Εξοδος
Από την ηρωική στη δοκιμαστική
Το καλοκαίρι περνάει στην τελική του φάση και οι ζέστες επανέρχονται, την ώρα που το νέο… ορόσημο της κυβέρνησης έχει βρει τον δρόμο του για τις κεφαλίδες των εφημερίδων.
Ήδη, η περιβόητη έξοδος στις αγορές, και μάλιστα πρόωρη, έχει μπει στην ημερήσια ατζέντα εδώ και αρκετές ημέρες, με τα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν καθημερινά. Οι εφημερίδες γράφουν, οι υπουργοί προβλέπουν, οι ανώνυμες πηγές διαρρέουν. Την ίδια ώρα, αναλυτές τοποθετούνται ο ένας μετά τον άλλο για την πορεία μίας τέτοιας εξέλιξης.
Παράλληλα, η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει να επαναφέρει τα κυβερνητικά… σχέδια επιστροφής στη δραχμή, σαν ένα ρετρό τραγούδι που τονώνει την αντισυστημικότητά της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα σπεύδει να θέσει τον πήχη της εξόδου στις αγορές σε προ κρίσης επίπεδα, για παν ενδεχόμενο.
Η αλήθεια είναι πως από την έκταση της συζήτησης και τους εμπλεκόμενους, το ζήτημα μοιάζει να είναι πότε και με τι επιτόκιο θα γίνει η έξοδος και όχι εάν θα γίνει. Γεγονός που συντείνει στο αφήγημα της κυβέρνησης για επιστροφή στην κανονικότητα.
Όσο κανονικότητα μπορεί να θεωρηθεί να βγαίνεις στις αγορές και να δανείζεσαι για να χρηματοδοτήσεις ένα καθόλα μη βιώσιμο χρέος. Διότι, ακόμα και εάν σήμερα οι Αμερικανοί το χαρακτηρίσουν βιώσιμο, θα ήταν αστείο να πιστέψουμε κάτι τέτοιο.
Εκείνο που δεν είναι καθόλου αστείο, είναι πως η χώρα και η κυβέρνηση τρέχουν πίσω από τούτη την έξοδο, ωσάν να σημαίνει κάτι για τις ζωές των πολιτών, την ώρα που αδυνατεί να σταματήσει το σπιράλ της λιτότητας. Υπενθυμίζεται, ήδη περιμένουν νέα… παλιά μέτρα σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο.
Το εάν τελικά τα σενάρια θα επιβεβαιωθούν και η κυβέρνηση θα αντλήσει χρήματα από τις αγορές για να πληρώσει τα επόμενα ομόλογα στους δανειστές μένει να φανεί. Μπορεί και να γίνει.
Το εάν υπάρχει σχέδιο που να θέτει τις ανάγκες της κοινωνίας σε πρώτο πλάνο, χρειάζεται, δυστυχώς, πολύ περισσότερα από κυβερνητικές φιέστες και πολυσέλιδες εκθέσεις ιδεών. Δυστυχώς…
*λωτοφάγος
