Κόκκινο λαμπάκι – Ξεφούρνισμα κι αυτό
Μία από τις τελευταίες πληροφορίες της διαπραγμάτευσης, λέει πως οι δανειστές ζητούν μετ’ επιτάσεως την πώληση μονάδων της ΔΕΗ. Μία ακόμη, προβλέπει περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις, καθώς ανακαλύφθηκε… νέα «μαύρη τρύπα» στο συνταξιοδοτικό. Προϊόν, βέβαια, της ίδιας της συμφωνίας.
Δύο μόνο πληροφορίες-θερμοστάτης της διαπραγμάτευσης, που δείχνουν πως η θερμοκρασία έχει ανέβει για τα καλά.
Ως γνωστών, στην κυβέρνηση διατείνονται πως βρισκόμαστε πολύ κοντά σε συνολική συμφωνία. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υποστηρίζουν «πηγές αξιωματούχων» των δανειστών. Βέβαια, σε τέτοιες «πηγές» βασιζόταν και η κακή πληροφόρηση που φέρεται να είχε το πρακτορείο Reuters. Αλλά και οι θεοί κάνουν λάθη.
Το ζήτημα είναι πως, μετά την «απογοήτευση» στις τάξεις της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΣΥΡΙΖΑ που έφτασε στις στήλες εφημερίδων τις τελευταίες ημέρες, μετά την ενημέρωση από Τσακαλώτο-Αχτσιόγλου, η απογοήτευση φτάνει και στα σπίτια μας.
Οι υπέρ του δέοντος φουσκωμένοι λογαριασμοί της ΔΕΗ που καταφθάνουν αυτές τις ημέρες στα σπίτια, δεν είναι αρκετοί για να δημιουργήσουν… κύμα αποδοχής των «επενδύσεων». Και ειδικά από μία πολιτική δύναμη που έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους τη στρατηγική σημασία που υπάρχει να παραμείνει η επιχείρηση στο σύνολό της δημόσια.
Κάτι μου λέει πως τις επόμενες ημέρες θα μας βρουν και άλλες «διαρροές». Τόσο από τα υπόλοιπα μέτρα, όσο και με τα πολυδιαφημισμένα αντίμετρα. Σημάδι πως οι υπογραφές… πέφτουν ή δικαιολογία που αργούν ακόμη;
Διάθεση να βρέξει δεν δείχνει ο καιρός. Για καλό και για κακό όμως, κρατάτε μιαν ομπρέλα…
********
Οχι μόνο τη γυναίκα του Καίσαρα – Τις γυναίκες όλων των αυτοκρατόρων
Οι κατηγορίες για μία κυβέρνηση πως ανοίγει υποθέσεις όπως του πάρτι στον τομέα της Υγείας ή τα εξοπλιστικά, πως επιχειρεί να ρίξει με τις εξεταστικές επιτροπές «στάχτη στα μάτια», είναι θεμιτές μόνο όταν δεν προέρχονται από τον ελεγχόμενο και το κόμμα του.
Και στα έδρανα της Βουλής σήμερα, κάθονται αρκετοί που θα μπορούσαν να ελεγχθούν για υποθέσεις του πρόσφατου παρελθόντος.
Βέβαια, όποιος δεν είναι με… τον Πλαστήρα, δεν σημαίνει πως είναι με τον Παπάγο. Κοινώς, το ότι τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο τα προηγούμενα χρόνια, με τον τρόπο που τον κυβέρνησαν, δεν επιθυμούν να πέσει φως στις υποθέσεις τους, δεν κάνει αυτή την κυβέρνηση «αγία» προθέσεων.
Και μάλιστα, τη στιγμή που με δική της πρωτοβουλία, και κατ’ απαίτηση μεγάλης μερίδας του κόσμου, έγινε η περιβόητη εξεταστική για τα δάνεια σε κόμματα και ΜΜΕ, και… κατάφερε να μην βρει ούτε ένα πολιτικό πρόσωπο με ευθύνες για τον πρωτοφανή υπερδανεισμό.
Θα πρέπει λοιπόν, για ιστορίες που ο κόσμος το έχει «τούμπανο», να μην αφήσουν ούτε σπιθαμή που να μην διερευνήσουν.
Με την ελπίδα, επιτέλους σε αυτή τη χώρα, να τιμωρηθούν ουσιαστικά κάποιοι για την οικονομική καταστροφή και το πλιάτσικο των περασμένων δεκαετιών.
********
Σιωπή απέναντι στη βαρβαρότητα – Το πρόσωπο του ΟΗΕ
Η είδηση δεν ρίχνει από τα σύννεφα, τουλάχιστον όχι όσους παρακολουθούν εδώ και χρόνια τη στάση του Οργανισμού στα όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Όμως είναι απολύτως ενδεικτική της στάσης του, ακόμα και για όσους δεν έχουν ιδέα.
Αναφέρομαι στην επικεφαλής της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής για τη Δυτική Ασία, Rima Khalaf, που αναγκάστηκε σε παραίτηση, καθώς δεχόταν πιέσεις για να αποσύρει μία έκθεση στην οποία κατηγορεί το Ισραήλ για επιβολή «άπαρτχάιντ» κατά των Παλαιστινίων.
Μία στάση φυλετικού διαχωρισμού που μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει από πλήθος ειδήσεων και γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στη Δυτική όχθη.
Οι πιέσεις, εξαιτίας της κριτικής της στα όσα συμβαίνουν στον πολύπαθο αυτό τόπο, ασκούνται κατά του προσώπου της από το 2014. Σήμερα, ωστόσο, ευοδόθηκαν.
Φαίνεται πως στον ΟΗΕ επιθυμούν, και με τη νέα διοίκηση, να εξαντλούν τις δυνάμεις του μεγαλύτερου ειρηνευτικού οργανισμού σε… ευχολόγια και σε συμπεράσματα. Και την ίδια ώρα, να παρακολουθούν μαζί με την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα απαθείς…
********
Να ήταν κάθε ημέρα – Να τελειώναμε μια για πάντα
Διεθνής ημέρα δράσης κατά του ρατσισμού, του πολέμου, του φασισμού και της φτώχειας σήμερα. Σε έναν κόσμο που όλα τα παραπάνω ακμάζουν, η κατακραυγή τους με κάθε πιθανό τρόπο είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Η συμμετοχή στις σημερινές πορείες, ελάχιστος φόρος τιμής για να αποτίσουμε.
Να μη συνηθίσουμε την ασκήμια. Να μη νιώσουμε άνετα με αυτήν. Και προπαντός, να μην εθελοτυφλούμε πως θα μένει για πάντα μακριά μας. Εάν είναι ακόμα μακριά…
*λωτοφάγος
