Εξοδούχοι
Ακριβό μου επιτόκιο
Τελικά, η έξοδος στις αγορές ολοκληρώθηκε με επιτυχία, το πενταετές ομόλογο «πούλησε» και μάλιστα με καλύτερο επιτόκιο από την τελευταία φορά, και στην κυβέρνηση έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν για τον δρόμο που επέλεξαν.
Κάθε λόγο; Σχεδόν…
Σχεδόν, μιας και τα όσα δήλωσε την Τετάρτη η υπεύθυνη για τα ελληνικά μνημόνια, στέλεχος του ΔΝΤ, Ντέλια Βελκουλέσκου, δεν δίνουν και μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας.
Η τρίτη αξιολόγηση του μνημονίου, που θυμίζω δεν έχει τελειώσει ακόμα, θα περιλαμβάνει και πάλι συζητήσεις για το συνταξιοδοτικό, για το ασφαλιστικό, τα εργασιακά και μία σειρά άλλα πεδία στα οποία η κυβέρνηση πανηγύριζε για τις νίκες της το περασμένο διάστημα.
Οι δανειστές δεν είναι ευαγές ίδρυμα, αυτό είναι γνωστό. Συνεπώς, κάθε απαίτηση που δεν γίνεται δεκτή, θα έρχεται και θα επανέρχεται συνεχώς μέχρι να γίνει.
Το εγχείρημα της εξόδου στις αγορές για την κυβέρνηση, θεωρείται ένα πρώτο αποφασιστικό βήμα για να περάσει η οικονομία στην επόμενη ημέρα. Να πειστούν οι επενδυτές να ρίξουν στη χώρα χρήματα, να πειστεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συμπεριλάβει τη χώρα στην ποσοτική χαλάρωση (και το φθηνότερο χρήμα), και να πειστούν, βεβαίως-βεβαίως και οι πολίτες πως βγαίνουμε από την κρίση.
Δυστυχώς, ακόμα και αύριο να διοργανώσουν από την κυβέρνηση ένα μεγάλο πάρτι εξόδου από τα μνημόνια, ακόμα κι εάν πουλήσουν δέκα δισ. ευρώ ομόλογα σε… ανάδοχες τράπεζες, οι πολίτες δεν μπορούν να πειστούν για κάτι τέτοιο.
Κι αυτό επειδή τα μνημόνια δεν μετρώνται με ημερομηνίες. Μετρώνται με νόμους, διατάξεις, χαμένα δικαιώματα και… σκάλες στο βιοτικό επίπεδο. Όλα αυτά, για να επανέλθουν, δεν αρκεί ούτε το 2018, ούτε το 2021.
Εάν οι κυβερνήσεις, και ετούτοι εδώ, δεν αλλάξουν τροπάριο, οι μέρες θα είναι ίδιες για πολλά χρόνια.
********
Επιστροφή στη φρίκη
Τα ίδια… Δημητράκη μου
Με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, η συμφωνία του Δουβλίνου είναι και πάλι ενεργή. Όχι βέβαια πως όλο το προηγούμενο διάστημα είχε παύσει, όμως είναι γνωστό πως για καιρό -υποτίθεται- πως κάποια κράτη έδειχναν μια κάποια ανοχή.
Αυτά, με τη χθεσινή απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης τελείωσαν.
Έτσι ανοίγει ο δρόμος για να γίνει η χώρα μας ολοκληρωτικά φυλακή για μετανάστες και πρόσφυγες, είτε αυτοί συλλαμβάνονται στα σύνορα, είτε έχουν καταφέρει να φτάσουν σε κάποια άλλη χώρα.
Η συμφωνία του Δουβλίνου, για όσους και όσες δεν θυμούνται, είναι εκείνη η συμφωνία που υποχρεώνει τον οποιονδήποτε πολίτη τρίτης χώρας επιθυμεί να αιτηθεί άσυλο, να το κάνει στη χώρα από την οποία πέρασε τα σύνορα της Ευρώπης.
Έτσι, Ελλάδα και Ιταλία, που είναι τα δύο βασικά περάσματα, θα δέχονται πίσω όποιον συλληφθεί σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά και κάθε άλλη «χώρα εισόδου».
Σχεδόν δύο χρόνια από την συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία, σε σημαντικό βαθμό αιτία της πλειοψηφίας των ταραχών των τελευταίων εβδομάδων, η Ευρώπη ενεργοποιεί ακόμα μία συνθήκη. Κοινός τόπος, η αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική πολιτική.
Ακόμα ένα μνημειώδες κεφάλαιο που θα γραφεί με μαύρα, ματωμένα, παχιά γράμματα στο βιβλίο της λαμπρής Ιστορίας της Ηνωμένης Ευρώπης…
*λωτοφάγος
