Η… διγλωσσία του ΔΝΤ – Και η ευρωπαϊκή αφωνία
Όσο περνούν οι ημερομηνίες «ορόσημο», τα «κρίσιμα Eurogroup», οι «θετικές» τηλεφωνικές επικοινωνίες, τα «σημαντικά» τετ α τετ και οι «δηλώσεις αλληλεγγύης και στήριξης», όλο και περισσότερο αποκαλύπτεται η γυμνή αλήθεια.
Η κρίση χρέους της Ευρώπης δεν έχει προηγούμενο, και το μόνο που αναζητούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι μονίμως «χρόνος», παριστάνοντας το πρόβλημα στο μέλλον. Με αποτέλεσμα, την συνεχιζόμενη αποκαθήλωση των ευρωπαϊκών κεκτημένων.
Όχι μόνο δεν κινούνται προς την περιβόητη «ευρωπαϊκή πολιτική ολοκλήρωση», μα ξηλώνουν και κάθε πολιτική εξασφάλιση που δεν απορρέει από την οικονομική ολοκλήρωση.
Υπό αυτή την οπτική, ο δημόσια «διαμάχη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να μοιάζει περισσότερο με την «διαπαιδαγώγηση» του «μαθητευόμενου μάγου» του φιλελευθερισμού από τον αυστηρό δάσκαλο.
Κι όσο για την ελληνική οικονομία, φοβισμένος και σε απόγνωση… λαγός, ξεχασμένος στο καπέλο, περιμένει να γίνει κάποιο θαύμα, την ώρα που το οξυγόνο έχει προ πολλού τελειώσει…
********
Γύρω – γύρω πρόοδος – Και στη μέση μνημόνια
Ας δεχτούμε πως οι απαιτήσεις των δανειστών από την κυβέρνηση ήταν μεγαλύτερες. Που ήταν. Ας δεχτούμε, επίσης, πως κάποιες από αυτές, η κυβέρνηση κατάφερε να τις αποκρούσει. Για πόσο;
Επίσης, με ποιο κόστος; Τι θα πει «μεταρρυθμίσεις» αντί για «λιτότητα»; Αφού, από τη μία, η λιτότητα θα εφαρμόζεται, όση έχει θεσμοθετηθεί μέχρι σήμερα, και από την άλλη, οι απαιτήσεις των δανειστών δεν σταματούν στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας.
Θέλω να πω, είναι κατανοητή η μόνιμη προσπάθεια να αποφύγουμε τα χειρότερα, και κάθε φορά που μία κυβέρνηση καταφέρνει να της επιβληθεί κάτι λιγότερο θεωρείται, πράγματι, «επιτυχία».
Όταν όμως το παιχνίδι είναι από την αρχή στημένο για τόσες παρτίδες όσα και αυτά που ζητούν από τη χώρα, το παιχνίδι των καθυστερήσεων δίνει απλώς μερικές φρούδες ελπίδες βελτίωσης.
Που, πλέον, αγγίζουν όλο και λιγότερους…
********
Μιλώντας για μεταρρυθμίσεις… Με τις προ (μνημονίων) ρυθμίσεις τι θα γίνει;
Την Πέμπτη θα ξεκινούσε η περιβόητη δίκη για το σκάνδαλο της Siemens. Έντεκα χρόνια μετά την έναρξη των εισαγγελικών ερευνών. Μετά από δύο άκαρπες (πολιτικών ευθυνών) εξεταστικές επιτροπές της Βουλής, με τουλάχιστον τρεις κατηγορούμενους φυγόδικους στο εξωτερικό.
Εχθές ξεκίνησε τελικά η δίκη. Και διακόπηκε λίγο μετά την έναρξή της. Αιτία, ένα μέλος του δικαστηρίου έκανε δήλωση αποχής λόγω προσωπικού κωλύματος, με το δικαστήριο να δηλώνει «αδυναμία» να συγκροτηθεί εντός της ημέρας και να αναβάλει τη δίκη για μετά από δύο εβδομάδες.
Υπενθυμίζεται πως η δίκη έφτασε να ξεκινήσει τέλη Φεβρουαρίου του 2017, καθώς τον περασμένο Ιούλιο σημειώθηκε ακόμη ένα επεισόδιο ελληνικής τρέλας. Η σκανδαλώδης επ’ αόριστον αναβολή της, εξαιτίας της μη μετάφρασης του παραπεμπτικού βουλεύματος στη γλώσσα των… πολυεθνικών κατηγορούμενων.
Ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική δικαιοσύνη και πολιτική σκηνή αντιμετώπισε την μεγαλύτερη, για τα ελληνικά δεδομένα, υπόθεση διαφθοράς, αποτελεί υπόδειγμα της Ελλάδας που έφτασε και έπεσε από τον γκρεμό.
Η εξέλιξή της, θα είναι εξίσου ενδεικτική για το επερχόμενο μέλλον…
*λωτοφάγος
