Ταξιδεύοντας σε μια χώρα γεμάτη διαπραγματευτικά ορόσημα, χειμαζόμενοι στη γαλέρα των μνημονίων και των αμνημόνων
“Εντατικοποιώντας” τη διαδικασία
Δέστε τις ζώνες σας
Το χθεσινό Eurogroup δεν αναμενόταν να βγάλει «ειδήσεις». Παρόλα αυτά, κράτησε τους εκπροσώπους της κυβέρνησης στις Βρυξέλλες, αύξησε την πίεση για συμφωνία και «ξέχασε» να αναφερθεί στον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Από την περασμένη εβδομάδα, γράφαμε σε αυτή τη στήλη πως, από τη στιγμή που οι διάφορες «επιτυχίες» της διαπραγμάτευσης φτάνουν στις εφημερίδες ως «διαρροές», η επίτευξη συμφωνίας μοιάζει να πλησιάζει. Άλλοι, λιγότερο εύσχημα, σχολιάζουν πως η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει, προσπαθώντας να βρει τον τρόπο που θα ανακοινώσει τη συμφωνία στον κόσμο.
Η αλήθεια είναι πως πράγματι, λίγα ζητήματα παραμένουν ανοιχτά. Βέβαια, πόσο «λίγο» μπορεί να θεωρηθεί η πλήρης αποδόμηση των εργασιακών που παραμένει στο τραπέζι. Και μάλιστα, με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να σιωπούν, είτε δημοσίως, είτε ιδιαιτέρως.
Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί το εξής. Η διαμαρτυρία για την «αφωνία» των θεσμών απέναντι στις παράλογες «απαιτήσεις» του ΔΝΤ, θα είχε βάση, εάν πράγματι οι θέσεις των Ευρωπαίων ήταν -ουσιαστικά- πιο μετριοπαθείς. Τουναντίον.
Όπως επιβεβαιώνουν όσοι είναι κοντά στη διαπραγμάτευση, τόσο οι εκπρόσωποι της Κομισιόν, όσο και του ESM (που προαλείφεται για ΔΝΤ στη θέση του… ΔΝΤ) είναι εξίσου αυστηροί. Ακόμα και εάν το Ταμείο εξαφανιζόταν από τη διαπραγμάτευση, αρκετές από τις θέσεις του θα παρέμεναν ζωντανές.
Δεν είναι τυχαίο που οι σκληροπυρηνικοί Ευρωπαίοι επιμένουν να παραμείνει στο πρόγραμμα επειδή διασφαλίζει αυτή την «αυστηρότητα».
Για να ξέρουμε τι να περιμένουμε…
********
Τα καρτέλ των εργολάβων
Μία είδηση που (εδώ) δεν θα περάσει στα ψιλά
Από αυτή τη στήλη, πριν από μήνες, είχαμε ασχοληθεί με το γνωστό ως «καρτέλ των εργολάβων», όπως το είχε επιβεβαιώσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Θυμίζουμε πως, σύσσωμες οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας, αποδεδειγμένα, είχαν συμπράξει επί τριακονταετία και νέμονταν τον δημόσιο πλούτο και τα ταμεία της χώρας.
Αυτά, όπως τα επιβεβαίωσε η Ανεξάρτητη Αρχή της χώρας. Μάλιστα, με το πόρισμα της Αρχής είχε «εμφανιστεί» στη Βουλή τροπολογία που επιχειρούσε να «άρει» τα βάρη για όσους εγκλημάτησαν, με τις αντιδράσεις να οδηγούν στην απόσυρσή της, και την αντικατάστασή της με πιο μετριοπαθή.
Η τελευταία εξέλιξη, αναγκάζει 13 εταιρείες να καταβάλουν πρόστιμα ύψους 80 εκατ. ευρώ για τη δράση τους όλα τα προηγούμενα χρόνια. Άγνωστο εάν η ζημιά που υπέστη το Δημόσιο ήταν ίσης ή μεγαλύτερης αξίας, αν και η απάντηση είναι προφανής.
Εκείνο που έχει ενδιαφέρον, είναι πως από αυτές τις υποθέσεις, εξαιρούνται τα συγχρηματοδοτούμενα, με την Επιτροπή Ανταγωνισμού να αποφαίνεται πως η φύση των έργων παραχώρησης ήταν διαφορετική και δεν μπορούσε να υπάρξει προσυνεννόηση.
Το κατά πόσο ισχύει αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όπως και το τι θα έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση εάν έργα που χρηματοδοτήθηκαν με τα πακέτα στήριξής της, αποδεικνυόταν πως βρέθηκαν «λεία» στα χέρια των εργολάβων.
Ούτε που το φανταζόμαστε…
*********
Χαμένη σοβαρότητα
Στον βωμό του… χαβαλέ
«Εάν είχε χιούμορ ο δικαστής, θα έκανε την ποινή του Σώρρα εξαγοράσιμη με 600 δισ. ευρώ» λέει ένα από τα ανέκδοτα του διαδικτύου για τη γνωστή υπόθεση. Πολύ καλό.
Το πρόβλημα όμως είναι πως, όπως φαίνεται, αρκετοί είναι οι πολίτες που δεν έχουν χιούμορ, και δεν αντιμετωπίζουν περιπτώσεις όπως αυτή του γνωστού απατεώνα (με τη βούλα δικαστηρίου) ως τέτοια.
Με αποτέλεσμα, σήμερα, να θεωρείται πιθανό ένα σενάριο… λαϊκής στήριξης από εκατοντάδες, εάν όχι χιλιάδες, ανθρώπους στο πλευρό του.
Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε πως η «δουλειά» του πολίτη είναι full time και όχι… α λα καρτ. Και εάν θέλουμε τα πράγματα σε αυτόν τον τόπο να αλλάξουν, θα πρέπει να σοβαρευτούμε. Στα σοβαρά…
*λωτοφάγος
