Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Η πέμπτη εποχή
Πέφτοντας από τα σύννεφα
Ένα από τα πιο μοδάτα τσιτάτα της εποχής, λέει πως όταν το παλιό αρνείται να πεθάνει, το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί. Και τότε, λέει, είναι που ζούμε στην εποχή των τεράτων.
Δεν γνωρίζω με βεβαιότητα εάν αυτή είναι η εποχή μας, ή εάν τελικά πάντα σε αυτή την εποχή ζούσαμε αλλά με καλυμμένους καθρέπτες.
Το τελευταίο διάστημα, ο κόσμος παίρνει τόσο περίεργες και ανάποδες στροφές, που θαρρείς και θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του κόσμο. Να δει ποιοι μπορούν να μείνουν όρθιοι, ποιοι θα ζαλιστούν και θα γονατίσουν, που θα κοιτάξουν δίπλα τους και ποιοι τον εαυτό τους. Και ποιοι θα ξεφύγουν εντελώς.
Δυστυχώς, είτε τέρατα είτε άγγελοι, ζούμε στην εποχή που κουμάντο κάνουν εκείνοι που έχουν ξεφύγει τελείως και από κάθε όριο. Εκείνοι που είναι έτοιμοι για όλα, αποφασισμένοι για όλα και ικανοί για όλα. Χωρίς αυτό, σε αντίθεση με το… μότο της περασμένης εποχής, να αποτελεί απαραιτήτως θετικό προσόν.
Ο κόσμος, ο απλός κόσμος, η τραγική φιγούρα μιας εποχής που ενώ ο ίδιος με τα χέρια του τη γαλούχησε και βρήκε το χώρο του μέσα της, σήμερα τη βλέπει να στρέφεται εναντίον του, μην αφήνοντας ελπίδα στο αύριο.
Από την οικονομική άλωση του κράτους μέχρι τη δαιμονοποίηση συγκεκριμένων ανθρώπων για τις ιδέες, το χρώμα τους ή τη θρησκεία τους, ο μηχανισμός δουλεύει άψογα κατά των πολλών.
Η κατάσταση στην Αμερική είναι η κορυφή του παγόβουνου, στο οποίο μάλλον ο κόσμος δεν θα γλιτώσει και τελικά θα πέσει. Διότι, διαχρονικά, ήταν πάντα στο πνεύμα των ΗΠΑ να σκορπούν φόβο και απειλές, και πολύ συχνά το θάνατο σε όσους εκείνοι εχθρεύονταν.
Όμως, η ίδια η εποχή που ζούμε είναι τόσο πρωτόγνωρη, της πληροφορίας και της πρωτοφανούς μετακίνησης πληθυσμών για δεκάδες λόγους και αιτίες, που κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος μέχρι που μπορεί να φτάσει η κατάσταση.
Σε μία τέτοια εποχή, οι πολίτες αυτής της χώρας έχουμε την τύχη, ή την ατυχία, να ασχολούμαστε με επιδόματα και παροχές που κόβονται από ανθρώπους σε ανάγκη, με τον ΕΝΦΙΑ και την υπερφορολόγηση, με την συνεχή σμίκρυνση του κράτους και του κοινωνικού του ρόλου. Πως λένε για το δέντρο και το δάσος. Εμείς έχουμε πιαστεί σε έναν θάμνο γεμάτο αγκάθια…
Το ζήτημα είναι, εάν θα γλιτώσουμε λίγες γρατζουνιές, ή εάν όσο ασχολούμαστε με τις πληγές μας, θα περάσει η πυρκαγιά από πάνω μας…
* λωτοφάγος