Μεταξύ κατεργαρέων – Προσευχή στον Ομπάμα
Το συνταξιοδοτικό μπορεί να έφυγε από το τραπέζι, όμως τα εργασιακά έχουν για τα καλά… στρογγυλοκαθίσει στο πεδίο των διαπραγματεύσεων. Και λαμβάνοντας υπόψη τη στάση των δανειστών, δεν θα φύγουν μέχρι να υποχωρήσει η κυβέρνηση σε μία σειρά από κραυγαλέες «μεταρρυθμίσεις».
Οπου “μεταρρυθμίσεις”, η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, το δικαίωμα στις μεγάλες επιχειρήσεις σε μαζικές απολύσεις, επιχειρησιακές συμβάσεις και μια σειρά μέτρα “εκτάκτου ανάγκης”.
Προς το παρόν, όσο το κουαρτέτο… ξεκουράζεται, το περιθώριο για φληναφήματα και παρερμηνείες υπάρχει. Τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την αντιπολίτευση.
Την άλλη εβδομάδα όμως, εκτός από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, θα επιστρέψει και η κα Βελκουλέσκου και η παρέα της. Και ο Ομπάμα, όπως φαίνεται, δεν είναι σε θέση, ούτε έχει τη διάθεση να μας σώσει.
Τότε, όταν όλοι… καθίσουν στους πάγκους τους, θα πρέπει να μετρηθούμε.
Διότι, κάτι μου λέει, πως στο τέλος της δεύτερης αξιολόγησης θα είμαστε πάλι πιο λίγοι…
********
Χρέη, χρέη, χρέη – Ζωή σε δόσεις
Μετά την εξασφάλιση της τελευταίας δόσης, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου καταβάλλονται ξανά. Ωστόσο, μια ματιά στα νούμερα θα δώσει την αίσθηση πως επιχειρούμε να αντιμετωπίσουμε καρκίνο με… ασπιρίνη.
Το Δημόσιο χρωστάει στους ιδιώτες περί τα 6,5 δισ. ευρώ, την ώρα που οι ιδιώτες χρωστούν στα δημόσια ταμεία ποσά ύψους 9 δισ. ευρώ.
Δεδομένων των στοιχείων, οι προτάσεις Βαρουφάκη του περασμένου έτους για “παράλληλο” λογιστικό νόμισμα, ίσως για κάποιους στην κυβέρνηση σήμερα να μοιάζουν με όαση.
Στο δια ταύτα, η Αγορά θα πρέπει να κάνει και πάλι υπομονή, όπως και οι εργαζόμενοι. Τα χρήματα που έρχονται, προς το παρόν, φτάνουν μόνο για τα βασικά. Και σε πολλές περιπτώσεις, κρίνοντας από τα στοιχεία που δόθηκαν προ ημερών για τα λουκέτα στα μαγαζιά, δεν είναι αρκετά ούτε γι’ αυτό.
Επτά χρόνια σχεδόν, η οικονομία το σύνολό της έχει μάθει να ζει περιμένοντας μια δόση.
Ζωή όμως σε δόσεις μοιάζει με εφιάλτη δίχως τέλος…
********
Η δική μας μακρινή Αμερική – Περιμένοντας τον Ομπάμα
Εκκλησία Αφροαμερικάνων στον Μισσισιπή πυρπολήθηκε, και στους τοίχους της βρέθηκαν γραμμένα συνθήματα που καλούν σε στήριξη του Τραμπ. Ομοίως, σε στήριξη του αρχηγού των Ρεπουμπλικάνων καλεί και η Κου Κλουξ Κλαν μέσω της επίσημης εφημερίδας της.
Την ίδια ώρα, το FBI διεξάγει νέα έρευνα κατά της Κλίντον, που ως γνωστόν από το πέρασμά της από το υπουργείο Εξωτερικών, ίσως και να μην έχει και πολύ… καθαρή τη φωλιά της.
Η μακρινή Αμερική είναι πιο κοντά από όσο υπολογίζουμε, και σίγουρα, σήμερα είναι πιο κοντά από ποτέ. Κι αυτό γιατί, είτε ανέβει στην εξουσία η Κλίντον, είτε ο Τραμπ, η κατάσταση είναι τόσο νοσηρή που κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει.
Και λαμβάνοντας υπόψη πως κατά την προεκλογική περίοδο, το συγκεκριμένο ζευγάρι υποψηφίων εξασφάλισε τη μη σοβαρή συζήτηση επί όλων των καυτών, για το σύνολο του πλανήτη, ζητημάτων, δείχνει πως μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα.
Αλλά πρώτα απ’ όλα, ας περιμένουμε τον Ομπάμα…
*λωτοφάγος
