Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Περιπλανώμενο καραβάνι – Στα παζάρια και τις αρένες του κόσμου
Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση πηγαίνει “καροτσάκι” σε δεκάδες νομοσχέδια μέσα σε διάστημα μερικών ημερών, το παρασκήνιο πίσω από το ελληνικό ζήτημα εξάπτει τη φαντασία (για τους ξένους) και την αγωνία (για τους ημέτερους).
Λίγες ημέρες μετά το σόου Ομπάμα, η είδηση της συνάντησης Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. και υπουργών Οικονομικών ισχυρών οικονομιών της Ευρωζώνης στο Βερολίνο, συνάντησε τη διάψευση του γερμανικού ΥΠ.ΟΙΚ. νωρίς το πρωί της Τετάρτης. Ωστόσο, διάψευση δεν ήρθε από καμία άλλη πλευρά, ενώ οι πληροφορίες επανέρχονται, κάνοντας λόγο, απλώς, για άλλη ημερομηνία απ’ αυτή της Παρασκευής.
Παράλληλα, αρκετές πλευρές παίρνουν αποστάσεις από το δόγμα της λιτότητας, χαράσσοντας ένα δεύτερο, καθαρό, στρατόπεδο στις τάξεις του μπλοκ των δανειστών. Ενα στρατόπεδο που δεν έχει να κάνει με την «καλή τους την καρδιά», ώστε να ελαφρύνουν τις χώρες από τα βάρη, που ο δρ Σόιμπλε επιμελώς συνεχίζει να φορτώνει.
Είναι προφανές πως η “ανάγνωση”  του άμεσου μέλλοντος της παγκόσμιας οικονομίας διαφέρει στις τάξεις των δανειστών και αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα μπρα ντε φερ για το ποιου η άποψη θα επικρατήσει.
Θα έλεγε κανείς πως έχουμε την καλύτερη θέση σε μία μάχη γιγάντων, εάν η απόσταση που έχουμε από την παλαίστρα δεν μας είχε αφήσει ήδη με πολλά κουσούρια…
********
Κατά του ναζισμού – Πέρα από τη Μάγχη
Είναι στιγμές, όπως αυτή της ανακοίνωσης της ποινής στον δολοφόνο της βουλευτού των Εργατικών λίγες ημέρες πριν το δημοψήφισμα για το Brexit, που είναι να αναρωτιέται κανείς αν ζούμε σε ευρωπαϊκή χώρα.
Λιγότερους από έξι μήνες από τη δολοφονία της Τζο Κοξ, η βρετανική Δικαιοσύνη τιμώρησε με ισόβια τον δολοφόνο της. Και μάλιστα δεν δίστασε να διαμηνύσει πως αναγνωρίζει στο έγκλημά του ξεκάθαρα βίαια φυλετικά κίνητρα, που σχετίζονται με τον ναζισμό.
Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα η δίκη της Χρυσής Αυγής, μόλις και μετά βίας έχει κλείσει 100 ημέρες συνεδριάσεων, 3 και πλέον χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και των άλλων εγκλημάτων που δικάζονται στη δίκη.
Θα πει κανείς πως στην Αγγλία δικάστηκε απλώς ένας «μοναχικός λύκος». Ενώ στην Ελλάδα μία ολόκληρη οργάνωση.
Σύμφωνοι. Αλλά με μία διαφορά. Στη Βρετανία δεν συμμετέχει κόμμα με δηλωμένες απόψεις όπως αυτές της νεοναζιστικής οργάνωσης της χώρας μας. Εδώ, ο Άρειος Πάγος συνεχίζει να την αντιμετωπίζει ως «νόμιμο κόμμα». Κι αυτό, για μία οργάνωση σαν αυτή είναι όπλο μεγάλης ισχύος.
********
Δύο “άκρα”… και δύο σταθμά – Τυφλά πυρά
Οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε το γεγονός της ζωντανής μετάδοσης της ομιλίας Μιχαλολιάκου από την κρατική τηλεόραση, δεν είναι ικανές για να κρύψουν τις πραγματικές ευθύνες για το γεγονός αυτό. Είναι αλήθεια πως η κρατική τηλεόραση θα έπρεπε να τηρεί μία στάση ευθύνης απέναντι σε τέτοιες μεταδόσεις. Όμως το πρόβλημα δεν ξεκινά από την ΕΡΤ, ούτε τελειώνει στην απόφαση του ΕΣΡ. Είναι ζήτημα της Δικαιοσύνης, απόλυτα.
Επειδή πολλοί, όπως και οι βουλευτές της, ταυτίζουν τη Χρυσή Αυγή με τα δικαιώματα που κατέχει το ΚΚΕ στον δημόσιο διάλογο, καλό είναι τα πράγματα να μπουν σε μία βάση, ακόμα κι αν είναι στρεβλή.
Ακόμα, λοιπόν, και με βάση τη «θεωρία των δύο άκρων», όταν το ΚΚΕ ήταν απαγορευμένο και θεωρούταν εγκληματική οργάνωση για τη δημοκρατία της χώρας, ουδεμία προβολή είχε από τα κρατικά μέσα. Τουναντίον.
Σήμερα, την ώρα που δικάζεται με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης θα έπρεπε ήδη να έχει προβλέψει η Πολιτεία για την απαγόρευση της ρατσιστικής και μισαλλόδοξης προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής. Τουλάχιστον από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Και όχι να βγάζει ξύλινους λόγους περί μεγαλείου της Δημοκρατίας, την ώρα που η σήψη της βαθαίνει…
* λωτοφάγος