα σασπένς.
Δεδομένης της διαπραγματευτικής τακτικής της προηγούμενης κυβέρνησης («ουδείς αναμάρτητος», «το χρέος είναι βιώσιμο», κ.ά.), το επεισόδιο θα έμοιαζε με κωμωδία, αν δεν ήταν πρωτίστως δραματικό.
Γιατί την ώρα που σημειώνονται επιπλέον περικοπές για συνταξιούχους, έρχονται οι λογαριασμοί για τον Εν.Φ.Ι.Α., ανακοινώνονται τρύπες στα έσοδα μυρίζοντας… “κόφτη”, είναι δραματικό να γίνεται συζήτηση για τα περσινά και μάλιστα ξινά, σταφύλια.
Πόσο δε μάλλον, όταν πρόκειται και για τα προπέρσινα, γαλάζια και τοξικά, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους πάνω στον κοινωνικό ιστό. Και αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει ο καθείς.
Δεν γνωρίζω αν αυτή η απότομη όξυνση της αντιπαράθεσης Αυγουστιάτικα υπονοεί τα εκλογικά σενάρια που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά.
Ομως είναι πλέον ώρα ο καθένας να κάνει τη δουλειά του. Η κυβέρνηση να σκύψει το κεφάλι και να δουλέψει ασταμάτητα, χωρίς περιστροφές, πομπώδεις δηλώσεις και συμπεριφορές.
Και η Νέα Δημοκρατία, να σκύψει το κεφάλι, τουλάχιστον, όταν η συζήτηση αφορά πολιτικές της, που ο κόσμος θυμάται ακόμα πολύ καλά…
*********
Κατά(θ)ληψη – Αλληλέγγυοι χωρίς ελαφρυντικό
Οι ποινές δέκα μηνών καθ’ εκάστη και το χρηματικό πρόστιμο των 2.000 ευρώ για τις 5 συλληφθείσες κατά την αστυνομική επιχείρηση στην κατάληψη του παλιού ορφανοτροφείου “Μέγας Αλέξανδρος” προκαλούν θλίψη.
Σήμερα, σχεδόν κανένας πολίτης αυτής της χώρας δεν μπορεί να κάνει πως δεν γνωρίζει τα τεράστια κενά που υπήρξαν και ακόμη υπάρχουν από τις κρατικές και κοινοτικές δομές απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα. Είναι επίσης γνωστό πως για να καλυφθούν αυτά τα κενά, άνθρωποι υπερέβαλαν εαυτόν και πέρασαν προσωπικά όρια, που μπορεί να μην είχαν περάσει ποτέ πριν.
Απ’ όποιον χώρο κι εάν προέρχονταν. Οσοι είχαν την τύχη να βρεθούν σε κάποιον από τους χώρους που φιλοξενούν πρόσφυγες, αναμφίβολα διαπίστωσαν αυτή την πολυσυλλεκτικότητα. Που γεννιέται ακριβώς πάνω στην ανάγκη, την διάθεση για προσφορά και την αλληλεγγύη.
Αυτές οι αξίες τιμωρούνται με φυλάκιση ακόμα και με αναστολή. Αξίες που έβγαλαν κόσμο στους δρόμους και τα εγκαταλελειμμένα κτήρια, που η λογική τους δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί να παραμένουν άδεια, την ώρα που υπάρχει ανάγκη για καταλύματα.
Πώς είναι δυνατόν σήμερα να τιμωρούνται άνθρωποι με τέτοια κίνητρα και μάλιστα με έναν νόμο που κρατά  από το 1936 και την εποχή του δικτάτορα Μεταξά;
********
Οι Αγώνες της ντροπής – Στη Βραζιλία χωρίς σάμπα
Οποιος έχει έστω και μικρή εικόνα του τι συμβαίνει στις ημέρες μας στο Ρίο της Βραζιλίας, όπου ετοιμάζονται να διοργανώσουν τους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν μπορεί παρά να νιώθει ντροπή, ανατριχίλα και απέχθεια.
Σε μία χώρα που η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει συντρίμμια στην κυριολεξία, οι ανισότητες χτυπούν “κόκκινο”, η εγκληματικότητα και η διαφθορά κυβερνούν, ο πλανήτης ετοιμάζεται να γιορτάσει τους αρχαίους αγώνες με καθαρή συνείδηση.
Η πλήρης εμπορευματοποίηση της διοργάνωσης που κάποτε συγκινούσε, έστω κι αν ακόμη συγκινεί κάποιους, αποτυπώνεται σε μια δήλωση του -άλλοτε- θεού του ποδοσφαίρου, Πελέ.
«Εάν μου επιτρέψουν οι χορηγοί μου, θα ανάψω τη  φλόγα» δήλωσε ο Βραζιλιάνος. Και προτού τον κατηγορήσουμε, καλό θα ήταν να… βγάλουμε το κεφάλι από την άμμο.
Οι Αγώνες είναι πλέον ένα τεράστιο σόου των πολυεθνικών. Είτε μας αρέσει είτε όχι σε αυτές ανήκουν πλέον. Εκείνες ορίζουν πως θα γίνουν, που θα γίνουν και, κυρίως, υπό ποιες συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το πάρτι χορηγών, αναβολικών και χρημάτων, πάνω στο σώμα μίας ισοπεδωμένης χώρας και ζωντανών-νεκρών ανθρώπων, δεν τιμά ούτε στους αρχαίους προγόνους ούτε στους πιο πρόσφατους που είχαν την φαεινή ιδέα να τους αναβιώσουν. Αλλά, κυρίως, δεν τιμά την ίδια την ανθρώπινη φύση…
* λωτοφάγος