Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται – Πίσω από κλειστές πόρτες, περισσότερα
Η δραματική περίοδος της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» του 2015 βρίσκεται, σχεδόν, δύο χρόνια πίσω μας. Κάτι, όμως, οι συνεχείς διαπραγματεύσεις για τις αξιολογήσεις, κάτι η ρητορική της αντιπολίτευσης που συνεχώς αναφέρεται σε εκείνη την περίοδο, θαρρείς πως είναι συνεχώς επίκαιρη.
Πολλώ, δε, μάλλον, μετά από την περίφημη συμφωνία της Μάλτας, και ενόψη της πολυαναμενόμενης τεχνικής συμφωνίας.
Εκείνο που όσο προχωράμε στο… τέλος του μνημονίου καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι πολίτες, είναι πόσο βαθιά άδικοι και αντικοινωνικοί είναι οι όροι με τους οποίους διεξάγεται το «παιχνίδι».
Διότι, δεν είναι τυχαίο που οι συντάξεις έχουν περικοπεί περισσότερες από δέκα φορές, ούτε που ο βασικός μισθός είναι πλέον «της πείνας». Ούτε βέβαια οι συνεχείς περικοπές εργασιακών δικαιωμάτων, η ισχυροποίηση των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους και μία σειρά από στοχευμένα «μέτρα», που συνεχώς βρίσκουν στόχο σε κοινωνικές ομάδες που ανήκουν στις χαμηλές οικονομικές τάξεις.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από αυτό του ΦΠΑ, που θίγει τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, ενώ η μεγάλη φοροδιαφυγή συνεχίζει ανενόχλητη (βλ. λαθρεμπόριο πετρελαίου) δεν υπάρχει.
Ανεξάρτητα από την κάθε κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως ο προσανατολισμός των δανειστών είναι ο ίδιος. Η πλήρης ισοπέδωση της ελληνικής κοινωνίας, ώστε, από τη μία να αρκεί ένα κομμάτι ψωμί για εργασία, και παράλληλα να… πανηγυρίζει όλη η χώρα κάθε φορά που ένα κομμάτι της δημόσιας περιουσίας περνάει στα χέρια επιχειρηματιών για ένα ακόμα κομμάτι ψωμί.
Προσανατολισμός που, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι επιθυμία και εγχώριων επιχειρηματιών, όχι μόνο των κακών «ξένων».
Αν για μια μέρα μπορούσαμε να ακούσουμε πίσω από τις κλειστές πόρτες…
*********
Πλανήτης κινούμενης άμμου – Κόκκινη γη
Η κατάσταση στην Τουρκία, ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και το… επιτυχημένο δημοψήφισμα έχει ξεφύγει.
Την ίδια ώρα, στα Βαλκάνια, στην Αλβανία η κυβέρνηση Ράμα κλυδωνίζεται, η Σερβία ταράσσεται κι αυτή, ενώ στην ΠΓΔΜ έχουν πάρει τον κατήφορο για τα καλά, κατά πως φαίνεται, χωρίς επιστροφή. Από κοντά, η Κροατία οσονούπω θα βρεθεί χωρίς κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, στη Συρία διασταυρώνονται οι μεγάλες δυνάμεις αφήνοντας συνεχώς θύματα στο πέρασμά τους, ενώ από το Ιράκ και τη Λιβύη μέχρι την Υεμένη, η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς.
Αλλά και στην Αφρική, από τη Νότια Αφρική που βυθίζεται στο χάος, μέχρι το Σουδάν του εμφυλίου πολέμου, η κατάσταση διαπιστώνεται τραγική.
Στη Σομαλία, δε, οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χολέρα, εν έτη 2017.
Εσχάτως, βαρύς οπλισμός και πλήθος απειλών συγκεντρώνονται στην Κορέα, με τους Αμερικάνους να ετοιμάζονται να παρέμβουν, τους Κινέζους να καλούν για το αντίθετο και τους Ρώσους να παρακολουθούν, ενώ η Ευρώπη ασχολείται με την τρομοκρατία.
Κάθε στροφή που παίρνει ο πλανήτης γύρω από τον εαυτό του, μοιάζει όλο και περισσότερο εφιαλτική, αφού τίποτα δεν μοιάζει ικανό να ανατρέψει τούτο το βαρύ κλίμα και πλέον, κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη ημέρα.
Παρά την σφόδρα απαισιόδοξη κατάσταση, ποτέ μου δεν ξεχνώ τα λόγια των γηραιότερων, ειδικά του αγαπημένου μου παππού, που ξέρουν πως το ανέλπιστο, το ξαφνικό, το αναπάντεχο μπορεί να συμβεί και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας.
Εκείνο που συμβαίνει ενώ δεν το περιμένεις, ακριβώς επειδή το μέλλον δεν μπορεί να το προδιαγράψει κανένας.
Πρόσχωμεν…
