Φόρα κατηφόρα – Αναμμένα καζάνια
Σε λιγότερες από εβδομήντα δύο ώρες, το κρίσιμο Eurogroup θα μπει στις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνά μας. Ο υπουργός Οικονομικών να συναντηθεί με τους ομολόγους του από την Ευρώπη για να λάβει τις αποφάσεις τους για το τι μέλλει γενέσθαι με την ελληνική οικονομία.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Όσοι εκπλήσσονται από την… επιρροή των ξένων, ας ρίξει μια ματιά στην ιστορία.
Το έκτακτο υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε ο πρωθυπουργός δίνει έναν επιπλέον «δραματικό» τόνο στις περιστάσεις. Άλλωστε, όσο να πεις, η επικοινωνιακή διαχείριση των αποφάσεων αναμένεται δύσκολη. Κυρίως η διαχείριση των… μη αποφάσεων.
Εάν διατρέχω κίνδυνος να χαρακτηριστώ «γραφικός», μάλλον αυτό θα έχει γίνει κάποια από τις προηγούμενες φορές που το επανέλαβα από αυτές εδώ τις γραμμές.
Η κυβέρνηση, εάν θέλει με κάποιον τρόπο να «εμφανίζεται» μέσα στην ελληνική ιστορία, θα πρέπει να είναι έτοιμη να παρέμβει. Να υψώσει το -όσο- ανάστημα που της έχει απομείνει και να διεκδικήσει τα δίκαια αιτήματά.
Αιτήματα που δεν της ανήκουν. Αντίθετα, είναι κοινά και επαναλαμβανόμενα. Στις πλάτες μας έχουμε ένα υπέρογκο χρέος, θυσία για να σωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες.
Τα… καλά παιδιά πάνε στον παράδεισο. Αυτά μετά θάνατον. Όταν όμως η ζωή γίνεται κόλαση, πόση υπομονή να έχει η πλειοψηφία της κοινωνίας;
********
Ρατσιστική στοχοποίηση σε εξέλιξη – Στο Μενίδι το καζάνι έσκασε
Το περιστατικό με το θάνατο του μικρού στο Μενίδι από «αδέσποτη» σφαίρα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Όσοι έχουν εικόνα για τις συνθήκες στην περιοχή, μιλούν για νέο «Άγιο Παντελεήμονα». Κάτοικοι διαμαρτύρονται για τρίτη ημέρα για την παρουσία των Ρομά, με αρκετά από τα αιτήματά τους εύλογα. Σούπερ μάρκετ ναρκωτικών, εγκληματικότητα, επικίνδυνες καταστάσεις.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν μονάχα στο Μενίδι, αλλά ετούτο δεν είναι του παρόντως. Στο Μενίδι ήταν που η πολιτεία δεν μπόρεσε να διασφαλίσει πως δεν θα πέφτουν νεκρά τα παιδιά από σφαίρες.
Εκείνο που θα πρέπει να γνωρίζουν άπαντες, είναι πως πλάι στους κατοίκους, για ακόμα μία φορά έσπευσαν οι γνωστοί «αγανακτισμένοι κάτοικοι» που έχουν εμφανιστεί σε κάθε ευκαιρία που είχε ο χώρος της ακροδεξιάς να πλησιάσει την κοινωνία.
Ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση έχουν τόσο οι κυβερνήσεις, όσο και η Αριστερά, που ούτε σε αυτό τον γρίφο κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια να δώσει προτεινόμενες, ουσιαστικές λύσεις.
Τα μάτια και τα αυτιά μας στο Μενίδι. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Η έκκρυθμη κατάτασταση είναι βούτυρο στο ψωμί των φασιστών. Και εκείνοι το γνωρίζουν καλά.
Γεμίσαμε κάπηλους σε αυτή τη χώρα. Και είναι χρέος των πιο ψύχραιμων και λογικών να μην επιτρέπουν την καπηλεία, ούτε γι’ αστείο, ούτε από απόσταση.
Τα «εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…» πρέπει να τελειώσουν. Είναι ευθύνη όλων μας. Ας την αναλάβουμε…
********
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του «τι είναι» – Περί ευθύνης
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, άνθρωποι και πολιτικοί φορείς που έχουν -μεταξύ άλλων- ολομέτωπο με τον φασισμό, να χρησιμοποιούν τα «όπλα» για μικροπολιτικούς λόγους και για να ακουστεί το όνομά τους.
Στο όνομα της συλλογικής ευθύνης, η Ιστορία μετρά ατελείωτα εγκλήματα. Τόσο η σύγχρονη όσο και η παλαιότερη. Το ίδιο το επιχείρημα της συλλογικής ευθύνης οδήγησε πριν από 80 σχεδόν χρόνια… κατευθείαν στον ναζισμό.
Παρομοίως, με συλλογική ευθύνη είναι σπαρμένος κάθε είδους φασισμός και στοχοποίηση κοινωνικών, πολιτικών, εθνικών ή ό, τι άλλο ομάδων παντού στον κόσμο.
Πολλώ δε μάλλον η… γονική.
Οι Γερμανοί πρέπει να πληρώσουν. Οι θηριωδίες που διέπραξαν, όσα χρόνια και να περάσουν, δεν ξεχνιούνται. Δεν θα τις ξεχάσουμε. Δεν θα σβήσει το αίμα και ο πόνος.
Όμως, και εδώ (θα έπρεπε) να είναι η διαφορά μας, ετούτο θα το επιτύχουμε με πολιτικό πολιτισμό, με επιχειρήματα και μεγαλοπρέπεια.
Όταν όλα τα παραπάνω τα καταχρούνται άνθρωποι και πολιτικοί φορείς για «δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας», η εξέλιξη είναι προδιαγεγραμμένη.
Όταν δε, βυσσοδομούν στο όνομα και τον συμβολισμό του Μανώλη Γλέζου για να διεκδικήσουν αυτά τα λεπτά, του ανθρώπου που κουβαλά και σπρώχνει τη σύγχρονη Ιστορία της χώρας, και δίνει μονίμως φρεσκάδα εφήβου σε όποιον αγώνα κι εάν συμμετέχει, τότε είναι καταδικασμένοι στον κάλαθο της Ιστορίας.
Όταν διεκδικείς ευθύνες θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι υπεύθυνα και ώριμα. Δηλαδή το… άλλο άκρο από όσα διαδραματίστηκαν πριν από λίγες ημέρες στο Δίστομο και όσα ειπώθηκαν αμέσως μετάσε μια χώρα άβα.
Πολύ κρίμα…
*λωτοφάγος
