Συμφωνία-πακέτο – Βόμβα
Το νέο ορόσημο για τη συμφωνία έχει προκύψει στις αρχές Απριλίου, την ώρα που οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές φέρονται να περιστρέφονται γύρω από τις όποιες ελαφρύνσεις καταφέρει η πρώτη για μέρος των πολιτών.
Την ίδια ώρα, από αρκετές πλευρές έρχονται στο φως πληροφορίες που δίνουν μια εικόνα του τι περιλαμβάνει το μέλλον.
Η πρώτη δήλωση που αξίζει να σταθεί κανείς, είναι του Πιέρ Μοσκοβισί που τονίζει πως η Ελλάδα μπορεί να κινηθεί στο κοινοτικό πλαίσιο όσον αφορά τα εργασιακά. Δήλωση που θα είχε ουσιαστική αξία, εάν πριν λίγες εβδομάδες δεν ομολογούσε ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο προϊστάμενός του, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, πως μια χώρα σε μνημόνια είναι αναγκασμένη να κινείται και εκτός κοινοτικού πλαισίου.
Την ίδια ώρα, το γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής τονίζει πως το ελληνικό χρέος χρήζει σοβαρής αναδιάρθρωσης. Βέβαια, θα ήμασταν αφελής εάν πιστεύαμε πως επειδή το λέει η ελληνική υπηρεσία που εξετάζει τον προϋπολογισμό θα το δεχτούν οι Γερμανοί. Ωστόσο, αποκαλύπτει ακριβώς πόσο «κούφια» είναι η «βοήθεια» που δέχεται η χώρα μας στο όνομα «μεταρρυθμίσεων», την ώρα που έχει απολέσει το 25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της.
Απώλεια που κρύβεται πίσω από μία ακόμη επίθεση που δέχτηκαν οι συνταξιούχοι της χώρας την Τετάρτη. Όταν ένα οικονομικό δίκτυο, το Bloomberg, έχρησε την Ελλάδα «πρωταθλήτρια» σε δαπάνες για το συνταξιοδοτικό, με το 13% του ΑΕΠ να κατευθύνεται πλέον εκεί.
Μα δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός επιστήμονας για να καταλάβει πως εφαρμόζοντας αυτήν ακριβώς την λιτότητα που έχει επιβληθεί στη χώρα έφτασε το ποσοστό σε τέτοια ύψη. Και εφόσον αυτή συνεχιστεί, θα φτάσει και το 14%, το 15%, γιατί όχι και το 20%. Είναι απλά μαθηματικά.
Όλα τα παραπάνω, την ώρα που η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση βρίσκεται σε εξέλιξη, με στόχο μία συμφωνία-πακέτο. Και βέβαια, με την τρίτη αξιολόγηση να περιμένει… καρτερικά της σειρά της.
Όπως καρτερικά περιμένουμε και εκατομμύρια Έλληνες να δούμε ποιο το νόημα να υπογράφονται συμφωνίες που περνούν επάνω από ότι έχει απομείνει όρθιο στη χώρα…
********
Ολλανδικές εκλογές – Με το όπιο του φόβου
Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το αποτέλεσμα στην Ολλανδία ήταν άγνωστο. Γνωρίζουμε μόνο πως η συμμετοχή είναι τόσο μεγάλη, που κινείται σε επίπεδα-ρεκόρ σαράντα ετών.
Όμως, ρισκάροντας μία πρόβλεψη, ίσως το αποτέλεσμα να είναι ένα ακόμη χαστούκι για την Ευρώπη. Διότι, παρά τη μεγάλη συμμετοχή, το 75% δήλωνε μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες αναποφάσιστο.
Η πρόσφατη ιστορία μας δίδαξε πως όταν οι ψηφοφόροι δηλώνουν τόσο μαζικά «αναποφάσιστοι», είτε έχουν ολισθήσει σε ακραίες λύσεις, είτε ψηφίζουν με τιμωρητική διάθεση, που και πάλι μπορεί να οδηγήσει στα άκρα. Και στην Ολλανδία, ο ρατσιστής Βίλντερς έχει ήδη πλασαριστεί στα φαβορί.
Ο ήλιος θα ξημερώσει κανονικά, ακόμα και εάν στο τιμόνι της χώρας ανέβει τελικά ο συγκεκριμένος πολιτικός που πολιτεύτηκε με το μίσος και την ξενοφοβία. Όμως θα είναι μια πιο σκοτεινή ημέρα, η οποία θα δώσει, αναμφίβολα, μία άλλη ώθηση στη σύμμαχό του στη Γαλλία, Μαρί Λεπέν.
Προσοχή λοιπόν, μην πέσουμε ξανά και σήμερα από τα σύννεφα. Άλλωστε, είναι άδεια από καιρό.
Ας δούμε την πραγματικότητα με ψυχραιμία και ας προσπαθήσουμε να συζητήσουμε για την επόμενη ημέρα, της όποιας Ευρώπης, με την ελπίδα να αρθρωθεί, επιτέλους, μία ουσιαστική εναλλακτική στην πρόταση του μίσους, του φόβου, του ρατσισμού και της στοχοποίησης ανθρώπων.
Γιατί το οξυγόνο σε αυτή την Ευρώπη τελειώνει…
********
Ευρω-πάγος – Προς Ανατολάς
Ο δόκτορας Σόιμπλε ανακοίνωσε πως «παγώνει» τη χρηματοδότηση στην Τουρκία, μετά την κορύφωση της έντασης με την Ευρώπη τις τελευταίες εβδομάδες.
Πράγματι, δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγε κανείς πως ο Ερντογάν μοιάζει τελευταία, κάθε φορά που κάνει δηλώσεις, να βρίσκεται σε… ευθυμία. Όχι τόσο επειδή έχει άδικο σε όσα υποστηρίζει, το οποίο δεν ισχύει για κάθε του δήλωση.
Αλλά επειδή, εάν στόχος του είναι η πόλωση για το εθνικό ακροατήριο, η κατάσταση μοιάζει πλέον να φεύγει εκτός ελέγχου. «Ημέρα θα είναι», που λέει και ο λαός, και την επόμενη του δημοψηφίσματος.
Σε κάθε περίπτωση, όταν τελικά ανακαλύψει σε τι θέση έχει ο ίδιος βάλει τη χώρα του, η δική μας θα πρέπει να είναι έτοιμη να σταθεί στο ύψος της. Όπως θα πρέπει, και αυτό πλέον απαιτείται, να το αποδείξει και η Ευρώπη.
Ο κόσμος αλλάζει… ή απλά ο κόσμος «αλλαλάζει»;
*λωτοφάγος
