Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ – Και μια μέρα…
Ο καιρός περνάει γοργά όσο περνούν τα μνημόνια, και η ώρα που η κυβέρνηση που ήρθε για να τα ανατρέψει και δέθηκε χειροπόδαρα επάνω τους, κλείνει δύο χρόνια στην εξουσία έφτασε.
Τα τελευταία δύο χρόνια, κυρίως τον ενάμιση, στην εξουσία βρίσκεται μία κυβέρνηση που θα… έσκιζε τα μνημόνια, και αντί αυτού, υπέγραψε ένα τρίτο, εξίσου βαρύ. Και με μακρόπνοες δεσμεύσεις. Βέβαια, τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία.
Και όση αγανάκτηση και να προκάλεσε το γεγονός της «κωλοτούμπας», η ένδεια επιχειρημάτων και πειστικού εναλλακτικού σχεδίου, οδήγησε την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος να στηρίξουν τις ελπίδες τους στην παρούσα κυβέρνηση, με την μινιμαλιστική ευχή, να γίνουν έστω κάποια πράγματα διαφορετικά.
Η ώρα για αυτό το ταμείο δεν είναι αυτή. Θα υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες. Και εάν οι διάφορες… πληροφορίες που διακινούνται (και) από κυβερνητικά στελέχη για τους προσεχείς μήνες, θα καταστεί και αναγκαία η αξιολόγηση των όσων έχουν συμβεί.
Ωστόσο, η ιστορία της ανόδου και της… μνημονιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛΛ αξίζει μελέτης και μνημόνευσης. Κυρίως για όσους ψηφίζουν, και όσους απέχουν.
Γιατί όταν βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, δεν φτάνει απλώς να κοιτάς και να καταγγέλλεις τον τοίχο. Ούτε να εύχεσαι να ανοίξει, μαγικά, μία χαραμάδα στα τούβλα για να περάσεις από μέσα.
Πόσο μάλλον όταν σε καταδιώκουν θεοί και δαίμονες…
********
Μαύρα γενέθλια – Γιουρογκρουπικά
Μία μνημονιακή κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, δεν θα μπορούσε να… γιορτάσει με διαφορετικό τρόπο την επέτειο της ανάληψης της εξουσίας, από μία μεγάλη, πολυαναμενόμενη συνεδρίαση στο Eurogroup.
Έτσι, και σήμερα περιμένουμε σπουδαία από την καρδιά της ευρωζώνης. Όπου «σπουδαία” δεν σημαίνει και “καλά». Το γνωρίζουμε άλλωστε. Τουναντίον.
Τα μηνύματα που ήρθαν την Τετάρτη από τις Βρυξέλλες προδιαγράφουν ένα ζοφερό μέλλον, για κυβέρνηση και πολίτες. Κι αυτό, διότι πλέον το μήνυμα για την παραμονή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μοιάζουν να το αναπαράγουν, σχεδόν, άπαντες. Ο δόκτορας Σόιμπλε δεν μοιάζει πια και τόσο μόνος.
Εάν λοιπόν ετούτο επιβεβαιωθεί, τότε η κατηφόρα αποκτά μεγάλη κλίση. Στο τέλος της, βρίσκεται και νέο ψαλίδι στο αφορολόγητο, σε συντάξεις, σε μισθούς, σε εργασιακά δικαιώματα. Υπάρχει και η άποψη του ΔΝΤ για περαιτέρω μείωση του χρέους, αλλά με τη δέσμευση για τα τεράστια πλεονάσματα που ζητούν οι Ευρωπαίοι, δύσκολα θα το καταλάβουμε στις τσέπες μας.
Οψόμεθα λοιπόν, παρά τις προσπάθειες του Επιτρόπου Μοσκοβισί για χαμηλές προσδοκίες. Άλλωστε, η διορία φτάνει μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου. Και αύριο ημέρα είναι…
*********
Τα μνημόνια του Τραμπ – Ημέρα Πέμπτη
Ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δεν έχει ακόμα προλάβει να κλείσει ούτε μία εβδομάδα στο θώκο του Λευκού Οίκου. Ο απολογισμός του, όμως, είναι ήδη τραγικός.
Ο Τραμπ, έχει κιόλας υπογράψει για το μπλοκάρισμα της χρηματοδότησης οργανώσεων που πραγματοποιούν ή ενημερώνουν για τις αμβλώσεις, την εγκατάλειψη της κλιματικής πολιτικής προς όφελος των πετρελαϊκών, έχει βάλει τα χέρια του στην Εθνική Ασφάλεια, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Μάλιστα, το βράδυ της Τετάρτης υπέγραψε τελικά και την απόφαση για την ανέγερση τείχους στο Μεξικό.
Έγραφε κάποιος στα κοινωνικά δίκτυα, «τι ατυχία, ένας πολιτικός βρέθηκε στον κόσμο να τηρεί τις προεκλογικές του υποσχέσεις, και αυτός είναι ο Τραμπ».
Αυτά να τα βλέπουν όσοι πίστευαν πως ο πρώην σελέμπριτι θα λογικευθεί μόλις μπει στο οβάλ γραφείο. Αντιθέτως, τα χειρότερα έρχονται…
*λωτοφάγος
