Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Λωζάννη & Κοζάνη
Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση στριμώχνεται από τους δανειστές σε μία σειρά από ζητήματα, αφού έχει παραχωρήσει το γήπεδο για πληθώρα άλλων, οι διεθνής εξελίξεις προβληματίζουν.
Από τις “διαρροές” της καγκελαρίας για δυσφορία στον τομέα του προσφυγικού μέχρι τις δημόσιες δηλώσεις Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης, γίνεται ξεκάθαρο ένα… μοτίβο.
Η πίεση στη χώρα μας από αρκετές μεριές, αναμφίβολα, έχει διάφορες στοχεύσεις και ακροατήρια. Τόσο τη γερμανική κοινή γνώμη και τους ακραίους Βορειοευρωπαίους όσο και την τουρκική εθνικοφροσύνη.
Μικροπολιτικά παιχνίδια, με απλά ελληνικά, που όμως δεν κρίνονται, εξ αρχής και τόσο ακίνδυνα.
Οι χειρισμοί της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και με το βλέμμα στο μέλλον. Παράλληλα όμως, θα πρέπει και η αντιπολίτευση στο σύνολό της να φροντίσει να… πειθαρχήσει σε μία εθνική γραμμή. Στο πλευρό της κυβέρνησης, μέχρι τουλάχιστον, να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Η κατάσταση δεν προσφέρεται για… ημέτερα μικροπολιτικά παιχνίδια. Οσο κι αν αποτελεί πειρασμό για κάποιους η παρούσα συγκυρία…
*********
Μετά σκανδάλων… προφήτες
Το δίχως άλλο, τουλάχιστον υποκριτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πρόταση του αντιπροέδρου της Κομισιόν για τη δημιουργία «Μητρώου Διαφάνειας» για… λομπίστες.
Στον απόηχο των συνεχών αποκαλύψεων για σχέσεις διαφόρων στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με ιδιωτικά συμφέροντα και φοροδιαφυγή, ο κ. Τίμερμαν πρότεινε να καταγράφεται το «ποιος συναντά ποιον και γιατί».
Αντιπαρέρχομαι το γεγονός πως, η πρόταση και μόνο, θα πρέπει να έφερε πολλά… γέλια στους περιβόητους λομπίστες των Βρυξελλών, που μόνο στόχο έχουν να προωθούν τις ατζέντες των πολυεθνικών.
Μήπως, αναρωτιέται κανείς, ένα πρώτο βήμα θα ήταν η απόλυτη διαφάνεια στις σχέσεις που διατηρούν εν ενεργεία στελέχη της Επιτροπής με πολυεθνικές;
Και μετά εξετάζουμε και τη διαφάνεια στις συναντήσεις τους…
********
Το… μυστικό της μακροζωίας
Ευτυχώς, μέσα στον ορυμαγδό δυσοίωνων και αρνητικών ειδήσεων εμφανίζεται πότε – πότε και λίγο φως από τις χαραμάδες της ζωής. Οπως αυτή του υπεραιωνόβιου, πλέον, κύριου Γιάννη Παπαγεωργίου.
Που στέκεται σαν πλάτανος, γερασμένος αλλά ουχί κουρασμένος και σκιάζει εγγόνια, δισέγγονα, σύντομα και τρισέγγονα, όπως αναφέρεται στο προχθεσινό ρεπορτάζ του Μανώλη Μαρκαντωνάκη.
Κρατώ τη “μυστική” συνταγή του για τη μακροζωία, με την ευχή να είμαστε τυχεροί να ζήσουμε τα… νιάτα του.
«Για τη μακροζωία, το σπουδαιότερο είναι να έχεις καλή σύντροφο, καλά παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Εγώ ήμουν τυχερός, γιατί τα έχω όλα αυτά και ευτυχώς μέχρι σήμερα, μου το δείχνουν όλοι τους».
********
Προσφυγική ασπίδα
Από τη Φιλιππιάδα και το Ωραιόκαστρο μέχρι το Ρέθυμνο και τη Χίο, το γήπεδο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού απλώνεται… υπερήφανο, με την ακροδεξιά να αποδεικνύει πως δεν θα αφήσει καμία ευκαιρία να χαθεί ανεκμετάλλευτη.
Με τη στάση των σκληροπυρηνικών… Ευρωπαίων να σκληραίνει και να επιμένουν να θεωρούν το προσφυγικό πρόβλημα της Ελλάδας, η επαγρύπνηση σήμερα είναι πιο απαραίτητη από ποτέ.
Το επόμενο διάστημα, αναμφίβολα, θα είναι δύσκολο. Θεσμικοί και μη φορείς που διαχειρίζονται την κατάσταση, θα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτόν για να περάσει ο χειμώνας. Από κοντά, τα κινήματα της αλληλεγγύης θα πρέπει να… ξαναζωντανέψουν και το κράτος θα πρέπει να είναι αρωγός σε αυτή την προσπάθεια.
Μέχρι στιγμής βέβαια, το πρόσωπο του κρατικού μηχανισμού δεν έχει δείξει τη δέουσα προσοχή. Τελευταίο χτύπημα, ο εξευτελισμός και η κακοποίηση ανήλικων προσφύγων στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας.
Η Πολιτεία και αρμόδιοι υπουργοί θα πρέπει να διασφαλίσουν πως τέτοιες συμπεριφορές θα τιμωρούνται παραδειγματικά. Και οι πολίτες, θα πρέπει να τονίσουν πως η ανοχή σε τέτοια «μεμονωμένα περιστατικά» είναι πλέον μηδενική.
Διαφορετικά, σύντομα θα πολλαπλασιαστούν συμπεριφορές όπως οι παραπάνω…
* λωτοφάγος