Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Δρόμος γεμάτος στροφές – Λιώμα σε γκρεμό
Η «στροφή στην καθημερινότητα», στην οποία άλλωστε πόνταρε η κυβέρνηση μετά το τελευταίο Eurogroup και τις αποφάσεις που ελήφθησαν εκεί, γίνεται στις ημέρες μας με τέτοιες ταχύτητες και τόσο ατσούμπαλα που δημιουργεί τουλάχιστον… ναυτία.
Από τα σκουπίδια στους δρόμους και τον καύσωνα που σαρώνει τη χώρα, μέχρι τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης στις επιταγές των δανειστών και τις παρεμβάσεις της Εκκλησίας στα σχολικά βιβλία, η πραγματικότητα φέρνει απογοήτευση.
Βέβαια, ανεξαρτήτως της καθημερινότητας, τίποτα δεν μπορεί να κρύψει την πορεία στα… τυφλά που φαίνεται πως πλέον ακολουθεί η κυβέρνηση αναφορικά με την διαπραγμάτευση και τα αιτήματά της από τους δανειστές.
Δεν φτάνει που τις προηγούμενες εβδομάδες χάθηκε οριστικά η ρύθμιση (ή έστω ο καθορισμός των μέτρων) για το χρέος και η συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ με το φθηνότερο χρήμα, τουλάχιστον για το τρέχον έτος.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει… τρεις, τα σύννεφα για ένα ακόμα μνημόνιο μετά τη λήξη του τρέχοντος πυκνώνουν συνεχώς, παρά το θερμό της εποχής. Ο «χρησμός» Στουρνάρα την Παρασκευή μόνον τυχαίος δεν μπορεί να θεωρηθεί. Οι προειδοποιήσεις του «κουμπώνουν» με αρκετές δηλώσεις υψηλότατων αξιωματούχων.
Το που θα πάει αυτό το… τρένο, θα το δείξει η ιστορία. Όπως θα αξιολογήσει την πολιτική αυτή που συνεχίζει να επιβάλλεται, όχι με γνώμονα τα χαμόγελα και τις ατάκες, αλλά τα αποτελέσματα στις ζωές των πολιτών…
***
Η Δικαιοσύνη που «ακούει» – Μόνον αμερικανικά
Είναι πράγματι πρωτοφανές και πρωτάκουστο, ακόμα και εάν μιλάμε για κάποια από τις αφρικανικές χώρες με τις αμφιβόλου ποιότητας δημοκρατίες.
Ήταν νωρίς το πρωί της Πέμπτης που ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν απαίτησε την απαλλαγή των τριών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ και έξι μελών του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων, που εμπλέκονταν στο σκάνδαλο επαναμίσθωσης των 28 ακινήτων του ελληνικού Δημοσίου.
Πριν προλάβει να φύγει η ημέρα, η Δικαιοσύνη είχε «ακούσει» τους δανειστές, απαλλάσσοντας οριστικά τους ελεγχόμενους για απάτη, που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως συνεβη σε βάρος των φορολογούμενων.
Εκείνο που πραγματικά δημιουργεί απορία, αλλά και εξοργίζει, είναι το γεγονός πως, παρότι το τελευταίο διάστημα, δια άλλην αφορμή, κυβέρνηση και αντιπολίτευση έδιναν μαθήματα για τη διάκριση των εξουσιών και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε για την ωμή αυτή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας.
Ο Γιουνκέρ έχει διαμηνύσει στο πρόσφατο παρελθόν πως σε χώρες σε μνημόνιο δεν ισχύει το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Παύει λοιπόν να ισχύει και το δημοκρατικό;
***
Οξυγόνο – Μακάρι να κρατήσει για πάντα
Τα λόγια για τον μεγάλο αυτό άνθρωπο, αγωνιστή και ήρωα είναι φτωχά για να περιγράψουν το μεγαλείο του ανδρός. Η παρουσίαση του βιβλίου του «Ακρωνύμια» στη Βουλή, αφορμή για να μας αφήσει παρακαταθήκη μία σπαρακτική τοποθέτηση, και έναν «οδηγό» για κάθε άνθρωπο που στο μέλλον θα νιώθει πως χάνει τον δρόμο του.
«Αγαπητοί φίλοι, στις παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα. Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Είναι δυνατόν;»
Αυτά είπε στη Βουλή ο Μανώλης Γλέζος γεμάτος συγκίνηση την Πέμπτη. Είθε το πνεύμα του, η διαύγεια και η επιμονή του να μας συντροφεύει στο μέλλον.
Η συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης είναι πάντα μεγάλο πράγμα. Ακόμα μεγαλύτερο όμως είναι να έχει κάποιος τα κότσια να την αναλαμβάνει.