Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Περί ανέμων… και χρέους – Ποντικοπαγίδα
Το γεγονός πως στη συνεδρίαση  του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας δεν υπήρξε απόφαση για «συνολική λύση» για το ελληνικό χρέος, πράγματι, δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η εξέλιξη θα είναι καλή.
Αρχικά, η συζήτηση για το χρέος δεν είναι κενή περιεχομένου. Ούτε και ήταν ποτέ. Η εξυπηρέτηση ενός χρέους συνδέεται άμεσα με τα έσοδα που έχει ένα κράτος. Και από τη στιγμή που τα έσοδα στη χώρα μας εξαρτώνται, στον μέγιστο βαθμό, από τα κατώτερα οικονομικά στρώματα, η συζήτηση έχει τεράστια σημασία.
Οι διαρροές των δανειστών για τις λύσεις που επεξεργάζονται για την αντιμετώπιση του αιτήματος πρωτίστως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και δευτερευόντως της χώρας μας, δείχνουν πως μοναδικός τους στόχος είναι να «περιορίσουν» το χρέος χωρίς να πειράξουν… ούτε τρίχα του.
Άλλωστε, δανειστές είναι θα πει κανείς, τι άλλο μπορεί να ζητούσαν; Σε τελική ανάλυση, δεν μιλάμε και για μονομερή διαγραφή χρέους…
Το τι ακριβώς σημαίνει ωστόσο μία «τακτοποίηση», με την οποία θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως θα μπορούσε να είναι «εντάξει» και το ΔΝΤ, φαίνεται και από τη χθεσινή διαρροή της μελέτης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) για την αντιμετώπιση του χρέους.
Μία μελέτη που, άκουσον άκουσον, εξετάζει ακόμα και το ενδεχόμενο πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 3% του ΑΕΠ για τα επόμενα 20 χρόνια, με βάση το οποίο, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί καν ελάφρυνση! Σημειωτέο, 3% του ΑΕΠ σημαίνει κάθε χρόνο πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 6 σχεδόν δισ. ευρώ.
Έξι δισεκατομμύρια που θα πρέπει να βγαίνει «στο συν» το ταμείο κάθε χρόνο μέχρι το 2040, με σκοπό οι δανειστές να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Και για ποιον λόγο; Για ένα χρέος που, εάν κάποιοι στη χώρα δεν φρόντιζαν το 2010 να τα παραδώσουν όλα, θα έπρεπε να έχουν αναλάβει γαλλικές και γερμανικές τράπεζες…
*********
Τα χάνουμε τα… κορμιά, πατριώτη… Ή απλώς «ξαποσταίνουμε»
Όσο καλή προαίρεση και να έχει κανείς, δεν θα μπορούσε να παραβλέψει την… μετριοπάθεια με την οποία εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη στις τοποθετήσεις του για το χρέος.
Βέβαια, παρά το γεγονός πως το πρωί στο υπουργείο Ανάπτυξης έθεσε ως στρατηγικό στόχο την έξοδο στις αγορές τον Αύγουστο του επόμενου έτους έναντι της «όποιος» λύσης για το χρέος, το απόγευμα προσπάθησε να ανασκευάσει μιλώντας στους Βιομήχανους της Βορείου Ελλάδας.
Σε κάθε περίπτωση, οι ημέρες μέχρι την 15η Ιουνίου, όταν και θα πρέπει να υπάρχει κάποια «συνολική» συμφωνία, αφού έπεται και δόση που θα πρέπει να καταβληθεί μέσα στο καλοκαίρι, θα μάθουμε κατά πόσο το χρέος παραμένει «σημαία» ή όχι.
Διότι, να θυμίσουμε, σύμφωνα με την κυβέρνηση, τα μέτρα που ζήτησε το ΔΝΤ και ψηφίστηκαν την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή για το 2019 και 2020, θα εφαρμοστούν εάν και εφόσον υπάρξει λύση για το χρέος. Και όχι απλώς κάποια απόφαση για την αναβολή… απόφασης, όπως αυτό που πρότεινε ο δόκτορας Σόιμπλε.
Στην εξίσωση θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμα έναν κυβερνητικό στόχο, εκείνον της ποσοτικής χαλάρωσης, ο οποίος μοιάζει να χάνεται, αφενός καθώς οι αποφάσεις αργούν, και αφετέρου διότι όλα δείχνουν πως σύντομα αναμένονται τίτλοι τέλους για την «χαλαρή» νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, παρά το γεγονός πως το ΔΝΤ συμβουλεύει περί του αντιθέτου.
«Γερμανίας παρούσης… πάσα αρχή παυσάτω» που λένε και στα περίχωρα του Βερολίνου.
**********
Μικρογραφία του χρέους – Το Κράτος του 0,1%
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της κρίσης και του τρόπου που η εγχώρια πολιτική σκηνή σε αγαστή συνεργασία με τους «θεσμούς» έχει αποφασίσει να την αντιμετωπίσει, είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από ιδιώτες προς το Δημόσιο.
Το ύψος των οφειλών ξεπερνά τα 90 δις. ευρώ, όμως οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Και τούτο διότι, τα μεγαλύτερο μέρος των ποσών αυτών, όπως έχουν παραδεχτεί υπουργείο Οικονομικών και αρμόδιες αρχές, δεν πρόκειται να εισπραχθεί.
Εκείνο που θα πρέπει να υπογραμμιστεί, είναι πως το 80% περίπου από τα 92 δις. ευρώ που εκτιμώνται οι οφειλές προς το Δημόσιο, το κατέχει το 0,1% των οφειλετών.
Δηλαδή, με απλά λόγια και αριθμούς, μόλις 5.500 συμπολίτες μας χρωστούν στο Δημόσιο ταμείο ποσά ύψους 72 δις. ευρώ, τα οποία και δεν πρόκειται να εισπραχθούν ποτέ.
Αντίθετα, σύμφωνα με δημοσιεύματα που αναφέρονται σε «πληροφορίες» της Ανεξάρτητης…. Αρχής Δημοσίων Εσόδων, σημειώνουν πως επιδίωξη της Αρχής είναι να κυνηγήσει τους μικροοφειλέτες, εκείνους που χρωστούν ποσά κάτω του 1,5 εκατ. Ευρώ, θεωρώντας πως μόνον αυτά τα ποσά είναι εισπράξιμα.
Αλήθεια, όλες εκείνες οι οικονομίες που για τους υπέρμαχους της πολιτικής της αφαίμαξης αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τη χώρα μας, έτσι χαρίζουν τα χρέη προς το Δημόσιο;