Ταξιδεύοντας σε μια χώρα που συνηθίζει το προσφυγικό δράμα
» Χειμαζόμενοι στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
Δεσμεύσεις και… δημεύσεις
Διάθεση για κουβέντα
Αναμφίβολα, το να καλεί ο πρωθυπουργός προσωπικά την Κριστίν Λαγκάρντ να δεσμευτεί στο ελληνικό ζήτημα, την ώρα που μία από τις «γραμμές» θέτει ως στόχο την αποχώρησή του από τη χώρα, προκαλεί εντύπωση. Ιδιαίτερα όταν και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, επί της ουσίας, δεν το διαψεύδει.
Ωστόσο, υπάρχει ένα στοιχείο που έχει μεγαλύτερη σημασία. Διότι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, η κυβέρνηση που θα πάει κόντρα στη Γερμανία δεν έχει -ακόμα- ανέβει στην εξουσία. Και αφού οι Γερμανοί επιθυμούν την παραμονή του, είναι προφανές πως η κυβέρνηση θα συναινεί σε αυτό.
Θα είχε όμως ενδιαφέρον, μιας και η επικεφαλής του Ταμείου έχει διάθεση για συζήτηση, να αποκάλυπτε και σε τι έχει δεσμευτεί στην Αγκέλα Μέρκελ.
Να μάθει ο κόσμος, τι συμβαίνει με το χρέος, με τα πλεονάσματα, με τις «μεταρρυθμίσεις» που επιθυμεί ο δόκτορας Σόιμπλε, σε σύμπνοια με το ΔΝΤ. Επίσης, καλό θα ήταν να μάθουμε και για τι δεσμεύεται ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο στους Ευρωπαίους, όσο και στους Αμερικάνους.
Το σημείο στο οποίο οδηγούνται τα πράγματα, οδηγεί με τη σειρά του σε μία σειρά από… περίεργους συνειρμούς. Καλή η αισιοδοξία για την επίτευξη συμφωνίας, όμως το γαϊτανάκι που παίζεται εδώ και μήνες στη διαπραγμάτευση, έχει αρχίσει και ζαλίζει όλο και περισσότερο κόσμο. Δεν είναι αρκετό όμως να κρύψει την πραγματικότητα.
Σε λίγο θα πρέπει να… ξανασυστηθούμε. Ποιος είναι με ποιον; Και τελικά, ποιος είναι την έρημη εργατική τάξη, τόσο την ενεργή όσο και την «παλαίμαχη», όχι στα λόγια αλλά με πράξεις.
********
Όπου ακούς πολλές ταχύτητες
Βάλε ζώνη ή κατέβα
Στις αρχές της εβδομάδας, οι ηγέτες των τεσσάρων μεγάλων χωρών της Ευρώπης, συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν για «το μέλλον της Ευρώπης», οραματιζόμενοι μία Ευρώπη «πολλών ταχυτήτων». Απόφαση που, σύμφωνα με τους ίδιους, θα έδινε την δυνατότητα στους γρήγορους να επιταχύνουν, και στους αργούς… πάνε με την ησυχία τους.
Ουσιαστικά, οι ίδιες δυνάμεις και πολιτικές που καταχράστηκαν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης στο όνομα της οικονομικής ολοκλήρωσης, σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν ως μέσο διάσωσής τους, τη μοναδική ελπιδοφόρα εναλλακτική πρόταση.
Διότι είναι γεγονός πως μία Ευρώπη που υπερδυνάμεις όπως η Γερμανία να ανταγωνίζονται χώρες σαν την Ελλάδα «επί ίσοις όροις», μόνο άδικα αποτελέσματα μπορεί να παράγει. Δείτε για παράδειγμα τους δείκτες ανεργίας ή της κοινωνικής πολιτικής.
Εάν αυτή η Γερμανία χαράξει την «επόμενη ημέρα», δεν θα πρέπει να αμφιβάλλει κανείς για τον προσανατολισμό και το αποτέλεσμα.
Σημειώνεται δε, πως οι τέσσερις που άνοιξαν τη συζήτηση, είναι και οι τέσσερις χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της πολιτικής που έφερε την Ευρώπη σε αυτή την κατάσταση. Επίσης, και οι τέσσερις είναι σήμερα μετέωροι πολιτικά. Άλλοι λόγω εκλογών, άλλοι λόγω αμφίβολης πολιτικής εκλογικής δύναμης στις χώρες τους.
Ποια Ευρώπη, λοιπόν, μπορούν να οραματιστούν εκείνοι που διακόρευσαν τα μέχρι σήμερα οράματά της;
********
Τουσκ και θα πεις κι ένα τραγούδι
Τον ύμνο της ΕΕ
Η συζήτηση που ξεκίνησε στις αρχές της εβδομάδας, κατέληξε στη διήμερη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών. Εκεί, αφού αποχαιρέτησαν την πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου, οι ηγέτες των 27 είχαν την ευκαιρία να… συζητήσουν για όσα συμφώνησαν οι τέσσερις ηγέτες των μεγάλων χωρών της Ένωσης στις αρχές της εβδομάδας.
Η πιο σαφής απόδειξη πως οι υπόλοιποι απλώς «ευθυγραμμίστηκαν» με την ιδέα των «πολλαπλών ταχυτήτων», είναι ο τρόπος που εξελέγη ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η διαφωνία της χώρας του, της Πολωνίας, όχι μόνο δεν έκαμψε τους υπόλοιπους.
Αλλά για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, μια τόσο σημαντική απόφαση λαμβάνεται με αστερίσκο, αφού οι Πολωνοί δεν τον ψήφισαν. Μάλιστα, «δημιουργείται μία άνευ προηγουμένου κατάσταση», όπως σχολίασε η κυβέρνησή τους.
Βεβαίως και το γεγονός πως στη συγκεκριμένη κυβέρνηση βρίσκεται μία εθνικιστική, ξενοφοβική δύναμη, δεν αλλάζει την ουσία τους θέματος.
Ουσιαστικά, στις Βρυξέλλες ξεκίνησε ήδη η Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων.
Μόνο που αυτή θα είναι μία Ευρώπη που θα εναλλάσσει τις ταχύτητες στην εφαρμογή «α λα καρτ» κανόνων, πότε με επιμονή σε αυτούς, και πότε παριστάνοντας την… προοδευτική.
*λωτοφάγος
